Σε ερωτεύομαι

Κεφάλαιο 9: Διεκδίκηση

Η Ελευθερία, ανυποψίαστη για το τι γινόταν στο σπίτι του Φώτη και, στη συνέχεια, στο σπίτι του Χάρη, κατευθύνθηκε προς την παραλία. Πάντα η θάλασσα την ηρεμούσε όταν ήθελε να σκεφτεί και να αποφασίσει κάτι. Είτε ήταν ανταριασμένη είτε ήρεμη, η θάλασσα κατάφερνε πάντα να την καθησυχάζει. 

"Θάλασσα, θάλασσα, τι μου 'χεις κάνει..." άρχισε να σιγοτραγουδάει.

"... για σένα έχασα κάθε λιμάνι..." ακούστηκε μια αντρική φωνή πίσω της.

Η κοπέλα πετάχτηκε έντρομη από τη θέση της και γύρισε προς το μέρος που ακούστηκε η φωνή έτοιμη να αμυνθεί. Όταν αντίκρισε αυτόν που διέκοψε την ησυχία της κατέβασε τα χέρια της και του γύρισε την πλάτη.

-Τι θες; τον ρώτησε.

-Εσένα, Ελευθερία... Σ' αγαπώ... Στο έχω πει τόσες φορές...

-Αυτή τη λέξη μην της πετάς έτσι απροκάλυπτα! Είναι ιερή! Αυτή τη λέξη πρέπει να την εννοείς για να τη λες! Κι εσύ δεν την εννοείς, Οδυσσέα! Αν την εννοούσες, θα με δεχόσουν ακριβώς όπως ήμουν! Αλλά εσύ δεν ήξερες τι ήθελες! του αντιγύρισε η κοπέλα.

Ο Οδυσσέας δεν απάντησε παρά μόνο πλησίασε την Ελευθερία περισσότερο. Τα χείλη της τον μαγνήτιζαν έτσι όπως τα σούφρωνε καθώς θύμωνε. Του είχε λείψει τόσο πολύ το άγγιγμα των χειλιών της. Με το δάκτυλό του ακούμπησε τα κατακόκκινα χείλη. Η Ελευθερία ένιωσε ένα μούδιασμα σε όλο της το κορμί. Δεν είχε ξεπεράσει τον Οδυσσέα ακόμα αλλά δεν έπρεπε ούτε ήθελε να του το δείξει. 

-Όσο κι αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου και μένα ότι δε με θες στη ζωή σου, τα χείλη σου και το κορμί σου μου λένε άλλα... Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, μωρό μου... της ψιθύρισε στο αυτί ο Οδυσσέας αγκαλιάζοντάς την.

-Δεν είμαι το μωρό σου, κατάλαβέ το!!!!! του φώναξε η κοπέλα και τον έσπρωξε μακριά. Εσύ κι εγώ τελειώσαμε! Δεν εκτίμησες ποτέ το χαρακτήρα μου, αντιθέτως, εστίαζες μόνο στα αρνητικά μου! Αυτό δεν είναι αγάπη, ξέρεις! Εγώ σε δέχτηκα ακριβώς όπως ήσουν κι ας μην ήσουν τέλειος! Δε με ένοιαζε! Δεν ήθελα κάποιον τέλειο! Εσύ, όμως, ήθελες την τέλεια γυναίκα! Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να γίνω τέλεια για σένα! Χαίρομαι, όμως, που δεν άλλαξα τον χαρακτήρα μου εξαιτίας σου, γιατί κάποιος άλλος θα βρεθεί να τον εκτιμήσει!!

-Αυτός ο γελοίος που σαλιάριζες μαζί του χτες στο μπαρ;;;;; Θα τον σπάσω στο ξύλο, αν σε πλησιάσει!!!! της είπε έξαλλος.

-Δεν έχεις κανένα δικαίωμα! Κι ούτε σε αφορά, πλέον, το τι κάνω και με ποιον βγαίνω! Και τώρα, φύγε, σε παρακαλώ πολύ, γιατί θέλω να ηρεμήσω!!!

Ο Οδυσσέας ένιωσε το θυμό του να εξανεμίζεται. Κατάλαβε πως έπρεπε να αλλάξει τακτική αν ήθελε να κερδίσει την Ελευθερία.

-Εντάξει, θα φύγω... είπε ήρεμα. Αλλά πριν φύγω, θέλω να πάρω κάτι...

Εκείνη τον κοίταξε απορημένη χωρίς να καταλαβαίνει τι εννοούσε. Ξαφνικά, ένιωσε δυο χέρια να την αγκαλιάζουν και τα ζεστά χείλη του Οδυσσέα να αφήνουν φωτιά πάνω στα δικά της...

Μικρό αλλά με ανατροπή :) Ο Οδυσσέας διεκδικεί με πάθος την Ελευθερία, φιλώντας την. Το θα κάνει, άραγε, η Ελευθερία; Θα αντισταθεί ή θα παραδοθεί στο φιλί του Οδυσσέα και στην αγάπη που ένιωθε κάποτε γι' αυτόν;