''Kader her zaman bir yol bulur.''
Hadi uçalım...
Seungri yavaşça gözlerini açtığında, etrafını bulanık gördüğünü farketti ve bu homurdanıp tekrar gözlerini kapatmasına neden oldu.
Sadece sen ve ben...
Saniyeler sonra neler olduğunu hatırlayınca neresi olduğunu bile farketmediği yerden fırladı.
"Tanrım!!!-- Beni korkuttun Seungri!!"
Daesung'un bağırışıyla gözleri iyice açıldı ve kendi kanepelerinin üzerinde olduklarını farketti.
"Ben--"
"Sakin ol dostum.Hey-- İyi misin?"
Daesung ona iyi olduğundan emin olmak istercesine baktı.Ama Seungri aklının içindeki sorularla boğuşmakla meşguldü.
"Beni buraya sen mi getirdin? Bunu neden yaptın?!"
Seungri ayaklanmaya çalıştığında Daesung hızla kolunu kavradı.
"Senin neyin var böyle?!"
Seungri elleriyle yüzünü sertçe ovuşturmaya başlayınca Daesung oldukça şaşırmıştı çünkü bu ruh hali pek ona uygun değildi.Çocuk aniden gülmeye başlayıp kendini tekrar kanepeye bıraktığındaysa Daesung iyice şaşırdı.
"Beni nasıl buldun?"
Daesung olanları garipsediğinden yavaşça Seungri'nin yanına oturup ona baktı.
"Telefonda konuşmayı kesince seni tekrar tekrar aramaya devam ettim.Sonunda biri cevaplayıp bayıldığını ve gelip seni alıp alamayacağımı sordu.İyi misin Seun--"
"Yanımda kimse var mıydı?"
Seungri panikle sorduğunda Daesung anlamayan gözlerle ona baktı.
"Seungri beni kor--"
"Sadece cevapla!"
"Tamam, tamam! Bana bağırmayı kes!" Daesung ellerini havada hareket ettirip ayağa kalktı.Çocuk onun da paniklemesine neden olmuştu.Ona sanki çok önemli bir ayrıntıyı atlıyormuş gibi hissettiriyordu.
"Oraya geldiğimde yanında birkaç çalışan vardı.Seni bir koltuğa oturtmuş, ayıltmaya çalışıyorlardı."
Seungri tekrar homurdanmaya benzer sesler çıkartıp ellerini yüzüne götürdü.
Onu kaybetmiş olamazdı, değil mi?
Onca sene sonra...
Tekrar elinden kayıp gidemezdi.
Ne yaptığını sormak istiyordu.
Nerede yaşadığını bilmek istiyordu.
İyi olup olmadığını öğrenmek istiyordu.
Bu acı vericiydi ama o dehşet dolu birkaç gün onların arasına sıkı bir düğüm atmış gibiydi.İnsanların ömrü boyunca başkaları için yapmaya cesaret edemedikleri fedakarlıkları, o çocuk onun için yapmıştı.
Buna inanamıyordu.
Ona Peter diye sesleniyorlardı.
Bu onu unutmadığı anlamına gelirdi.
Onun şarkısını söylüyordu.
Seungri gözlerini kapattığında kırmızı saçlı çocuğu gördü.Derin bir iç çektikten sonra nasıl gözlerini kapattığını, dudaklarını nasıl mikrofona dayadığını gördü.
