Evelyn Sky : Το Μυστικό Του Πεπρωμένου Μου(Book I)

Chapter 22

Έβελιν Σκάι: Το μυστικό του πεπρωμένου μου

-Εβελιν.. Η φωνή του μου μιλούσε. Ο λύκος μου μιλούσε. Καθώς με πλησίαζε τα μπροστινά του πόδια σηκώνονταν , το τρίχωμα του αφανιζοταν, τα καστανόξανθα μαλλιά του έκαναν την εμφάνιση τους, τα πόδια του στεκόταν όρθια έχοντας τώρα την μορφή ανθρώπου. Γουρλώσαν τα μάτια μου άναυδη μη μπορώντας να το πιστέψω... Αυτά τα γαλαζοπράσινα μάτια, αυτά ήταν... Έκανα πίσω όσο ερχόταν πιο κοντά μου.. Φοβισμένη και δύσπιστη.
Μα τότε ήταν που βρήκα την αντοχή να μιλήσω αφήνοντας τις λέξεις να βγουν μόνες τους.

-Ρον..;!

___________________________________

Τα μάτια μου άνοιξαν αντικρύζοντας την θαμπη φλόγα της φωτιάς που έκαιγε μπροστά μου. Όλα ήταν θαμπά λες και μια ψευδαίσθηση ήθελε να μου παγιδεύσει για ακόμη μια φορά το νου.Ενιωθα τα μάτια μου να καίνε, το κεφάλι μου βαρύ και τον ιδρώτα να κυλάει στους κροτάφους. Ακόμη και η ανάσα μου ακούγονταν τόσο πολύ περισσότερο σαν αναστεναγμός.Ημουν ξαπλωμένη με γερμένο το κεφάλι στηριζομένο σε έναν βράχο ,δίπλα μου ο Καμπριελ καθισμένος να ακονίζει το μαχαίρι του κοιτώντας προς τα κάτω απορροφημένος στις σκέψεις του. Ένιωσα κάτι να κινείται στα πόδια μου, έστω και αμυδρά μπορούσα να δω πως ήταν ο Ρον ως λυκάνθρωπος τυλιγμένος γύρω από την ουρά του σαν μια μεγάλη χνουδομπαλα στα πόδια μου.

-Ραφελ.. Ψιθύρισα καθώς τα μάτια του Καμπριελ έπαισαν πάνω μου ανήσυχος.Αμεσως σηκώθηκε όρθιος και ερχόμενος προς το μέρος μου κάθισε πάνω από το προσκεφαλι μου και απομακρύνοντας από το μέτωπο μου με το χέρι του τα μαλλιά μου τοποθέτησε ένα βρεγμένο πανί.

-Εβελιν όλα θα πάνε καλά.. Τον άκουσα να λέει.

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι πριν κλείσω τα μάτια μου ήταν ο πόνος γύρω από τον καρπό μου,το άγγιγμα του Ραφελ, τα τυφλά μάτια δυο διαμαντιών ενός tenebri, ενός αγγέλου ,του δικού μου αγγέλου.

Ξύπνησα βηχοντας, ο πόνος στο στήθος και την πλάτη μου με έκαναν να νιώθω λες και ήμουν έτοιμη να πνιγώ που ανασηκωθηκα ακόμη καθισμένη κάνοντας εμετό.

-Έβελιν..! Θεέ μου.. Φώναξε ο Καμπριελ καθώς έτρεξε δίπλα μου.

-Όλα καλά.. όλα καλα συνέχισε καθώς μου σκούπιζε το στόμα με μια πετσέτα χτυπώντας με μαλακά στην πλάτη.

Τα μάτια μου έπεσαν αμέσως στον λύκο μπροστά μου. Ακόμη δεν πίστευα ότι ήταν ο Ρον.. Θυμάμαι που εχθές μόλις τον είδα μπροστά μου λιποθύμησα. Τα μάτια του ακόμη φαίνονταν τόσο γνωστά αλλά και τόσο ξένα που δεν ήξερα τι να κάνω, τι να σκεφτώ..