" အင့္ "
Choco ေလ.. ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ဇြတ္အတင္းဆြဲေဆာင့္ရင္း သူ႔ရံုးခန္းကို ေခၚလာတာ ...
Company CEO ကို အဲ့လို ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္တာ သူတစ္ေယာက္ပဲ ရွိမယ္ ထင္တယ္ ..
" လာ .. ဒီမွာထိုင္ .."
၀ုန္းခနဲ.. ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆိုဖာေပၚတြန္းလိုက္ေတာ့ .. ေက်ာဟာ ေအာင့္ခနဲ ..
သူ တင္းတင္း ဆုတ္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေကာက္၀တ္လည္း အညိဳအမည္းစြဲလုေပါ့ ..
"လႊတ္ပါဦး .. Chocoရယ္"
ကြၽန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးေလး ေတာင္းဆိုလိုက္ေပမဲ့ ျပန္ရလိုက္တာ .. သူ႔ဆီက ခါးခါးသီးသီး အၾကည့္တစ္ခု..
" အခုမွ ရိုးသားခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔ .. Do D.o .. "
သူ႔က ဆိုဖာခံုေပၚမွာ ေျခေထာက္ခ်ိတ္ထိုင္ရင္း .. ကြၽန္ေတာ့္ကို ခနဲ႔တယ္...
" လွည့္ကြက္ေတြက အဆန္းႀကီးေတြေနာ္ .. Do D.o ..ခင္ဗ်ားကို ယံုၾကည္မိခဲ့တဲ့ က်ဳပ္ကပဲ သိပ္တံုးအ ေနမိတာလားေတာ့မသိဘူး .."
သူက ေျပာေျပာဆိုဆို .. အိတ္တစ္အိပ္ထဲကိုဆြဲယူၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္နွာတည့္တည့္ကို လွမ္းေပါက္တယ္..
ဖ်တ္ခနဲ .. ရွသြားတဲ့ စာ႐ြက္သားနဲ႔ ပါးျပင္ဟာ မိတ္ဖြဲ႕သြားျပန္ေလတယ္..
အိတ္ထဲက စာ႐ြက္ေတြ ဓာတ္ပံုေတြ ထြက္လာတာမွ မနည္းမေနာ ..
ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ကို ေကာက္ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့..
" စာခ်ဳပ္ ဆိုပါလား .. အလာႀကီးေနာ္..Do D.o .."
Choco မ်က္နွာက တင္းမာမႈ စိတ္အလိုမက်မႈဟာ အတိုင္းသား ..
" လူတစ္ေယာက္ကို သတ္ၿပီး အဖမ္းမခံရေအာင္ ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ သံုးခဲ့တာပဲ .. Do D.o .."
သူ႔နႈတ္ဖ်ားက ထြက္က်လာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းတိုင္းဟာ .. ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အဆိပ္ တစ္ခြက္သဖြယ္...
" ခင္ဗ်ားက ရာဇ၀တ္ေကာင္ပဲ သိလား .. "
ကြၽန္ေတာ္ .. စာခ်ဳပ္ေတြ.. ဓာတ္ပံုေတြကို တစ္ခုခ်င္းစီ လိုက္ေကာက္ရင္း အံ့ၾသမွင္တက္စြာ ...
