Bir aşk ne kadar beklenirdi?
Bir kız kendinden haberi olmayan birini bıkmadan, usanmadan ne kadar sever.
Ya sevdiği adam yıllar sonra öğretmeni olarak gelirse...
Masal,Yavuz'u küçücük kalbiyle sevdi. Kimseyi inandıramadı sevgisine .Sonra gitti se...
Bazen vazgeçmek gerekir. Sırf karşındakinin iyiliği için.
Masal'da vazgeçmek istedi Yavuz'dan. Onun iyliği için.
Ya da vazgeçebileceğini sandı. O yüzden bir süre uzaklaşmak istedi herkesten.
Babaannesinin evi bunun için biçilmiş kaftandı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçücük bir köyde müstakil bir evi vardı babaannesinin. Aslında sadece yazları ailesiyle gittiği yer şimdi aşkından kaçmak için sığındığı bir limandı.
Hastaneden çıkıp gideli 3 hafta olmuştu. İlk zamanlar babasının zorlamasıyla tabii öğretmenlerin iyi niyetiyle 2.sınavlarını vermiş daha sonra buraya gelmişti.
Evin arka tarafında bir bahçe bulunuyordu ve Masal'ın buradayken tek eğlencesi bu bahçeydi. İlk geldiği zamanlar İnci'yle de konuşmuş Yavuz'un durumunu sormuştu hergün.
1 hafta önce uyanmıştı Yavuz duyduğuna göre. Ama soramamıştı Masal beni sordumu diye.
Cesaret edememişti, aslında.
Belki Yavuz onu görmek istemiyordu,belki artık nefret ediyordu yanında olmadığı için.
Bu soruların cevaplarından korkuyordu Masal.
Aslında bilmediği o kadar çok şey vardı ki.
Mesela Yavuz'un uyanırken onu sayıkladığını, hergün hatta her dakika onu sorduğunu, Aras' tan gittiğini öğrendiğinde çıldırdığını....
Bunları bilmiyordu Masal. Düşüncelerin içinde hapsolduğu bir anda cebindeki telefonun titrediğini hissetti.
İnci'nin aradığını düşünerek heyecanla çıkardı telefonu ama arayan malesef Eymen'di.
Açıp açmamak konusunda kararsız kalan Masal ısrarlı bir şekilde çalan telefonu sonunda açtı.
"Efendim Eymen."
"Nerdesin sen. Kaç gündür arıyorum, çalıyor cevap veren yok."
