Bir aşk ne kadar beklenirdi?
Bir kız kendinden haberi olmayan birini bıkmadan, usanmadan ne kadar sever.
Ya sevdiği adam yıllar sonra öğretmeni olarak gelirse...
Masal,Yavuz'u küçücük kalbiyle sevdi. Kimseyi inandıramadı sevgisine .Sonra gitti se...
Dışarıdan gelen sesin Aras hocaya ait olduğunu anlayıp hemen kapıya koştum. Yanında ağlamamak için kendini zor tutan bir Eylül'le beraber.
"Siz-sizin ne işiniz var burada?"
Benim konuşmamla Eylül kendini daha fazla tutamamış ağlamaya başlamıştı.
"A-abim kaza yapmış."
Eylül'ün dediklerinden sonra hatırladığım ise sadece bir karanlıktı.
..........................
Gözlerimi açtığımda bembeyaz bir odada olduğumu fark ettim. Biraz yana dönünce annem, babam ve Eymen'in yanımda olduğunu gördüm.
( Masal temsili )
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yavuz. Yavuz nerede? Anne birşey söyleyin."
"Kızım. Dur yavrum, yat hadi."
"Anne ne yatması, ne durması. Size Yavuz'u soruyorum. Nerede şuan?"
"Yoğun bakımda."
Yavuz'un yoğun bakımda olduğunu duyunca yataktan nasıl kalktım oraya nasıl gittim bilmiyorum.
Yoğun bakımın önünde gördüğüm sahne ise ister istemez içime bir korku saldı. Eylül Aras'ın kollarında ağlarken, Sevda teyzeyi, Tarık amca sakinleştirmeye çalışıyordu.
Beni ilk fark edense Sevda teyze oldu.
"Senin yüzünden. Oğlum senin yüzünden orada yatıyor. Sen üzülmeyesin okulda diye. Ne oldu ha şimdi mutlu musun?"
"Anne?"
"Sevda?"
Sevda teyze ne Eylül'ün ne Tarık amcanın seslenmelerini duyuyordu.
"Defol git buradan. Seni görmek istemiyorum. Giit!"
Sevda teyzenin bana bağırmasıyla bayılması bir oldu. Ben daha ne olduğunu anlamadan babam, Tarık amca, Aras görevlileri çağırıp onu bir odaya taşıdılar.
Onların uzaklaşmasıyla Eylül yanıma geldi.
"Masal biraz gelir misin?"
Eylül'le koridorun bir köşesine geçince konuşmaya başladı.
"Sen okuldan çıktıktan sonra, abim bize seni sordu. Bizde gittiğini hatta izin aldığını söyledik. Neyse okul çıkışı evi aradık, annen Eymen'de kalacağını söyledi bize tabii abim çıldırdı. Hemen geri dönüp öğretmenler odasına girdi 10-15 dakika sonra çıktı ve elimdeki mektubu sana vermemi söyleyip gitti. Sonrada. Sonrada haber geldi."
Eylül'ün söylediği her cümleyle ben yavaş yavaş çöküyordum.
"Al bak mektup burada ister oku ister yırt at, ama bunu aranızda ki belki de son şey olduğunu unutma."
