Kıyafetlerimizi giydikten sonra bir kafeye oturmaya gitmiştik. Kahvaltının üzerinden uzunca bir saat geçtiğinden acıkmıştık.
Geldiğimiz kafe de asık olan suratım herkesin dikkatini çekmiş olacak ki hep gözleri üzerimdeydi. En çokta Doruk hiç gözlerini ayırmıyordu. Sürekli etraftan bakan birileri var mı diye heryeri kolaçan ediyordu. Normalde rahatsız olacağım bir davranıştı oysa ki , ama bu çocuk yaptığında hiç rahatsız olmuyordum. Aksine kendimi rahat hissediyordum
"Ee saat 6 olmuş. Ne yapıyoruz?" dediklerinde ne diyeceğimi bilememiştim. Hepsinin ağzından bir fikir çıkarken benim aklım hala sahil de yaşananların günümüzü nası mahvettiğiydi.
"Eve gidelim"
"Sinema"
"Alışveriş
"Bence karaoke yapan bi bara gidelim" diyen Nur bunları söylerken neden bana bakıyordu?
"Simay sahneye çıkar güzel sesiyle bi şarkı da patlatır hem" dedi ve "eve gidip hazırlanalım sonra da gidelim olmaz mı?" Can hemen onaylarken diğerleri de onaylamıştı.
"Simay şarkı söyleyecekse gidelim" Doruk sesimi duymak istiyordu sanırsam
"Söylerim" dediğimde hepsinin yüzünde ki gülümseme beni mutlu etmişti.
***
Eve gelip hazırlanırken şık şeyler giymeye özen gösteriyorduk.
Ben mini beyaz etekli , üzerindeki çarpraz dekolteli elbisemi , Nur kısa çiçekli sıfır kol bir elbise giymişti , Zülal tek omuz üzeri siyah altı siyah bi elbise giyerken , Beste kolları dantel siyah küçük dekolteli bir elbise tercih etmişti. (Kıyafetler medyada) Çocuklar bizi bu halde gördüklerinde çok kötü olacaktı ama hep mi gidiyoruz canım olacak öyle
Saç ve makyajımızı da yaptıktan sonra aşşağı indik.
"Lan bu ne hal bu kılıkla nereye gidiyoruz" acaba bu Doruk gerçekten beni kıskanıyor olabilir mi??
"Yanımıza siz de geliyo olmasaydınız giymezdik bu bir. Ayda yılda topluca eğlenmeye gidiyoruz sorun çıkartmayın bu iki." dedim ve evden çıkmak için kapıya doğru ilerlerken bir çift kol bileklerimden tuttu.
"Siz bu kıyafetlerle dans edip eğleneceksiniz biz de bakanları dövücez yani bu eğlence olmuyor yani bu da üç" deyip gözlerime bakan Doruk , gerçekten kıskanıyordu.
Ben Doruk'u ikna ederken Beste Ege'yi , Nur da Can'ı ikna etmeye çalışıyordu.
***
Arabayla hemen Karaoke Bar'a gelmiştik. Oldukça güzel bir mekana benziyordu. Burda şarkı söylemek biraz cesaret işiydi. Tamam biraz güzel sesim var ama buraya çıkıp şarkı söyleyecek kadar da değil canım.
"Bari sevgiliymişiz gibi yapın da bakan olmasın" Zülal'in bu lafına karşılık Dorukla göz göze geldiğimizde kolunu kaldırdı ve koluna girmemi sağladı. Bi dakika şuan biz kol kola- ?
"Simay hadi çık söyle" Nur benim çok cesaretli bi insan olduğumu düşünüyor galiba
"Kızım ben burda söylemem" dedim
"Zaten bu kıyafetle o sahneye çıkamazsın" Doruk beni sahiplenince daha mı tatlı oluyordu ne?
"Tamam Nur çıkıyorum" sırf Doruk'a inat olsun diye şu sahneye çıkıyordum ya ben aklıma sıçayım..
Tam sahneye çıkmışken hepsi 'Simay! Simay!' diye bağırırken Doruk oldukça sinirliye benziyordu.
Biraz daha cesaretimi toplayıp şarkıyı söylemeye başladım. Şarkıyı az da olsa Doruk'a ithafen olsun istemiştim. Ona karşı duyduğum hisleri belirten sözleri olan bi şarkıydı.
