NAPANGITI nang malapad si TJ nang masigurong okay na ang porma niya para sa movie night nila ni Livie nang gabing iyon. Magmula nang maging close sila ng dalaga, lagi silang may movie night nito tuwing Sabado pagkatapos ng mga klase nila. Hindi niya lubusang maintindihan kung bakit lagi niyang ina-anticipate ang movie night kasama ang dalaga. But he didn't care. Basta ang alam niya, masaya siyang kasama si Livie. At talagang hindi niya pinagsisisihang naging kaibigan niya ito.
Katatapos lang niyang mag-spray ng paborito niyang cologne nang tingnan niya ang wall clock sa itaas ng pinto ng silid niya. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang mag-aalas-siyete na pala ng gabi. Nagmamadali siyang umalis dahil baka mahuli pa siya sa pagsundo kay Livie.
Naabutan niya ang daddy niya sa porch na naglalaro ng chess kasama ang kumpadre nito na si Conrad Garcia. "Tito Connie" ang gusto nitong itawag niya rito kahit pa "Mang Connie" ang tawag ng karamihan dito. Ito ang ama ni Livie.
Napatingin ang mga ito sa kanya nang makababa na siya ng hagdanan. Nagmano siya sa dalawang matanda.
"May movie night na naman ba kayo ng dalaga ko?" nakangiting tanong ni Tito Connie sa kanya.
Tumango siya.
"Basta huwag kayong magtatagal sa labas. Balita ko'y mas maraming mga luku-luko ang naglilipana kapag late nights kaya bantayan mo ang anak ko, Terence."
"Huwag po kayong mag-alala, Tito. Ako na po ang bahala kay Livie," pag-a-assure niya.
Bukod sa daddy niya, si Tito Connie lang ang tumatawag sa kanya ng "Terence". Parang anak na rin daw kasi ang turing nito sa kanya. Ilang beses din niyang hiniling na sana ganoon din ang itawag ni Livie sa kanya.
Hindi ko naman itatangging halos araw-araw kong hinihiling iyon. For him, Livie calling him "Terence" instead of his usual nickname was sort of endearing on his part. Napailing siya. Ano ba 'yan? Kung anu-ano na ang naiisip niya dahil lang sa pangalang itinawag sa kanya ni Tito Connie.
"O, siya. Mag-iingat kayo sa paglabas," bilin ng daddy niya bago siya tuluyang lumabas ng bahay.
= = = = = =
BOTH of them decided to take a stroll down the park matapos manood nina TJ at Livie sa sine. They enjoyed watching the movie. Naisipan pa nilang magtagal sa labas dahil wala pa silang planong umuwi. Bumili na lang sila ng hamburger at footlong para sa snacks nila.
At ngayon nga ay pareho silang nakahiga sa damuhan habang pinagmamasdan ang buwan at mga bituin. Madalas nilang gawin iyon pagkatapos nilang manood sa sinehan o sa bahay nina TJ, specifically sa bubungan ng bahay nito. Hindi maintindihan ni Livie kung bakit hindi siya nagsasawa sa ganoong gawain nila ni TJ. Pero wala na muna siyang pakialam. Basta ang alam lang niya, masaya siya na kasama ang best friend niya.
Bigla siyang napaupo nang makakita siya ng isang shooting star. Napatingin siya kay TJ.
"Nakita mo 'yon?" tanong niya sabay baling at turo sa langit.
Napaupo na rin ito bago tumango. "Have you made your wish?"
Napatingin uli siya rito para lang magulat dahil nakatingin din pala ito sa kanya. She slightly shook her head as an answer after swallowing an imaginary lump in her throat. Her heart was reacting a bit violent when she realized that he was looking at her.
Dati naman akong tinitingnan nang ganito ni TJ, ah. Bakit ngayon lang nag-iba nang ganito ang reaksiyon ng puso ko? May ibig sabihin ba ito? Grabe! Komplikasyon ito, ah! Ayoko nito, promise!
"Then why not make one?" pukaw nito sa pag-intindi niya sa reaksiyon ng puso niya.
Wala sa sariling napatingin siya sa langit at dahan-dahang ipinikit niya ang mga mata. Isa lang naman ang hiling niya. At iyon ay manatili sa tabi ni TJ sa habang-panahon, as much as possible. Pero may palagay siyang suntok sa buwan ang hiling niyang iyon. Kaya kuntento na siya sa kung ano sila ni TJ sa mga sandaling iyon.
BINABASA MO ANG
✔ | SKY OF LOVE AND PROMISE BOOK 1: My Starlight Song
Teen Fiction『COMPLETE』 Kung friendship rin lang ang pag-uusapan, hindi magpapatalo roon sina TJ at Livie. Well, naging matalik na magkaibigan sila dahil nagkataong pareho silang pinipilit maka-recover sa pagkawala ng kani-kanilang ina at kapatid. Pero ang katot...