Evelyn Sky : Το Μυστικό Του Πεπρωμένου Μου(Book I)

Chapter 6

Εβελιν Σκάι: Το μυστικό του πεπρωμένου μου

Κεφάλαιο 6

Aurum Stella

-Αουρούμ Στέλλα; τι είναι αυτό;

Αμέσως την ρώτησα.. Με αυτή την ονομασία το πρώτο πραγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι θα μπορούσε να είναι μια κοινή ομάδα σατανιστων...μου φάνηκε περίεργο και στη σκέψη αυτή άρχισα να τρομάζω.

-Αουρούμ Στέλλα είναι μια ονομασία ιταλικής προέλευσης που προέκυψε απο τους προγόνους της "φυλής" μας. Στα λατινικά σημαίνει χρυσό αστέρι το οποίο είναι και το σύμβολο μας, συμβολίζει το φως, τον σωστό δρόμο... Ο οποίος σε βοηθάει να μην χάσεις το φως και να ακολουθήσεις το μέλλον, το πεπρωμένο που είναι γραφτό στον καθένα από μας. Μας αποκαλούν σκέτο Αουρούμ... Δεν υπάρχουν πολύ από εμάς, σαν κι εμένα υπάρχουν αρκετοί αλλά σαν κι εσένα σπάνια. Στα παλαιότερα χρόνια προστατευαμε τους θνητούς ανθρώπους απο τα υπερφυσικά όντα του σκότους.

-Υπερφυσικά όντα; κάτι σαν δαίμονες...τέρατα; Αναρωτήθηκα.

-Όχι..καμία σχέση. Αρχικά ήταν τα πιο όμορφα και ζηλευτα πλάσματα του "κόσμου" μας, ήταν σαν άγγελοι όχι ακριβώς υπερφυσικά όντα ! Ήταν ανθρώπινα όντα όπως και τώρα...με μεγάλα φτερά σαν αετοί! Ναι.. Τα μάτια τους σαν διαμάντια αστράφταν.. Ιδιαίτερα στο σκοτάδι και το χαμόγελο τους ήταν σαν ναρκωτικό που σε έκανε να υποκύψεις. Ήταν πάντα χλωμοι στο δέρμα.

-Και τι ήταν αυτό που τους κατέστρεψε; ρώτησα.

-Όλα άλλαξαν όταν παραβίασε ένας από αυτούς έναν από τους κανόνες... Δεν είχαμε πολλές επαφές με εκείνους.. Δεν υπήρχε έχθρα ούτε μίσος, αντίθετα ζούσαμε ειρηνικά, όμως ο άρχοντας τους περα από όσα είχε πλούτη, ομορφιά, δύναμη..του έλειπε αυτό που είχαμε εμείς και το ζήλευε, την αυτογνωσία . Εμείς έχουμε πολλές δυνάμεις.. Μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, να το αλλάξουμε, να μεταμορφωσουμε πράγματα, να διαβάσουμε τις σκέψεις όχι πάντα..αλλά όταν θέλουμε γίνεται.

-Δηλαδή..είμαστε κάτι σαν μάντες και μάγοι..; την κοίταξα και μου χαμογέλασε..

-Εμμ... Ναι μπορείς να το πεις και έτσι.. Είμαστε ξεχωριστοί γι αυτό και δεν είμαστε πολλοί τωρα πια...

-Τι απέγιναν οι άλλοι;

-Λοιπόν, ο άρχοντας τους μας ζήλευε γι αυτό, σκόπευε να μας το κλέψει απο μας.. Αλλά εμείς υπομειναμε. Οι άγγελοι δεν ήθελαν το κακό μας σε σχέση με εκείνον, τους διέταξε να μας επιτεθούν, εκείνοι δίστασαν στην αρχή αλλά δεν μπορούσαν να μην υπακούσουν.. Εκείνη η ημέρα ήταν η απόλυτη καταστροφή για εμάς..μικρά παιδιά έκλαιγαν, άλλοι έτρεχαν να σωθούν, άλλοι πολεμούσαν, μανάδες καθοτουσαν πάνω από τα πτώματα των αγαπημένων τους προσώπων... Ήμουν εκει εβελιν, εκείνη την ημέρα έχασα την οικογένεια μου και πολεμούσα για να σωθω.. Ξαφνικα ακούστηκε ενας κεραυνός απο τον ουρανό, το σκοτάδι έπεσε σαν πέπλο πάνω απο το χωριό...εμφανίστηκε μια γυναίκα με μαύρα και χρυσά ρούχα, τα μάτια της είχαν περίεργο χρώμα... λαμπυριζαν... Τα νύχια της μυτερά σαν μαχαίρι και το χαμόγελο της σατανικό και σκοτεινό.. Υπήρχε ένας μύθος, αρχαίος αλλά κανείς δεν το πίστευε μέχρι που την είδαμε... Ψιθύριζε κάτι που μεσα στην ησυχία που είχε επικρατήσει ήταν το μόνο που ακουγόταν... Κεραυνοί έπεφταν σαν ξόρκια! Οι άγγελοι τιμωρήθηκαν για την παραβίαση του κανόνα που έλεγε { απαγορεύεται επίθεση σε ξένο τόπο, μόνο σε περίπτωση διακρίσεων και αντιπαραθεσεων } τιμωρήθηκαν καταραζοντας τους και εξοριζοντας τους μακριά εκεί όπου κανένας δεν βλέπει......το σκοτάδι. Όσοι είχαν επιτεθεί εκείνη την ημέρα άρχισαν να μεταμορφωνονται μπροστά μας...τα φτερά τους είχαν φλόγες γύρω τους, τα μάτια τους κόκκινα, τα νύχια τους κοφτερά. Ήταν ακομα άνθρωποι αλλα καταραμένοι γεμάτο φλόγες, φωτιά σαν να τους είχε κυριευσει μόνο η φωτιά... Δεν καίγοντα αλλα ηταν φτιαγμένοι απο αυτή,, τους απαγορεύτηκε να βγαίνουν στο φως του ήλιου μόνο οταν δύει ο ήλιος να βγαίνουν διότι με το φως του ήλιου θα έλιωναν και θα γινονταν θρύψαλα και να μένουν μακριά μας, ούτε να μας αγγίξουν. Τους ονόμασαν tenebris (τένεμπρις) που σημαίνει στα λατινικά σκοτεινοι άγγελοι.. Η φυλή μας χωρίστηκε και ο καθένας μας ακολούθησε τον δρόμο του..