Love Hurts 1&2 (Voltooid) 15+

#2 deel 17

~Dantae~

'Wat is er,' vraag ik Liam. Hij lacht duivels, dit is niet goed. Automatisch gaat mijn hand naar mijn jaszak waar mijn pistool in zit. Ik voel het koude metaal tegen mijn vingertoppen branden. Ik leg mijn hand er om heen. Voor het geval dat er iets gebeurd. 'Mijn vader zit in de bak door jouw vader, Dantae. Natuurlijk is er dan iets,' zegt hij en laat een kil lachje horen. Ik haal mijn schouders op. Wat moet ik hier weer mee. 'Weet je waarom IK Fiene heb laten ontvoeren door Jairo?' Ik schrik als hij dit zegt. Ik snap niet hoe ik ooit deze gast heb kunnen vertrouwen. Ik voel woede in mij opborrelen. Ik pak onbewust het pistool harder vast. Zo klaar om deze gast zijn leven te ontnemen. 'Nee,' antwoord ik hem bot. 'Niet om Fiene te nemen als mijn persoonlijk hoertje, ook al is dat niet verkeerd,' ik knijp mijn andere hand tot een vuist als ik hem dat hoor zeggen. Fiene is van mij en niemand mag aan haar zitten. 'We hadden haar ontvoert om jou naar ons te lokken. En als je er zou zijn zouden we je vermoorden, zodat je vader ook iemand mist waar hij veel van houdt. En na jij zouden we de rest uitroeien. Alleen ik sta helaas nu helemaal alleen,' vertelt hij mij met een stem vol jaloezie, boosheid en enigszins verdriet. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Waarom deed hij dit, hij hield toch van haar? Waarom zou hij haar pijn willen doen? 'Waarom wilde je Fiene dan pijn doen, als je alleen maar mij en mijn familie nodig had?' vroeg ik hem onbegrijpelijk. 'Ach, Fiene die lieve, lieve, onschuldige Fiene. Ze was zo dom om mij te vertrouwen. Het domste wat je kan doen. Mij vertrouwen...' hij schudde zijn hoofd en lachte vreugdeloos. Ik keek hem afwachtend aan, tot hij verder ging. 'Fiene, werd niet verliefd op mij wat de bedoeling was. Ze bleef verliefd op jou. Ook na alles wat ik voor haar deed. Ik deed alles voor d'r. Maar wat kreeg ik terug... niks. Ik kreeg f*cking niks terug. Dantae ik was echt verliefd op d'r maar jij stond in de weg. Ze was helemaal weg van je en kon je niet vergeten. Na alles wat je gedaan had. Ik heb nooit maar nooit hoor je me pijn gedaan. En dan krijg ik dit terug,' Ik zag een glinstering in zijn ogen. Hij slikte voor hij verder ging. 'Het is allemaal jouw f*cking schuld Dantae. Dit was mijn tweede reden om je te vermoorden. IK HAAT JE!' riep hij naar me. 'Het is jouw f*cking schuld Dantae. Jij hebt f*cking alles en ik niks. Jij hebt ouders die voor je zorgen, de mijne zijn er nooit voor me geweest. Jij hebt f*cking veel geld, als je zou willen zou je er in kunnen zwemmen, en ik moest al van vroeg af aan alles zelf regelen. Door het drugs –en meisjes dealen heb ik uiteindelijk dan wel een hoop geld bij elkaar gesprokkeld, maar jij hoefde er niks voor te doen. Je weet niet hoe het is om je moeder telkens high van de drugs of dronken te zien. Je weet niet hoe het is om je vader nooit te kunnen zien, omdat hij in de bak zit door één of andere gestoorde maffiabaas die vindt dat hij alles is... Als laatste je hebt Fiene, de mooiste meisje op de hele aardbodem. Weet je trouwens dat ze geen maagd meer is, ze is ontmaagd door Jairo, als opdracht van mij,' zegt hij mij sluw. Hoe durft hij. Ik kijk hem met een van woede vertrokken gezicht aan. 'IK HAAT JE, MONGOOL,' riep ik kwaad naar hem. Hij keek me niet verrast aan. Ik had niks anders verwacht, als ik eerlijk ben. Ik had echt gedacht dat wij vrienden waren. Maar schijn bedriegt. Hij haalt iets glinsterend uit zijn jaszak. Ik kijk er naar en zie dat het een pistool. Snel pak ik de mijne erbij. Hij heeft niks door. 'ROT IN DE HEL, GAST. IK WIL ZIEN HOE JE LANGZAAM DOOD GAAT VAN DE PIJN.' Roept hij nog voordat hij het pistool op mij richt en schiet. Ik spring opzij, maar hij raakt mij nog net in mijn been. Ik schreeuw het uit van de pijn. Ik probeer op te staan. Wat maar half lukt. Ik richt mijn pistool op zijn hoofd...

~Fiene~

Bezorgt kijk ik om me heen. Na zo'n tien minuten is Dantae nog steeds niet terug. Ik begin me echt zorgen te maken. Opeens hoor ik een schot van buiten komen en niet lang daarna een pijnlijke schreeuw. Ik zie in mijn ooghoeken de vader van Dantae snel op staan, in zijn hand een pistool. Ik kijk hem bang aan. Hij kijkt me geruststellend aan en loopt daarna gauw de kamer uit naar buiten. Ik volg hem. Bij de voordeur sta ik stil, als ik Dantae bloedend op de grond zie liggen. Bezorgt ren ik naar hem toe. Maar halverwege stop ik, omdat hij mij met een dreigende blik van blijf-waar-je-bent-dit-is-te-gevaarlijk-voor-jou aankijkt. Achter mij hoor ik iemand in mijn nek hijgen. Ik draai me om en zie dat het Tim is. Hij kijkt net zo geschrokken als ik naar het schouwspel. Opeens zie ik dat Liam er ook staat, maar dan met een pistool gericht op Salvator (vader Dantae) Salvator kijkt gespannen naar Liam. Ik zie aan zijn blik dat hij Liam eigenlijk niet wilt vermoorden. Maar waarom niet? Die gast wilde Dantae, zijn zoon vermoorden (ben ik net achter gekomen). Dan roept Salvator totaal onverwachts: 'Lonzo, doe dit niet. Denk na vermoord je eigen vader en broertje niet' Ik kijk hem geschrokken aan. Wil dat zeggen dat Liam, ehm ik bedoel Lonzo. Dat, dat Lonzo de broer van Dantae is. Maar hoe kan dit! Met 1001 vraagtekens boven mijn hoofd kijk ik naar de reactie van Lonzo. Ik zie verdriet in zijn ogen staan. Zijn grip om het pistool vermindert. Hij laat hem vallen. We horen een rinkelend geluid van metaal. Voorzichtig loopt Salvator naar zijn zoon. Lonzo loopt ook zijn richting op. 'Padre,' fluistert hij zachtjes. 'Ben jij mijn echte vader,' vraagt hij fluisterend. Ik zie Salvator knikken. Ze lopen naar elkaar toe en geven elkaar een stevige knuffel. 'Het spijt me zoon, maar ik kon niet anders we waren nog zo jong. Toen Dantae kwam wilden we hem niet wegdoen. We vonden het al zo moeilijk om jou weg te doen. Geloof me we hebben er veel spijt van gehad. Je moeder en ik... Sorry ik zag toen op dat moment geen andere uitweg,' fluistert hij naar zijn zoon. Ik liep stilletjes naar Dantae die geschokt voor zich uitstaarde. Ik hurkte naast hem neer en pakte zijn klamme hand vast en gaf er een kusje op. 'Alles komt goed.'