Evelyn Sky : Το Μυστικό Του Πεπρωμένου Μου(Book I)

Chapter 21

Εβελιν Σκαι : Το μυστικό του πεπρωμένου μου

-Ντουρ... Ντουρ... Ντουρ...! Μια φωνή φώναζε μέσα στο κεφάλι μου όλο και πιο σιγά και αργά μέχρι που δυνάμωνε και τώρα φάνταζε σαν κραυγή, σαν ένα ουρλιαχτό.. που δεν έλεγε να σταματήσει. Το ουρλιαχτό της Λειλα που σχεδόν ήταν σαν ένας δαίμονας είχε εισχωρήσει μέσα μου και ήθελε να με βασανίζει. Ήταν διαρκές και επαναλαμβανόταν κάθε φορά όλο και πιο καθαρά προκαλώντας μου πονοκέφαλο. Έτρεχε, έτρεχε.. Μέσα στο δάσος έτρεχε πληγωμένη, με γρατσουνιές από τι οποίες κυλουσε αίμα και τραυματιζόταν καθώς έπεφτε πανω στα αγκάθια που βρίσκονταν στο δρόμο της σαν εμπόδια καθώς έτρεχε .

-Μη! Ντουρ..! Φώναζε τρέχοντας σχεδόν γυμνή έχοντας τα ρούχα της σχιστεί από τα αγκάθια και γεμάτο αίματα κλαίγοντας και συχνά παραπατωντας έτρεχε να σωθεί.

Πίσω της μια φλόγα είχε κυριεύσει όλο το δάσος και την ακολουθούσε καίγοντας και το υπόλοιπο καθώς πλησίαζε προς αυτήν. Ο ουρανός δεν υπήρχε παρά μόνο το σκοτάδι, ο φόβος, μαύρα ξερά αγκαθωτα κλαδιά απλώνονταν σαν χέρια πάνω της γδάροντας την. Μέχρι και τα δέντρα είχαν μάτια αλλά δεν μιλούσαν, ήταν σαν να τους κυρίευε μια απόλυτη σιωπή και σαν κάποιος να τους κοιτούσε. Ακόμη και τα πλάσματα του δάσους κρυβονταν σαν τυφλοπόντικες άλλα σκάβοντας κάτω από την γη, άλλα σκαρφαλώνοντας στα δέντρα ενώ άλλα πίσω από τους θάμνους σαν μικροί κατάσκοποι.

-Miserere , miserere Ignis !
(Έλεος, δείξε έλεος φωτιά!) Τελικά φώναξε καθώς χτυπώντας το μέτωπο της σένα αγκαθωτο κλαδί έπεσε κάτω με τα γόνατα. Η φωτιά είχε εξαφανιστεί και υποχωρήσει . Όλα ήταν αυθαρτα μα ..το σκοτάδι ακόμα εκεί. Όμως εκεί ήταν που τότε σήκωσε το βλέμμα της κοιτώντας μπροστά βαριανασαίνοντας λαχανιασμενη με αίμα να τρέχει από το μέτωπο της . Και τότε το είδε.. Η φωτιά ήταν μπροστά της και όχι πια πίσω της. Τώρα βρισκόταν καταμετωπο

-Flamma, nolite timere . Adtendite a daemone , qui non habet , et domat (Την φλόγα μη την φοβάσαι.Να φοβάσαι τον δαίμονα, που την δαμάζει και την κατέχει ). Ψυθιρισε σιγομουρμουρώντας κοιτώντας τον ίδιο τον δαίμονα μπροστά της με τα κόκκινα μάτια του να βγαίνουν έξω από την φωτιά ...μα θολωμένα, τυφλά.

-Εβελιν τρέξε! Φώναξε δυνατά καθώς η φωτιά την κυρίευσε ολόκληρη κάνοντας το κεφάλι μου  σαν να ήθελε να σπάσει .Τα μάτια μου άνοιξαν απότομα και γρήγορα ανασηκωθηκα, ο θώρακας μου κουνιόταν πάνω κάτω, η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα, έτρεμα ολόκληρη,το κεφάλι μου ζαλιζόταν και είχα υδρωσει σε όλο μου το σώμα. . Ήταν απλώς ένα κακό όνειρο..ενα εφιάλτης..