κεφάλαιο 29ο

220 22 0
                                    

Κοριτσια ακυρο τελικα οι υποθεσεις για τα κεφαλαια. Θα προσπαθησω να καθυστερισω λιγο το τελος. Ε? Τι λετε? ;)

Harry



Εφυγε...




Πήρε τα πραγματα της κι εφυγε...




Χωρις να πει τιποτα...




Ο Louis φταιει!


Οχι Harry! Εσυ φταις! Εσυ και οι μαλακιες που κανεις!


Γιατι?

Γιατι αυτο το κωλοmanagement να με βαλει να κανω κατι τετοιο?

Γιατι εγω ο μαλακας τους ακουσα?


Πλεον καθομουν στο μπαλκόνι με ενα μπουκάλι βοτκα που ειχε αφησει πανω στο τραπεζι. Εκλαιγα και επινα... Οταν ειδα πως το μπουκαλι τελειωνε, σηκωθηκα για να παω να παρω αλλο. Ζαλιστηκα λιγο αλλα συνεχισα μεχρι το μπαρ. Πηρα ο,τι βρήκα μπροστα μου και ξαναβγηκα.

Συνεχισα να κλαιω. Ενιωθα υγρες γραμμες στα μαγουλα μου. Ρυακια απο δακρυα. Δακρυα πονου και θλιψης... Έφυγε και αφησε ενα κενο πισω της... Ενα κενο το οποιο καμια δεν μπορει να το καλυψει! Ηταν διαφορετική και αυτο μου κεντρισε το ενδιαφερον.

Την πηρα πανω απο 20 φορες τηλεφωνο.. Της εστειλα πανω απο 30 μηνυματα. Ολα εφταναν στον παραλήπτη, χωρις απαντηση...

Και δεν ξερω σε πιο απ'τα δυο σπιτια του Lou πηγε?! Αρπαξα το τηλεφωνο και καλεσα τον αριθμο του Lou.

'Τι θες?'

"Δωσε μου να της μιλησω. Σε παρακαλω"

'Harry την εχει η El εξω και μιλανε'

"Δεν μπο..."

'Harry! Απλα καταλαβε το! Δωστης χωρο να αναπνευσει! "

"Φφφ... εχεις δικιο"

Κοιταξα το μισοαδειο ποτηρι στα χερια μου.

'Harry, δεν ειναι πως δεν σε αγαπαει. Απλώς, ειναι ταραγμένη τωρα"

"Μεθαυριο φευγουμε..."

Αναστεναξα. Την ηθελα μαζι μου...

'Δεν νομιζω να θελει να ερθει Haz. Αυτη την φορα mate τα σκατωσες και δεν ξερω αν θα θελησει να σε ξαναδει'

"Οχι! Δεν θα το αντεξω!"

'Harry αμα την πιεσει τοτε ειναι που θα σου γυρισει την πλατη. Μεχρι στιγμης ειναι σε κατασταση πολυ ασχημη. Σου ειπα, η El κάθεται μαζι της και μιλανε'

"Καλα. Τα λεμε αυριο bro. Και ο,τι κι αν γινει με παιρνεις κατευθειαν τηλεφωνο"

'Ενταξει Hazza'

Μετα απο αυτο εκλεισα το τηλεφωνο. Μου λειπει.. Κάθε λεπτο που περναει μακρυα της νιωθω πιο αδυναμος... Μακαρι να με αφησει να της εξηγησω...





Liza

Καθομασταν με την El στην βεραντα. Πιο πριν, μολις με ειδε να μπαινω με τον Louis, αντικρισε τα χαλια μου. Αμεσως με πηρε απο το χερι, προσταξε τον Louis να φερει ενα μπουκαλι και να μην μας ενοχλησει κανεις. Στην αρχη διστασα να της ανοιχτω. Μετα ομως καταλαβα πως ηθελα να τα πω καπου, να ξεσπασω. Και η Eleanor ηταν εκει...

Μιλουσαμε για περιπου τρεις ωρες. Βασικα, εγω μιλουσα. Αυτη απλως ακουγε... Ο Louis δεν εμφανιστηκε καθολου. Μας αφησε στην ησυχια μας. Σε καποια στιγμη, βγηκε εξω, κατι ειπε για ενα τηλεφωνο και ξαναμπήκε μεσα. Δεν εδωσα και πολυ σημασια.

Ποναει. Ποναει πολυ. Με εσπασε σε μικροτερα κομματια, ενω ειχε υποσχεθεί πως θα με βοηθησει να κολλησω τα προηγουμενα. Το αλκοολ ειχε εισχωρήσει στις φλεβες μου, κανοντας με πιο ευάλωτη, με αποτελεσμα να μιλαω και να κλαιω.

Γυρω στις 3 σταματησαμε να πινουμε. Ημουν κουρασμενη και το αλκοολ απλως με εκανε να θελω να κλεισω πιο γρηγορα τα βλεφαρα μου. Η El μου προτεινε να παμε για υπνο. Με ανεβασε πανω και αμεσως επεσα στο κρεβατι, χωρις να αλλαξω.

Τα πονεμενα μου ματια εκλεισαν, βουτωντας σε βαθυ υπνο...





Louis (yeaaahhh)

Την λυπήθηκα. Οταν την ειδα στο σπιτι του Harry ηξερα πως δεν επρεπε να την αφησω. Γι' αυτο το λογο της προτεινα να ερθει εδω. Απλως ανησυχουσα για την El, μηπως δεν την θελει. Οταν ομως την ειδε, την απομονωσε αμεσως για να της μιλησει. Τωρα πλεον που η Liza ειχε παει για υπνο, θα ρωτουσα να μαθω τι της ειχε πει.

"Οχι Lou. Δεν προκειται να σου πω τιποτα. Η Liza με εμπιστευτηκε και αποκλειεται να σου πω τι μου ειπε. Το μονο που μπορω να πω ειναι οτι ο φιλαρακος σου την εκανε σκατα. Η κοπελα υποφερει και φταιει εκεινος. Να την αφησει να ηρεμισει και θα του πουμε εμεις ποτε και ΑΝ έρθει να της μιλησει"

Τελείωσε το μονολογο της και εγω απλως εγνεψα.

"Λοιπον, παω για υπνο. Αμα θες ελα κι εσυ"

"Καλα, ερχομαι σε λιγο"

Με φιλησε στο μαγουλο και ανεβηκε. Εκατσα λιγο μονος στο καναπε κοιτωντας τον τοιχο. Αρε Harry! Πως τα καταφερες ετσι παλι!

Ανεβηκα πανω. Πριν παω για υπνο, ειπα να ελεγξω την Liza. Ανοιξα οσο πιο αθορυβα μπορουσα την πορτα του δωματιου της και την ειδα να ανασαινει και να κοιμαται ησυχη πανω στο μεγαλο κρεβατι. Εκλεισα την πορτα σιγα σιγα και πηγα κι εγω για υπνο.

Ξημέρωνε μια μεγαλη και δυσκολη μερα...








Θα το ανεβαζα αυριο αλλα κατι εγινε και δεν αποθηκευτηκε! Πφφφ .. και ηταν τοσο ωραιο... Τεσπα..

All the love xx ❤

You And I  ~H.S.Onde histórias criam vida. Descubra agora