MYSTERY [OT12]

| 08 | Z | CĀI MÍ ER

C Ā I M Í E R

[猜谜儿]

G U E S S

T H E

R I D D L E

Yixing သည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်သြားသည့္ ေကာင္ေလးကို လက္ပိုက္ကာ ေငးၾကည့္ေနရင္း ျပံဳးမိလိုက္သည္။

"ဟက္"

Yixing အခန္းတံခါးကို မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္လိုက္သည္။ တံခါးေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့သူေတြ ဘယ္သူလဲဆိုတာ သူခန္႔မွန္းစရာမလိုပါ။ Kim Jongdae ရဲ႕ အေတြးေတြကို သူၾကားၿပီးသားမို႔ ဘယ္သူေတြလိုက္လာတယ္ဆိုတာလည္း သူသိၿပီးသားပဲမလား။

Yixing လက္တစ္ခ်က္လႈပ္လိုက္ေတာ့ အခန္းတံခါးက ဖြင့္သည့္သူမ႐ွိပါဘဲႏွင့္ အလိုလို ပြင့္ဟသြားသည္။ သူဖိတ္ေခၚသလို ေခါင္းဆတ္ျပလိုက္ေတာ့ တံခါးဝမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနသူႏွစ္ဦးက အခန္းထဲလွမ္းဝင္လာ၏။

"အစာကို မကစားရဘူးဆိုတာ မင္းမၾကားဖူးဘူးလား"

Junmyeon က ၾကမ္းေပၚတေစာင္းလဲက်ေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို ခြေက်ာ္ကာ အခန္းထဲ လွမ္းဝင္လာခဲ့သည္။ Kyung Soo ကေတာ့ အခန္းထဲမဝင္ဘဲ Jongdae ကို ၾကည့္ေန၏။

"သူက ငါတို႔အစာမွ မဟုတ္တာ"

"အခုေလာေလာဆယ္ေပါ့။ ၿပီးရင္ ျဖစ္​လာမွာပဲဟာ"

Yixing ​ေစာဒကတက္​တာကို Junmyeon က ႐ိုက္ခ်ပစ္သည္။ Kyung Soo က လက္ယမ္းလိုက္၏။

"အဲဒါထားပါဦး။ ခုနက ျမင္သြားတဲ့လူက သူမဟုတ္လား"

"ဟုတ္တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့..."

Junmyeon က စကားစျဖတ္ထားရင္း Yixing ကို မ်က္ေစာင္းလွည့္ထိုးသည္။

"မင္းသူ႔ကို ေျခာက္လိုက္ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါသူ႔ကို အဲ့လိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ရတာ"

Junmyeon က "အဲ့လို" လို္႔ ေျပာရင္း Jongdae ေျခသလံုးကို တစ္ခ်က္ကန္လိုက္သည္။ အားမပါသေလာက္နီးပါး ခပ္ျဖည္းျဖည္း ကန္လိုက္တာေပမဲ့ Jongdae က တစ္ပတ္လိမ့္သြားကာ ဖြင့္ထားသည့္ တံခါးေစာင္းႏွင့္ သြားတိုက္မိ၏။ Yixing က်စ္ခနဲ စုတ္တစ္ခ်က္သပ္လိုက္သည္။