Love Hurts 1&2 (Voltooid) 15+

deel 2

Wat vooraf ging:

Tot mijn schrik komt Daan met zijn sexypasje -hoe kan je ooit zo lopen? Ik wil dit ook leren!- mijn kant opgelopen. Oh, ik hoop zo dat mijn mond nu niet onder het chocolade van mijn ijsje zit!

~Fiene~

'Hey, mag ik naast je komen zitten.' Hij wacht niet eens op mijn goedkeuring en schuift een stoel naar zich toe en gaat er op zitten. Op zijn sexy manier. 'Tuurlijk waarom niet!' zeg ik maar om geen vervelende stiltes te krijgen. 'Geen idee, misschien mag je me niet,' zegt hij met zo'n bad boy-grijns en een knipoog. Ik voel mijn wangen warm worden en leg er even mijn handen op om ze te verbergen. Wat ik beter niet gedaan had, want hij begint zachtjes te lachen. Ik lach zacht met hem mee. 'Waarom zou ik je niet mogen. Ik heb geen reden daarvoor, niet?' Zijn antwoord is niet meer dan gemompel. Ik trek vragend mijn wenkbrauwen op. 'Hoe gaat het met je broer?' vraagt hij me om de ongemakkelijke stilte die toen toch gekomen is te laten verdwijnen. 'Goed als hij maar mag gamen, hé,' zeg ik een beetje grinnikend. 'Typisch Tim,' fluistert hij een beetje hees in mijn oor. Ik huiver en probeer mijn hart rustig te krijgen. Ik heb zeker nog niet verteld dat hij mijn crush is. Mijn allereerste! Ik ben nog nooit verliefd geweest. Ik ben natuurlijk niet onopgemerkt gebleven bij de jongens op school -ik ben dan ook het zusje van Tim, de bad boy- maar ik heb nooit interesse in hen getoond. Gewoon puur omdat ik nooit verliefd ben geweest. Er zitten echt wel knappe jongens tussen, maar ze zijn gewoon niet mijn type. Ik val meer op "bad boys", oftewel Daan. Ik weet dat hij constant een nieuwe chick heeft en daarna seks met ze heeft. En ik weet dat hij nogal arrogant kan zijn, maar ik ken ook zijn aardige kant. Hij kan erg lief zijn. Toen ik 7 was -hij was toen 10- viel ik op mijn knieën en was mijn broek kapot. Hij hielp me en gaf me een knuffel. Of die keer toen we met zijn allen op vakantie gingen -hij, mijn ouders, Tim en ik- naar Barcelona. We waren met z'n allen naar het strand gegaan. Daar was een stalkerige jongen. Die jongen greep zijn kans toen niemand op mij lette en hij probeerde me soort van te verkrachten, maar toen kwam Daan -hoe hij ooit zo snel daar kon zijn weet ik niet- en gaf die jongen een paar rake klappen. Die jongen rende weg en liet zich niet meer zien. Daan had me in zijn armen genomen en me troostende woordjes toegefluisterd, terwijl ik mijn tranen de vrije loop liet. Daan kon een schatje zijn, maar meestal is hij de geliefde en gehate -onder de jongens en de gedumpten- bad boy. 'Hey, zou je aan Tim willen doorgeven dat de training van voetbal niet doorgaat.' Hij pakt een sigaretje uit zijn pakje. 'Vind je het erg als ik er een rook?' vraagt hij me. Ik schud mijn hoofd. Heel eerlijk ik vind roken echt verschrikkelijk, maar dit hoort bij wie Daan is en dat accepteer ik. 'Nou dan ga ik maar,' zegt hij ietwat nerveus. Daan nerveus! Nee, ik zal het wel mis hebben. 'Ja is goed.' Hij pakt zijn pakketje sigaretten die hij op het tafeltje gelegd had en staat op en loopt op zijn manier weg. Niet zonder mij nog een blik te geven. Zijn blik...

'Ik ben thuis!' roep ik door het huis. Ik trap mijn sneakers uit en schuif ze met mijn voet een beetje aan de kant zodat ik -of iemand anders- later niet over heen kan vallen. Wat geloof me super vaak gebeurt is. Ik ben namelijk nogal onhandig, maar onhandig is ook handig (éh) Ik loop door naar de keuken, waar een heerlijke geur van eten mijn neus binnendringt. Mijn moeder staat in de keuken door een pan te roeren. 'Hey meid hoe was het winkelen? Leuke dingen gekocht?' Mijn moeder pakt een glas uit de servieskast en schenk daar wat sap in. 'Hier, drink dit glas maar leeg en vertel me dan maar hoe het was.' Ze overhandigt mij het glas met sap. Ik drink met grote teugen mijn glas leeg en zet het dan met een klap terug op het aanrecht. 'Wat heeft hij jou aangedaan,' zegt mijn moeder doelend op het glas. 'Niks,' glimlach ik. 'Mam, ik heb echt super leuke dingen gekocht. Ik pak mijn tas erbij en rommel zoekend door mijn tas naar mijn bloemetjesagenda. Trots steek ik mijn agenda de lucht in. Mijn moeder knikt goedkeurend. 'Die bloemetjes zijn ook erg leuk!' zegt ze enthousiast. 'Waar heb je hem vandaan?' Ik glimlach. 'Bij de Bruna.' Ik rommel nog een keer door mijn tas en pak daar mijn portemonnee uit. Ik overhandig haar het overgebleven geld. 'Nog bedankt voor het lenen!' Mijn moeder knikt nog even en wendt zich daarna naar de pan met aardappelen die aan het overkoken zijn. 'Hoe laat eten we vanavond, ma,'vraag ik haar kijkend naar de pannen. 'Rond 6 uur, denk ik.' Ik knik en pak mijn tas. 'Ik ga naar boven.'

Met een glimlach stuur ik mijn vriendinnen een appje.

Raden jullie eens wie ik tegenkwam in het winkelcentrum!:)

Dit raden ze nooit. Dit verwacht ook niemand. De bad boy loopt jouw kant op en begint een gesprek met jou zonder daar echt een reden voor te hebben. Het is een droom van ieder tienermeisje. Niet veel later komt er een appje van Lise binnen. Ze opent het berichtje.

Ehm,Cameron Dallas misschien ;)

Ja echt je komt Cameron Dallas tegen op straat. Hij woont ergens in Amerika ofzo. Ergens uit een Engelstalig land, sowieso. Cameron is natuurlijk wel een lekker ding en ik zou het echt niet erg gevonden hebben als dat echt zo was. Maar toch heb ik liever Daan, want bij hem is het een tikkeltje realistischer om verkering mee te krijgen. En Cameron is al geclaimd door Lise. En ik wil geen ruzie met één van mijn beste vriendinnen. Kort daarna krijg ik ook een appje binnen van Emma.

Justin Bieber?

Voor dit appje geldt hetzelfde als voor het appje van Lise het is niet echt realistisch om hun in Nederland te zien. Wie wilt er nou in Nederland zijn het is een stom kikkerlandje waar niks te beleven valt. Later ga ik echt niet in Nederland wonen, maar ergens in Barcelona, ofzo. Dan heb ik ook nog een kans om mijn celebrity crush te zien, Sergio Carvajal.

Nee, het was Daan! Hij heeft een leuk gesprekje met mij gehad ;)

OMG, echt! Als we terug in Nederland zijn vertel je ons alles!

~*~

Dank jullie wel voor de 100 reads. Love you all!!!