Chapter 41: Giving Up
Kyle's POV
So frustrating. Nakakainis na buhay. Feeling ko nasobrahan na sa thrill tong buhay ko! Parang roller coaster! Ang sakit sa ulo >______<
"Grabe ang complicated talaga ng buhay." napatingin ako kay Red nang sabihin nya yun.
Umupo ako sa tabi nya at binaon ko ang mukha ko sa mga tuhod ko.
"Oo. Komplikado nga." pagsang-ayon ko.
"I don't know what to do anymore. We are step siblings and we have a half sister and you're getting married. You think that this relationship will work?" then I heard her sobs.
So damn complicated. Hindi ba kami pwedeng maging masaya?
Hinila ko sya palapit sakin at niyakap pero tinulak nya lang ako.
"I want to be the only shoulder, you want to cry on." malungkot kong sabi.
"You can't." she look at me straight to my eyes. "I'm giving up." at humagulgol na naman sya.
"Giving up? Wait... What... I don't understand! Don't give up Red. There's still a chance for us. We are not blood related so we ca----"
"Waking up in truth is much better than living in a lie." napayuko ako.
Right. Kung ipagpapatuloy namin to, iba ang iisipin ng mga tao at alam kong ayaw ni Red nun.
Napasabunot ako sa sarilo kong buhok dahil sa frustration.
"Giving up is always an option but never my choice. But this complicated life leave me no choice. I'm so sorry Kyle. I think we can't make it through the end." she said.
Ibinulsa ko ang kamay ko then bigla akong may naisip.
"Let's flip a coin." napatingin sakin si Red na nakakunot ang noo. "Head, we will stay together and tail, we will never leave each other." then I smiled.
"Stop playing around Kyle. I'm serious here." tumayo na sya. Aalis na ba sya? Iiwan nya na talaga ako? "There comes a time when walking away is the best for everyone." nagsimula na syang maglakad.
She's serious. Watching her back, slowly walking away from me, it hurts. A tear suddenly fell from my eyes.
Umiiyak ako?
Biglang huminto sa paglalakad si Red.
"I will never learn to stop loving you I'm just learning how to live without you and move on without you there by my side." then she's out of my sight anymore.
Never give up on anybody. Miracles happen everyday.
That's what Tito Mario told me. Kaya nga pinanghahawakan ko pa rin yung relationship namin e. Pero anong magagawa ko? Sya ang unang sumuko.
"Damn! Damn! Damn! Why are you like this?! Fcking life! Why are you so mean to me?!" napaluhod ako sa sobrang frustration.
Ibinaon ko ang mukha ko sa mga kamay ko at nagsimulang umiyak nang umiyak.
Hindi ko kaya. Hindi ko kayang mawala sya sa buhay ko. Sobrang sakit sa pakiramdam. Tanginang buhay to!
Shirley Calling...
[Kyle?]
Humikbi ako. Puta nakakabakla.
[Umiiyak ka ba? Teka Lhen! Hoy He----- Kyle! Bilisan mo! Paalis na si Red!]
Napatigil ako sa paghikbi nang marinig ko ang sinabi ni Helen.
"Ano? Saan sya pupunta?!" natatarantang tanong ko.
[Sa Korea! Matagal nang nakaschedlue yung flight nya at ngayon yun! Bilisan mo na Kyle pumunta ka na sa airport!]
*toot toot toot*
Agad akong tumakbo palabas ng rooftop.
Mom Calling...
Napatigil ako sa pagtakbo at nagdalawang-isip kung sasagutin ko ba o hindi ang tawag ni mommy.
*sigh*
In the end, sinagot ko rin.
"Kyle anak, let's talk."
---
Epilogue is next...
YOU ARE READING
Don't You Dare Call Me On My First Name!! (EDITING)
Teen Fiction"A cassanova will be a cassanova and a man hater will be a man hater". Naniniwala ba kayo diyan? Hindi ba't may kasabihang, "Walang permanente sa mundo maliban sa PAGBABAGO". Tunghayan natin ang magaganap na pagbabago sa isang cassanova at isang man...