Deniz'in Kıyısı (GirlxGirl)

19

Sabah gözlerimi açmam ile beraber hızlıca ayağı kalktım. Üzerimdeki viski şişesi yere düşmüş, etraf esrar ve sigara izmariti içindeydi. Yavaşça açık olan bahçe kapısından eve girdim. Kapıda çıkmak üzere olan Sevim'i gördüğümde hemen kapının arkasına saklandım. Kapıyı açıp çıkmıştı. Hemen sakladığım silahımı dolaptan alıp belime koydum. Motorumun anahtarını alıp çıktım. Tam motoru çalıştırdığımda Sevim taksiye binmiş gidiyordu. Arayı iyice açmaya çalıştım ki beni fark etmemelilerdi. Taksi bir kafenin önünde durmuştu. Sevim içeri girdiğinde 5 dakika bekleyip bende kafenin yan tarafında duran boşluğa motoru park ettim. Kaskı çıkarıp motorun üstüne koydum. Kafenin önüne gidip penceresinden baktım. Gördüğüm manzara sinir krizi geçirmeme neden olmuştu. O an yaptığım hiç bir şey benim tarafımdan yapılmamıştı sanki. Elleri ellerinde, dudakları dudaklarındaydı. Kafeden içeri girip Sevim'i kolundan tutup ayağı kaldırdım.

"Öpüşmenizi böldüğüm için özür dilerim ama şuan burada bir hesap ödeyeceksiniz, ve bu kafe hesabı olmayacak."

"Ne hesabı ?"

"İntikam hesabı birader."

Sevim'in tuttuğum kolunu bırakıp onu geriye iktirdim ve bir tokat attım. Tokat attığımı görünce yanındaki o şerefsiz ayağı fırlayıp bana yumruk attı. Yumruğun etkisiyle sersemleyip tepesine atladım ve yere düştük. O sırada kafedeki müşteriler paniklemiş, garsonlar ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Kafasına yumruklar savuruyordum. En sert yumruğu atacaktım ki Sevim beni kolumdan tuttu. Sevim'i geriye doğru iktirdim. İktirmemle beraber kafasını masanın kenarına vurdu. Herifin üstünden kalkıp Sevimin yanına koştum. Kafası kanıyordu. Kanlar akıyordu. Yüzünü avucumun içine alıp kanlarını sildim. Ne yapacağımı bilmiyordum, sadece ağlıyordum. Ben yüzünün kanlarını sildikçe o daha çok akıyordu. Gömleğim beyazlıktan çıkıp Sevim'in kanlarıyla kıpkırmızı olmuştu. Yanında duran herif suratıma bir tekme attı. Ve yere yapıştım. Yüzüm kanıyordu. Ben yerden kalkmaya çalışırken o Sevim'in yanına eğilmiş ona sarılıyordu. Birden geriye çekilip masaya tutundu, ağlamaya başladı.

"Nefes almıyor, nefes almıyor !"

"Ne ?"