SİYAHIN ÖTESİNDE.

BÖLÜM 7

Özgür bardan çıkarken Utku'da peşine takıldı. Arkasından 'Özgür noluyor,bana da anlatın artık' diye sitem ediyordu. Ama ondan önemlisi Özgür neden böyle bir çıkış yapmıştı anlayamadım. Kızardı hatta döverdi bile belki ama resmen bana trip attı. İçimden acı acı güldü bi tarafım. Ve iç sesim ilk defa mantıklı konuştu ; ' Unut.. Unut.. Düşünme. '
Bu gece dağıtmayı düşündüm. Eve gittiğimde onu görsem bile sarhoş olduğum için benimle fazla uğraşmazdı. Ben bunları düşünürken Utku koşa koşa yanıma geldi.
-Burda neler dönüyor anlatmazsan şişeyi kafanda kırarım tarzında bi tehdit savurdu.
Kahkaha atarak karşılık verdim. Sanırım kafam gitmeye başlamıştı bile.
-Bırak artık şunu anlat bana burda her ne dönüyorsa dedi
İçimdekileri,hislerimi anlatırsam büyük bir hata yapardım. Çünkü hislerim açığa çıktığında daha da büyüyecekti biliyordum. Ben böyleydim işte. O yüzden okkalı bir yalan bulmam lazımdı.
İçkimden bir kaç yudum alarak kendime zaman sağladım.
-Sadece kardeşleriyle iyi arkadaşlığımız var,kızın aralarına katılmasını kutlamak için parti yapıyorlardı,bende partiye katıldım ve pek iyi anlaşamadık,bu kadar diye kestirip attım. Umursamaz gözükmem gerekiyordu.
-Bu kadar olduğuna emin misin dedi Utku anlayışlı bir sesle
-Ah pardon. Bir de eski sevgilisi mi ne varmış,evlenme teklifi etmiş,onunla evlenmeyi düşünüyor dedim ve hemen bir yudum içkimden aldım. Tavırlarımı anlamaması gerekiyordu.
Ona döndüğümde fal taşı gibi açılmış gözleriyle bana bakıyordu.
Kekeledi
-Sa-savaş piçinden bahsediyorsun.
-Galiba öyleydi dedim
-Siktir dedi ve eline telefonu aldı
Kısa bir bekleyişten sonra telefon açılmış olmalı ki hemen lafa girdi
-Özgür nasıl o piçle evlenirsin?
Ah inanmıyorum Özgür'ü aramıştı
-Tamam da Savaş'ın babasını değil parasını sevdiğini sende biliyorsun...
Bir süre Özgür'ü dinledi ve yeniden bağırdı
-Özgür bana sakın o piçi sevdiğini söyleme. Dürüst ol neden evleniyorsun o adamla. Para mı istiyorsun? Benimle evlen amına koyayım. Mutlu bir hayat mı istiyorsun sana çok daha fazlasını yaşatırım. O adamda bulup bunca insanda ve ya bende bulamadığın neydi? Ağzım bir karış açılmış bir şekilde Utku'ya baktım. Nasıl yani oda mı Özgür 'e karşı bir şeyler hissediyordu. Etrafında bunca mükemmel erkek varken şansım çok azdı. Hatta o benim imkansızımdı. Ondan nefret etmem gerekiyordu,soğumam lazımdı. Aşk acısı çekemezdim. Yeniden Utku'yu dinledim
-Özgür bunu uygun bir zamanda konuşalım tamam mı sen olgun bir kızsın,mantıklı düşüneceğini biliyorum dedi ve kapattı. Yanıma geldiğinde ne diyeceğimi şaşırmıştım
-Se-sen o kıza evlenme mi teklif ettin dedim yüzümü buruşturarak
-Evet bi nevi öyle oldu galiba dedi,suratı çok mu çok asıktı
-Aşık mısın dedim düz bir sesle
-Aşktan öte bir şey,aşık değilim ama benim için çok şey ifade ediyor dedi Utku
-Nasıl yani? Anlatmak ister misin?  diye sordum
Hafifce başını salladı ve konuşmaya başladı
-Anneme benziyor. Hemde hiç kimsenin benzeyemeyeceği kadar.
Bir süre sustu ve içkisinden yudumladı,sonra devam etti
-Onu bulduğumda ona ulaşmayı çok denedim. Sıkı arkadaş olmamız uzun sürdü. Ona istediği herşeyi yapacağıma dair söz verdim. Annemin yaşayamadıklarını yaşatacağıma dair. Ama en sonunda koruyamadım,önce tacize uğrayıp birini bıçakladı sonra da babasını öldürdü. Ona yardımcı olamadım
Çok üzgün görünüyordu. Utku'yla böyle bir dostlukları olabileceğini bilmiyordum
-Devam et dedim beklentiyle
-Sonrasında zaten cezaevindeki bir insana ne kadar yardım edilirse o kadar yardım edebildim dedi
Gözleri dolmuştu galiba
-Annen ölmüştü değil mi üzgünüm dedim
-Annemin öldüğünü biliyorsun.
Acı acı gülümsedi
-Ama intihar ederek öldüğünü bilmiyorsun dedi. Tam gözlerimin içine bakıyordu. Ağzım açık bir şekilde bende ona bakakaldım.
Kafasını salladı ve devam etti
-Küçük kardeşim kaçırılıp satıldıktan sonra annem dayanamadı ve intihara kalkıştı,hemde bilmem kaç kere. Ama en sonunda oldu. Başardı. Tuhaf tarafı,sen küçük kardeşime çok ama çok benziyorsun,Özgür ise anneme.
Ellerini kafasına daldırdı ve kafasını bara yasladı. Galiba ağlıyordu