Aşkın Tarihi (Öğretmenim Mi?) Tamamlandı

35. Bölüm (Özel Bölüm Final)

         

    Eylül'ün anlatımı

  Ben aşkı annemden babamdan öğrendim. Her daim gözlerinin içine aşkla bakan bir çiftti onlar. Sonra Haluk amca ile Nurten Teyze'de gördüm sevgiyi. Onların öyle büyük bir kalbi vardı ki, kendilerinden olmayan bir kızı dahi kabul etmişlerdi yüreklerine.

    Sabrı kardeşim dediğim insanda tanıdım ben. Masal. Canım arkadaşım. Yıllarca abimi karşılıksız seven sonunda sabırla beklemenin meyvesini alan biricik arkadaşım.

    Tabii ona aşık olup da öğretmenimiz olarak gelen biricik abimi unutmamak lazım.

    Aşkta inat olup pes etmemek ise Eymen'de gördüğüm bir olay. Melek'i ikna etmek için az uğraşmamıştı ya o da.

     Melek'te ne inatçı kızdı tabii. Az çektirmedi canım arkadaşıma...

    Ama ben tüm bunların hepsini tek bir kişide her  gün yeniden yaşadım, yaşıyorum. 

  Aras ile ilk tanışmamız her gün gözlerimin önüne geliyor ve ben her gün o anıları hatırlayıp tebessüm ediyorum ve iyi ki diyorum iyi ki o günlerden geçmişiz. Belki ben Masal kadar imkansız bir aşk yaşamadım yahut Melek gibi değildi yaşadıklarım. Ama bizim ilişkimizde kolay olmadı tabii. Ama dediğim gibi iyi ki...

     "Aşkım. Daldın yine. O güzel aklından neler geçiyor bakalım."

    "Hiç hayatım yaşadıklarımızı düşünüyorum. Hepimiz için zor zamanlardı değil mi?"

    "Evet hayatım epey zor zamanlar geçirdik. Ama görüyorsun ya şimdi mutluyuz belki de o zamanlar bu kadar acıyı çekmeseydik hiçbirimiz böyle mutlu olamazdık."

     "Aslında bu beni biraz korkutmuyor değil. Her an bir sorun çıkacak gibi geliyor."

     "Sana 'bir şey olmaz' diye garanti veremem Eylül'üm. Hayat bu başımıza ne geleceğini hiçbir zaman bilemeyiz. Mesela seni yıllar önce o hastane odasında gördüğüm anı hiç mi hiç unutamıyorum. O yüzden ki başımıza ne zaman ne geleceğini bilemiyoruz. Ama sen içini ferah tut olur mu güzelim?"

      "Olur aşkım. Bu arada bizim yaramazlar neredeler?"

      "Rüya odasında oyun oynuyor. Batu bey ise Naz gelecek diye saçlarını yapıyor."

      Aras'ın dedikleri üzerine kahkaha mı tutamadım. Benim oğlum kesinlikle akıllanmazdı. Eymen'i delirtmek resmen çocuğun hobisi haline geldi. Hayır artık  yüzsüzlüğü de ele aldı işlemiyor bile bizim oğlana.

      "Aras konuş şu çocukla Eymen bir gün fena yapacak elinden bizde alamayacağız onu. Hayır adamın zaten bir tane kızı var. Elinden gidecek diye ödü kopuyor."

      "Haklısın güzelim. Yavuz ile geçende resmen delirdik ya. Kızların evlendiğini düşündük bir an. Aman Allah'ım Eylül ben kızımı kimseye vermem bak söyleyeyim. yine aklıma geldi bak şimdi."

      "Ayy aşkım delirme ya abimde sende Eymen'den beter çıktınız. Bu kızlar elbet bir gün evlenecek hadi aniden yüreğine indirmeyeyim. Önce birileriyle tanışacaklar, sevgili olacaklar, gezip tozacaklar sonr-."

       "Yeteeeer. Eylül sus ya ben vermem kızımı elin zibidisine. Otursun dizimin dibinde. Yok yok yok olmaz. "

      "Eee sen niye beni babamdan aldın o zaman. Benim babam baba değil miydi?"

     "Aşkım ama ben seni seviyordum. Hem Rüya'nın sevgilisi, lan bak şu kelime ağzıma ne tuhaf geliyor şimdi. Neyse o herifin playboy olmayacağı ne belli."