Κεφάλαιο 19ο

330 88 140
                                    

Διαβάστε ξανά και αν δεν σας κάνει κόπο αφήστε ξανά τα αστεράκια και τα σχόλιά σας, έκανα αρκετό κόπο για να το γράψω ξανά.

Παρασκευή ξημερώνει και δεν είμαι καθόλου ενθουσιασμένη για την Μυρτώ, τον Γιάννη και το σημερινό ραντεβού τους.

Βαριεστημένα σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και ανεβαίνω μέχρι την ντουλάπα μου αφού έχω επισκεφτεί πρώτα το μπάνιο για την καθημερινή πρωινή ρουτίνα μου.

Λένε ότι τα ρούχα σου πρέπει να περιγράφουν την διάθεση κάποιου, έτσι εγώ λέω να φορέσω μία σκούρα απόχρωση του μαύρου για όλα μου τα ρούχα. Γενικά οτιδήποτε μαύρο έχω στην ντουλάπα μου.

Βέβαια εντάξει, δεν πέθανε κανένας. Ακόμα.

Τελικά φοράω ένα κοντό άσπρο φόρεμα με γαλάζια λουλούδια, ένα αμάνικο άσπρο τζιν πανοφόρι και άσπρα δίπατα παπούτσια. Εκτός από το ραντεβού των δύο κολλητών μου, είναι και η τελευταία μέρα του σχολείου για πάντα.

Πλησιάζω τον επιτραπέζιο καθρέπτη μου και χαμογελάω στο είδωλό μου πριν φορέσω λίγο ρουζ και ένα απαλό ροζ λιπ γκλος. Λύνω τα κόκκινα μαλλιά μου από τους δύο κεφτέδες που τα είχα κάνει και πέφτουν στους ώμους μου σε απαλές σπαστές μπούκλες. Τα χτενίζω με τα δάχτυλά μου και τα ρίχνω κάτω, ώστε να πάρουν περισσότερο όγκο.

«Κουκλάρα μου» μιλάω στο είδωλό μου και αφού του αφήσω ένα φιλί στον αέρα, πλησιάζω το παράθυρο το οποίο ανοίγω. «Γιάννη!» φωνάζω και ρίχνω ένα από τα κουκουνάρια που μάζεψα όταν παίξαμε UNO στο παράθυρό του.

Το ανοίγει κατευθείαν. «Στις ομορφιές σου βλέπω» μου λέει.

«Βέβαια. Το ξέρεις ότι σήμερα μας δίνουν τα απολυτήριά μας, έτσι; Τέλος το σχολείο!»

Χαμογελάει. «Το ξέρω. Εγώ πάλι είμαι χαρούμενος για το ραντεβού».

Άντε πάλι με το ραντεβού. «Λογικό. Το βράδυ θα βγείτε, έτσι;»

«Ναι. Τα λέμε εκεί» χαμογελάει και μετά εξαφανίζεται για άλλη μία φορά στο δωμάτιό του.

Χαμογελάω πίσω, πιο πολύ για τον εαυτό μου και βάζω το κινητό μου στην τσέπη μου -με το οποίο δεν ασχολούμαι και πολύ την τελευταία εβδομάδα.

«Καλημέρα, σκατούλι» χαιρετώ τον αδερφό μου όταν τον πετυχαίνω έξω από το δωμάτιό του.

«Χαρούλες διακρίνω» γελάει.

«Πολλές. Τέλος το σχολείο!» φωνάζω και κατεβαίνω χαρούμενη τις σκάλες.

App Double Trouble | On HoldDonde viven las historias. Descúbrelo ahora