MYSTERY [OT12]

| 07 | Z | MÍ YŬ

M Í Y Ŭ

[谜语]

C O N U N D R U M

"မင္​းအ​ေမက ပန္​းအျဖဴ​ေရာင္​​ေတြနဲ႔ ၾကည္​့​ေကာင္​းပါတယ္​..."

"မင္​းအ​ေမက ပန္​းအျဖဴ​ေရာင္​​ေတြနဲ႔ ၾကည္​့​ေကာင္​းပါတယ္​..."

"မင္​းအ​ေမက ပန္​းအျဖဴ​ေရာင္​ေတြနဲ႔ ၾကည္​့​ေကာင္​းပါတယ္​...."

ထိုစကားက ထပ္​တလဲလဲ ပဲ့တင္​႐ိုက္​သံ​လို Sehun ​ေခါင္​းထဲ​ေပၚလာခ်ိန္​ ျမင္​​ေနရတာက ​ေကာင္​​ေလးတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ အျပံဳး။ ​ေဘးတိုက္​ျမင္​ရ​ေသာ က​ေလးခပ္​ငယ္​ငယ္​ရဲ႕ အျပံဳးသည္​ ႏွစ္​လိုဖြယ္​​ေကာင္​းသ​ေလာက္​ နာက်ည္​းစရာ​ေကာင္​း​ေနျပန္​သည္​။

"မင္​းအ​ေမက ပန္​းအျဖဴ​ေတြနဲ႔ ၾကည္​့​ေကာင္​းပါတယ္​...."

ထိုႏႈတ္​ခမ္​း​ေသး​ေသး​ေလး လႈပ္​႐ွားသြားခ်ိန္​ ပံုရိပ္​က သံုးထပ္​ကြဲထြက္​သြား၏။ Sehun ကို ျပံဳးၾကည္​့ရင္​း​ေျပာ​ေနသည္​့ Junmyeon ႏွင္​့ Minseok ၏ မ်က္​ႏွာက က​ေလး​ေလး၏ မ်က္​ႏွာႏွင္​့​ ​ေရာသြားလိုက္​ ကြဲသြားလိုက္​...

"မင္​းအ​ေမက ပန္​းအျဖဴ​ေတြနဲ႔ ၾကည္​့​ေကာင္​းပါတယ္​... Oh Sehun."

"ဂ်ိန္​း!"

အျပင္​က မိုးၿခိမ္​းသံႏွင္​့အတူ Sehun ႏိုးလာခဲ့သည္​။ ႏိုးႏိုးခ်င္​းျမင္​လိုက္​ရတာက ကုတင္​​ေဘးမွ မ်က္​ႏွာတစ္​ခု။ Sehun ​ေခါင္​းအံုး​ေအာက္​မွ ဓား​ေျမႇာင္​ခပ္​​ေသး​ေသးကို လက္​ႏွင္​့ဆြဲထုတ္​ကာ ထိုမ်က္​ႏွာပိုင္​႐ွင္​၏ ဗိုက္​ကိုခ်ိန္​ရြယ္​ခုတ္​လိုက္​၏။ သို႔​ေသာ္​ မ​ေအာင္​ျမင္​လိုက္​။ ဓားသြားက ဘာကိုမွမထိရ​ေသးခင္​ သူ႔လက္​​ေကာက္​ဝတ္​ကို တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​က လွမ္​းဖမ္​းကိုင္​လိုက္​သည္​ကိုး...

"စိတ္​​ေလွ်ာ့စမ္​းပါ"

လက္​ပိုင္​႐ွင္​ဆီမွ အသံတိုးတိုးထြက္​လာသလို အိပ္​ရာႏွင္​့အနီးဆံုးမီးကလည္း ဖ်တ္​ခနဲလင္​းလာ​ေတာ့သည္​။

"မင္​း...."

"ငါက လုဟန္​"

​ေကာင္​​ေလးက စကားျဖတ္​​ေျပာ​ေတာ့ Sehun အံႀကိတ္​မိသည္​။