Love Hurts 1&2 (Voltooid) 15+

#2 deel 10

~Fiene~

Een beetje ongemakkelijk zit ik even later aan de veelte kleine tafel tegenover Daan, in de Starbucks. Steeds neem ik een kleine slok van mijn caramel frappuccino, zonder Daan aan te kijken. Ik hoor de minuten voorbij gaan. Om mij heen zie ik allemaal mensen vrolijk en blij met vrienden/vriendinnen, vriendje/vriendinnetje, partner of whatever kletsen. En ik zit hier heel ongemakkelijk met tegenover mij een jongen. Als je het niet wist zou je denken dat we een stel zijn, wel een heel stil stel. Maar als je het niet beter wist... Opeens trek ik het niet meer. Nu moet die onbenullige stilte afgelopen zijn. We waren hier om bij te praten en niet om elkaar in stilte aan te gapen. 'Goh, als je iets te vertellen hebt, zeg het gauw. Ik heb nog meer, nog betere dingen te doen dan dit,' vermeld ik hem bot. Ik zie hem moeizaam slikken. Ik kijk even naar zijn adamsappel, die tijdens het slikken beweegt. 'Mm, een antwoord?' vraag ik hem geïrriteerd. Hij wilde met me praten, en dan doet hij juist het tegenovergestelde... zwijgen. 'Het spijt me Fiene,' en dan komen alle woorden als een woordval over zijn lippen. 'Dit alles heb ik nooit gewild. Ik snap niet eens waarom ik toeliet dat Alexis mij zoende. Ik wilde het niet, echt niet. Maar toen Alexis mij zoende beeldde ik me in, dat j-j-jij dat was. Ik weet het geen goed excuus- Ik snap het als je me niet meer wilt zien. Zou ik waarschijnlijk ook doen, maar ik wilde dit toch nog zeggen. Het spijt me echt, echt heel verschrikkelijk erg. En het zou zo, zo tof zijn als je mij nog één kans gaf. Ik beloof je dat dit de laatste zal zijn,' hij keek me smekend aan. Gek genoeg geloof ik hem ook, maar hij heeft me pijn gedaan, dus ik ga hem nu ook pijn laten lijden. Je moet ook eens hard-to-get zijn tegen jongens, en dat ga ik nu ook doen. 'Hoe weet ik dat ik je vertrouwen kan... mm. Ik denk dat ik erover na ga denken, maar verpest het niet dan ga je eraan. En dan zorg ik ervoor dat je geen kindjes meer krijgen kan,' dreig ik hem. Hij knikt, ik zie enigszins opluchting en dankbaarheid in zijn blik, maar ook een vleugje angst. Is hij dan zo'n softie geworden. Maar dat kan haast niet ik heb gehoord van Tim dat hij weer terug de oude werd toen ik weg was. Hij nam meer meisje dan ooit tevoren. Hij dronk meer dan eerst en hij was begonnen aan roken. Ik moet toegeven hij ziet er wel een beetje moe en ziek uit. Zou dat hier door komen. Maar het kan natuurlijk ook dat hij bang is dat hij het weer gaat verpesten. En geloof me daar ben ik ook best bang voor.

~Daan~

Opgelucht kijk ik Fiene aan. Wat is ze toch een... schat. Ze zou erover na denken of ze me zal vergeven. Ik had eerder verwacht dat ze "nee" zei en toen zou vertrekken. Integendeel zelfs, ze bleef en beetje bij beetje verdween de ongemakkelijk sfeer die tussen ons ontstaan was als sneeuw voor de zon. We hebben wat bijgepraat. En geloof me het voelde, het voelt nog steeds ongelooflijk goed. Ik hoop zo dat ze me vergeeft. Ik weet dat wat ik gedaan heb niet snel vergeven en vergeten is. Waarschijnlijk, nee ik weet het zeker we vergeten dit niet, nooit. Ik vind het knap van d'r dat ze het in ieder geval wil proberen. Ik kan niet wachten op dat ze me vergeven heeft en dat ze in mijn armen ligt. Ook al is dat een lange weg. Maar ik ben bereid die lange weg te gaan. En Fiene hopelijk ook. Ik hoop het zo!

~Tim

Hopelijk gaat het gesprek tussen Daan en Fiene enigszins goed. Ik hoop het zo voor Fiene, maar ook voor Daan... hij is dan nog wel steeds mijn allerbeste vriend, ook na dit alles. En geloof me ik heb hem echt wel uitgescholden voor alles en nog wat en gezegd dat hij een klootzak een hufter was. Ik heb zelfs een tijdje niet meer tegen gepraat. Tot dat hij zo ver achteruit ging dat ik hem wel moest helpen. Hij was weer bezig met de meisjes, drank, feesten et cetera. Hij was zelfs begonnen met roken en drugs. Zover ik het weet is hij nu gestopt met de drugs, maar met het roken... Ik hoop dat ik hem van die kutdingen af kan helpen zodat hij niet heel zijn leven verknalt. Gelukkig raakt hij de drugs niet meer aan. Anders was hij al helemaal niet meer te helpen. Geloof me dit jaar was een moeilijk jaar voor mij. Ik heb mijn kleine zusje gebroken in de kliniek zien zitten. En mijn beste vriendje stukje bij beetje zien kapot gaan van de drank en drugs. Bij feesten, waar hij zich vol dronk en flirtte met elk meisje dat hij zag. En dan elke keer weer een meisje of meerdere mee naar huis nam. En dan thuis zag janken en zich pijn deed, terwijl hij zei dat hij het helemaal verpest heeft en dat hij beter niet meer leven kon. Hij was niks waard zei hij telkens weer. En dan sloeg hij zijn vuisten tegen de muur aan. Waardoor die helemaal kapot gingen en vreselijk bloedde. Hij wilde echt niet naar een psycholoog, waar die uiteindelijk toch geweest is. Nu gaat het gelukkig stukken beter. En ik hoop zo dat dat blijft. Ik wil mijn beste vriend nooit meer zo zien. Het was verschrikkelijk. Ik hoop dat Fiene inziet dat Daan dit meent, en dat ze hem vergeeft. Als Fiene thuis komt, mag ik haar vertellen dat ze eindelijk weer naar huis mag. Nu kan ik haar weer beschermen en in mijn armen houden. Dit jaar was echt verschrikkelijk. Ik kon mijn zusje haast nooit zien en beschermen tegen al het "kwaad" in deze wereld. Gelukkig kan dat zo wel weer.