MYSTERY [OT12]

| 09 | Z | JIÉ MÍ

J I É M Í

解谜

S O L V E

T H E

R I D D L E

"ပေဟဠိဆိုတဲ့နာမည္ကိုက ပေဟဠိဆန္တယ္လို႔ မင္းမထင္ဘူးလား... ငါကေတာ့ထင္တယ္"

သန္းေခါင္ယံအလား ေမွာင္မိုက္ရာမွသည္ ကင္းဗတ္တစ္စအလား ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴလာေသာ ျမင္ကြင္းသည္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ကင္မရာ႐ိုက္ခ်က္တစ္ခုလို ေႏွးေကြးလွပစြာ။ ဆိုးတာက ထိုျမင္ကြင္းသည္ ဇာတ္ကားတစ္ကားထဲမွ မဟုတ္ဘဲ Chanyeol မ်က္လံုးထဲမွ ျမင္ကြင္းျဖစ္ေနျခင္းပင္။

ပ်ိဳ႕အန္ခ်င္စိတ္က လည္ပင္းကို ၾကမ္းတမ္းစြာ ကလူက်ီစယ္ေတာ့ သူအသက္႐ွဴမဝသလို ျဖစ္လာရင္း မ်က္လံုးကို ႀကိဳးစားဖြင့္ယူလိုက္သည္။ မ်က္လံုးပြင့္သြားသည့္အခါ ထိုအျဖဴေရာင္အလင္းထဲမွာပင္ ခပ္ဝါးဝါး ေကာက္ေၾကာင္းကို ဆက္စပ္မိသြားသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္၏ outline...

တစ္စံုတစ္ေယာက္က Chanyeol ကို ငံု႔ၾကည့္ေနသည္။

"ပ​ေဟဠိတစ္ခုကို ေျဖ႐ွင္းရတာထက္ ပိုခက္ခဲတဲ့အရာကိုသိလား ေဖ်ာက္ခ်န္းလ်ဲ႕?"

သူစိမ္းတရံဆန္လ်က္က ရင္းႏွီးေနေသာ ထိုအသံသည္ နားထဲသို႔ ဇြတ္တရြတ္ ခ်ဥ္းနင္းလာသည္။ ထိုအသံလိုပင္ ေမ့ေဆးျပင္းျပင္းႏွင့္ ဆင္တူသည့္ ေမႊးရနံ႔စူးစူးကလည္း သူ႔အသိစိတ္ကို ေျဗာင္းသတ္ေအာင္ ျပဳစားေန၏။

ထိုမ်က္ႏွာကေဝးသြားကာ အျခားအရာတစ္ခုက ျမင္ကြင္းထဲေရာက္လာသည္။ ခပ္ေသးေသး အရာတစ္ခုကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာ ေဘးကို လက္ျဖင့္ေထာက္လို္က္ေတာ့ လက္ဖဝါးေတြ ပြန္းပဲ့သြားသလို ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုနာက်င္မႈထက္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းက သူ႔ကို ပိုမိုညႇင္းဆဲ၏။

"အဲ့ပေဟဠိကို ဝွက္ရတာေလ"

ေလထဲေျမာက္တက္လာေသာအရာသည္ ဖိနပ္တစ္ဖက္ျဖစ္မွန္း Chanyeol သိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကိ်း
အခ်ိန္လင့္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထိုဖိနပ္က ျပင္းထန္ေသာအ႐ွိန္ျဖင့္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ က်ေရာက္လာခ်ိန္မွာ Chanyeol ကမာ႓ႀကီး ညဥ့္နက္သြားျပန္ေလ၏။