App Double Trouble | On Hold

Κεφάλαιο 20ο

Εδώ και ώρα απλά κάθομαι και κοιτώ τις τελευταίες σταγόνες βροχής να σκεπάζουν το παράθυρο του δωματίου μου. Ένα κομμάτι του εαυτού μου, όμως, εύχεται να έβλεπε φως στο απέναντι σπίτι.

Νομίζω πως είναι το πρώτο Σάββατο σε όλη μου τη ζωή που νοιώθω τόσο απαίσια, κενή.

Το πρωί, βγήκα με την Μυρτώ για καφέ ώστε να μου πει για το χθεσινό ραντεβού της με τον Γιάννη. Στην αρχή, όπως είπε, ήταν κάπως άβολα όμως κατέληξαν να περάσουν καταπληκτικά. Συμπερασματικά, εγώ ποτέ δεν θα μάθω το θέμα της ταινίας καθώς όταν θυμάται το ραντεβού, μου μιλάει μόνο για τον Γιάννη. Κουβέντα για την ταινία.

Το μεσημέρι την έβγαλε για μεσημεριανό, όπως μου είπε, αλλά πραγματικά ένιωθα ήδη πολύ άσχημα ώστε να πάρω τηλέφωνο αργότερα και να ρωτήσω πώς πήγε. Ίσως απλά είμαι πολύ εγωίστρια και δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλω.

Τι θέλω τελικά;

Φαγητό.

Και θέλω να είναι οι φίλοι μου ευτυχισμένοι —αυτό είναι πιο σημαντικό. Ξέρω τον εαυτό μου και σίγουρα ξέρω πως ποτέ δεν θα ήθελα να μπω ανάμεσά τους, οτιδήποτε και αν συνέβαινε. Ακόμα και αν εγώ παλεύω να το αποδεχτώ, πρέπει. Γιατί έτσι είναι και δεν αλλάζει.

Η βροχή έχει σταματήσει ολοκληρωτικά εδώ και πολύ ώρα όμως εγώ το αντιλαμβάνομαι μόνο όταν τα φώτα στο δρόμο ανάβουν, αφού έχει πλέον βραδιάσει.

Κοιτώ το κινητό στο τραπεζάκι. Αλήθεια πρέπει να την πάρω τηλέφωνο —είναι η καλύτερή μου φίλη και αυτό είναι σημαντικό για αυτήν.

Απλά όχι τώρα.

Σηκώνομαι και παίρνω μία κουβέρτα από τη ντουλάπα, εκεί όπου την είχα αφήσει την προηγούμενη φορά. Αγκαλιά με την κουβέρτα αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά και ακόμα αν ακούω τις φωνές των γονιών μου από το σαλόνι, τους προσπερνώ και βγαίνω έξω.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μαλώνουν έντονα μετά από την κρουαζιέρα και με έχουν κουράσει πολύ. Την τελευταία βδομάδα όμως, οι καυγάδες γίνονται όλο και πιο έντονοι μα προσπαθώ να μην τους δίνω σημασία λες και το επόμενο πρωί όλοι θα χαμογελούν.

Κλείνω απαλά την εξώπορτα πίσω μου και αγκαλιά με την κουβέρτα πλησιάζω το πεύκο, χωρίς το μυαλό μου να έχει φύγει από όλα τα προβλήματα που με χτυπούν στο πρόσωπο την τελευταία εβδομάδα.

Τα φύλα κάτω από τα χοντρά τακούνια μου κάνουν θόρυβο όμως δεν με ενδιαφέρει. Ένας παράξενος ήχος με βγάζει από τις σκέψεις μου και κοιτώ γύρω μου σταματώντας το περπάτημα.