49. Szkoła i pszczoła

105 26 17
                                    

Szkoła trwa zbyt długo, a wakacje zbyt krótko. Szkoła nauczy mądrości człowieka. Szkoła otwiera klucz do marzeń, więc nie czekaj. Nie lubisz jej prawda? A jak coś w nauce jest, uczysz się co tylko chcesz. Jednak zapamiętaj, to co jest teraz zniknie za rok, za lata. To wszystko się rozpłynie, to czas który minie. Odejdziesz zapomnisz o wszystkich, zapomnisz o czym piszę. Choć na zawsze w swym pamiętniku, Twe słowa zapiszę.


Pszczoła


Coś w tym było,

urodziłam się pośród pszczół,

jedząc na śniadanie, 

słodki miód.

Szczęśliwa latałam blisko chmur.

Świat poznałam poprzez pamięć,

kilku słów.

Kim byłam?

Kolorem tęczy.

Latającym uczuciem w mym sercu,

czy natchnioną pszczółką,

piszącą wiersze bez sensu.

Bez koloru świata.

Tylko czarno-biały człowiek,

jest zagrożeniem w moim życiu,

co prawda.

On rani,

i zabija,

ja mała przecież,

latająca księżniczka.

Zbieram pył,

smutek i łzy.

Zbieram skarb niebiesko-złoty.

A przede wszystkim, 

uczę się na błędach.

Będąc sama w pokoju,

nie dajesz mi spokoju.  

Piszę piórem swoje wiersze,

przychodzisz raniąc moje serce.

Me serce to piórko delikatne,

i płaczące,

powoli spadające,

to wszystko na nic.

On siedzi, 

odpoczywa,

ja pracuję,

on zabija.

Moje żądło się w jego wbija,

jego serce ból przeżywa.

Moje zaś w niebie samotnie odpoczywa.


Wszystkie jesteśmy ranione,

on niczego nie nauczył się w szkole,

on nie wie,

że mamy uczucia?

On nie wie, 

jak ważne są słowa współczucia.

Tysiące nas ginie,

jestem pszczołą,

ranioną,

i żyjącą przez chwilę.

Mam przyjaciółkę,

nie to pomyłka!

Ona już nie żyje..




Feelings/Uczucia ✔Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz