Σε ερωτεύομαι

Κεφάλαιο 23: Είσαι δική μου...

-Σε θέλω Ελευθερία... της είπε ο Χάρης χωρίς να σταματήσει να την φιλά. Σε θέλω... Είσαι δική μου...

-Χάρη... κατάφερε να πει μόνο η Ελευθερία.

Εκείνη τη στιγμή ήθελε μόνο να παραδοθεί σ' εκείνον... Δεν την ένοιαζε που τον είδε να φιλιέται με άλλην, δεν την ένοιαζε το παρελθόν του, δεν την ένοιαζε τίποτα... Ένιωθε το κορμί της έτοιμο να παραδοθεί στο δικό του... Ο Χάρης συνέχιζε να αφήνει φωτιά στα χείλια της, στο λαιμό της... Ώσπου βρέθηκε μετέωρος να κοιτάει το ταβάνι. Ανασηκώθηκε κι έψαξε την Ελευθερία με τα μάτια του. Την είδε να του έχει γυρισμένη την πλάτη και να κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Την πλησίασε και την αγκάλιασε, αναγκάζοντάς την να γυρίσει προς το μέρος του.

-Ελευθερία μου... Κοίταξέ με... την παρακάλεσε.

Εκείνη σήκωσε αργά τα μάτια της. Το βλέμμα της συνάντησε το δικό του μα το κατέβασε γρήγορα. Ντρεπόταν. Παραλίγο να έκανε έρωτα με κάποιον με τον οποίο δεν είχε καν σχέση. Ο Χάρης κατάλαβε τον πόλεμο που γινόταν μέσα της. Της χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο.

-Είσαι καλά; την ρώτησε με ενδιαφέρον.

-Ναι... απάντησε το κορίτσι.

-Συγγνώμη... Δεν ήθελα να σε τρομάξω ούτε να σε φέρω σε δύσκολη θέση...

-Μη μου ζητάς συγγνώμη, σε παρακαλώ... Εγώ συγγνώμη... Απλά είμαι άπειρη και φοβάμαι...

-Το ξέρω, ψυχή μου... Ξέρω ότι δεν έχεις ξανακάνει έρωτα στη ζωή σου... 

-Μα πώς; Εγώ δεν ανέφερα κάτι... είπε απορημένο το κορίτσι.

-Φρόντισε ο Φάνης να με ενημερώσει όταν του είπα πόσο πολύ μου αρέσεις...

-Χάρη, εγώ...

-Σςςςς... Μην αισθάνεσαι άσχημα, μάτια μου... Εδώ θα είμαι να σε περιμένω όσο χρειαστεί... Θέλω απλά να είμαι μαζί σου, τίποτε άλλο... Εσύ; Θέλεις να είσαι μαζί μου; την ρώτησε ο Χάρης.

Η κοπέλα δεν απάντησε. Η λογική με την καρδιά πάλευαν... Από τη μια η λογική της υπενθύμιζε τα τελευταία γεγονότα κι, από την άλλη, η καρδιά της θύμιζε πόσο δυνατά χτυπούσε κάθε φορά που τον κοιτούσε, κάθε φορά που ήταν κοντά του, κάθε φορά που την φιλούσε... Ο Χάρης την κοίταξε. Από την απάντησή της και μόνο εξαρτιόταν η ευτυχία του... Αν απαντούσε θετικά, τότε όλος ο κόσμος θα γινόταν δικός του. Αν απαντούσε αρνητικά, τότε θα κλείδωνε την καρδιά του για πάντα... Όπως έκανε πριν από δύο χρόνια... 

Η Ελευθερία σήκωσε τα μάτια της και τον κοίταξε. Τον πλησίασε. Έβαλε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του κι ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του. 

-Ναι... Θέλω να είμαι μαζί σου... του απάντησε απλά.

Εκείνος την έσφιξε στην αγκαλιά του με λαχτάρα. Εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο ευτυχισμένος... Τα χέρια του φυλάκισαν το πρόσωπό της καθώς τα χείλη του γεύονταν τα δικά της.Αυτή τη φορά το φιλί του ήταν τρυφερό και γλυκό. Ήταν τόσο γλυκιά η αίσθηση των χειλιών του πάνω στα δικά της. Αν μπορούσε θα σταματούσε το χρόνο για να μην την αποχωριστεί ποτέ. Τραβήχτηκε πρώτος αυτός αυτή τη φορά και την κοίταξε με λατρεία. Της χάιδεψε τα μαλλιά.  Δεν ήθελε να τρομάξει την κοπέλα ούτε να κάνει οποιαδήποτε βιαστική κίνηση. Ήξερε ότι η πρώτη φορά μιας γυναίκας είναι ιερή κι έπρεπε να κάνει υπομονή...

Η Ελευθερία χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο του Χάρη. Ήθελε να μείνει για πάντα στην αγκαλιά του, στην οποία ένιωθε τόση ασφάλεια.

-Ελευθερία, είμαι ερωτευμένος μαζί σου... της είπε τρυφερά. Πρώτη φορά νιώθω έτσι για κάποια γυναίκα... Τα αισθήματα που ένιωθα και νιώθω για σένα είναι τρυφερά και με τρόμαζαν στην αρχή, γιατί μετά την Έλλη είχα κλειδώσει την καρδιά μου. Από τη μια ήθελα να σε αρπάξω στην αγκαλιά μου και να σε κάνω δική μου κι από την άλλη κάτι με σταματούσε κι ήθελα απλά να σε γεμίσω με φιλιά και να σε προστατέψω...

-Χάρη, κι εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου... του απάντησε η Ελευθερία. Δε με νοιάζει το παρελθόν σου... Κι αυτό με την Έλλη το ξέχασα ήδη... Μου ξύπνησες συναισθήματα που έκρυψα βαθιά μέσα μου... Πρέπει να πηγαίνω, όμως, τώρα... Θα τα πούμε το βράδυ... του είπε τρυφερά.

Ο Χάρης χαμογέλασε και της άφησε ένα απαλό φιλί στα χείλια της. Αφού έφυγε, βγήκε στο μπαλκόνι και χάζεψε τη θάλασσα. Ήταν κι αυτή πολύ ήρεμη όπως αυτόν... Λες και γαλήνεψε ξαφνικά για να συμμεριστεί την ευτυχία του... Από τη μέρα που ξανασυνάντησε την Ελευθερία, ολόκληρη η ζωή του άλλαξε ολοκληρωτικά... Η Ελευθερία ήρθε σαν τον ήλιο να φωτίσει τη μουντή ζωή του. Θα έβαζε τα δυνατά του να μην την πληγώσει ποτέ... Δεν υπολόγισε, όμως, πως μερικές φορές, όταν θέλεις κάτι πολύ, όλα συνωμοτούν εναντίον σου... Ξάφνου, ένιωσε ένα μεθυστικό άρωμα να τον τυλίγει και δύο χέρια να τον χαϊδεύουν παντού... Δυο χείλη να τον φιλούν με πάθος...

-Ελευθερία, μωρό μου... κατάφερε να πει μόνο προτού βυθιστεί σε έναν βαθύ ύπνο.