You And I ~H.S.

κεφάλαιο 26ο

Harry

Την ειδα να καταρρέει. Ετρεξα κοντα της. Την πηρα στην αγκαλια μου και την πηρα μακρυα απο τα φώτα, τον κοσμο,...

Πεθανε ο μπαμπας της. Απο αυτα που ειπε αυτο καταλαβα. Ειπε πως θα επερνε το πρωτο αεροπλανο για σπιτι. Την ρωτησα αν ηθελε να ειμαι μαζι της αλλα αρνηθηκε. Ηθελε να ειναι μονη της. Η Vicky δεν της ειπε τιποτα. Μοιαζει πιο απομακρη απο ποτε. Ο Louis προσπαθησε να της φτιαξει καπως το κεφι της, τα καταφερε μια φορα, αλλα και παλι.

Σαν ενα μαραμενο λουλουδι που οσο και να το ποτιζεις δεν ξανανθιζει...

Εφυγε λιγο μετα την συναυλια. Εμεις θα πετουσαμε για Καναδα. Ειπε πως θα ερθει να μας βρει εκει. Αμα...

Στο αεροδρομιο, την αγκαλιασα σφιχτα. Το ιδιο και αυτη. Σκουπισε τα δακρυα της και εφυγε...

Liza

Εφτασα στο σπιτι νωρις το πρωι. Ειχε μαζευτει ευτυχως λιγος κοσμος. Μπηκα μεσα στο σπιτι και ετρεξα στην αγκαλια της μαμας μου. Ειχε φανερα σημαδια στο προσωπο της απο το κλαμα.

Η κηδεια ηταν σημερα και ειχαμε πολλα να κανουμε. Παραμερισα τα δακρυα μου, επνιξα το κλαμα μου στο "You and i" , εβαλα το μαυρο μου φορεμα και κατεβηκα να βοηθησω στις ετοιμασίες. Θα αποχαιρετουσα τον μπαμπα μου οπως του αρμοζε...

****

Η κηδεια τελείωσε. Εδιωξα την μαμα μου και την αδερφη μου και εμεινα μονη μου πανω απο το μνημα του μπαμπα μου.

"Γιατι?" γονατισα και ενα δακρυ ξεφυγε απο το ματι μου και επεσε στο φρεσκο σκαμμενο χωμα. Αμεσως μια βροντη ακουστηκε απο τους ουρανους.

"Γιατι με αφησες τοσο νωρις μπαμπα?" ειπα καθως χαιδευα το χωμα.

Ενα χερι ακουμπησε τον ωμο μου. Γυρισα και ειδα τον Harry να στεκεται απο πανω μου. Ντυμενος στα μαυρα, ενα μαυρο παντελονι, μαυρο πουκαμισο και ζακετα.

Σηκωθηκα και επεσα στην αγκαλια του. Εκλαψα. Ξεσπασα. Δεν αντεξα αλλο να το κραταω μεσα μου.

"Κλαψε. Κλαψε μωρο μου. Μην το κρατας μεσα σου" ειπε.

Με κρατουσε ακομα αγκαλια. Δεν ηθελα να φυγω. Δεν ηθελα καν να ξερω πως βρεθηκε εδω.

Με απομακρυνε απο το μνημα. Εριξα μια τελευταια ματια πισω και σαν να ειδα ενα μικρο αγγελάκι πανω απο τον ταφο να καθεται και να κοιταει τον ουρανο...

Το ποτε φτασαμε στο σπιτι δεν το καταλαβα. Πηγα κατευθειαν στο δωματιο και o Harry έμεινε κατω με την μαμα μου. Κατι ειπε πιο πριν οτι θα στείλει την αδερφη μου στον μπαμπα της και στην μαμα της στο Doncaster.

Ξαπλωσα στο κρεβατι μηχανικά. Εμεινα να κοιταω με αδειο βλεμμα το ταβανι. Η πορτα ανοιξε και ο Harry μπηκε και καθησε στο κρεβατι διπλα μου. Απομακρυνε κατι τουφες απο το προσωπο μου. Ξανασηκωθηκε, πηρε την βαλιτσα, εβαλε καποια παραπανω ρούχα μεσα, με σηκωσε με το ζορι, κατεβηκαμε μαζι τις σκαλες και ειδα την μαμα μου να μας περιμενει στην πορτα. Μας χαιρετησε χωρις να πει τιποτα.

Μπηκαμε στο αμαξι και ξεκινησαμε με προορισμο το αγνωστο...

Κλαμα. Πολυ κλαμα! Δεν ξερω τι με εμπιασε. Σημερα κανονικα επρεπε να γραψω ενα κεφατο κεφαλαιο. Τι να πω? Τρομαζω με τον εαυτο μου 😂 Τελως παντως...

All the love xx