Chapter 38Klien's (POV)
Sunday ngayon kaya ako nasa mansyon kasama ng parents ko I was at my room taking shower kakatapos ko lang kasi mag morning run.
I'm feeling stress siguro dahil sa deadline ng aking future kaya ganito. Alam nyo yung feeling na, di ka makapakali, aligaga doon at pa rito kung di lang kasi dahil kay Yoshino hindi ako magiging ganito. She's planning to back out. Dapat pabor ako dito dahil ayaw ko rin naman talaga matali sa kanya. Kaya lang paano na yung pinangako ko sa daddy ko, kay mommy na talagang pinu-push yung kasal namin nito.
Itong bagay lang talaga na ito ang wala akong kontrol. I hate my future lalo na pagnaka-predict na ito para sayo.
Lumabas ako ng banyo without wearing any kahit tapis man lang. I was planning to check my phone kasi may inaantay akong email from an investor sa kompanyang pinapatakbo ko. Well kwarto ko naman ito. I have all the right to flaunt my glory here and beside this is my personal space, sino naman tao ang magtatankang pumasok dito? Si Yoshino. Nah wala sya nagtatago na yun for all I know. The maids alam nila na ayokong-ayokong iniistorbo nila ako pag nandito 'ko sa mansyon dahil nakakadagdag sila ng stress ko so, cannot be. Wala na akong ibang naiisip na papasok dito sa kwarto ko. Kaya ito ako trying to get my phone.
I was half way para maabot ang cp ko sa nightstand when someone gasp at my present. Napalingon ako. Uhm or maybe I'm wrong.
Yumiko sambit ng utak ko.
Napatulala ako sa kanya with a good millisecond.
"I-i! Sh*t!" Napasinghap nyang sabi. Na sa tinging ko na nakatulala na sa mga nakikita nito. I did not expect her to be here. Hindi ko yun naisip. Sh*t nakalimutan kong ilock ang pinto ng kwarto ko. Deym.
I was contemplating if I will ignore her and get my phone na parang magpatay malisya na hindi ito napansin na nakakatitig sakin. I don't want to feel awkward towards her. Kahit ok napaka awkward talaga ng nangyayari. Well ayoko naman sumigaw plus she already seen it ano pa ba ang matatago ko di ba? It was just here judgement is the matter. Di naman sya sumigaw or anything in fact she just stay rooted there for I don't know what she's thinking or something. Bumalik ako ng banyo para magbihis na lang at ayusin ang sarili ko. Well, ayaw ko naman na pahabain ang nangyari let just stay as it is. But yung memorya na namula siya nung nakita nya ako at pagkatulala niya ay di ko makalimutan. I smirked. Thinking may epekto ang nakedness ko sa kanya? I smiled.
Lumabas ako ng walk in closet ko na hindi na siya inabutan. I sighed then smiled again. I wonder if naakit ko siya sa ganung ayus ko. Tsk. Stop it Raven Klien. Erase, erase, erase! Ano ba itong pumapasok sa utak ko na hindi maganda.
Now I was at her front door. Naguguluhan if kakatok ba ako para itanong ang nangyari roon or bakit sya nasa kwarto ko. I was contemplating if I was going to brought it out. Medyo awkward at nakakahiya iyon. But I wanna know if why she's there anyway. So kumatok na ako.
"Klien!" Yoshino called me from behind. Napabuntong hininga ako maybe next time then.
"I thought you were out hiding?" Humarap ako sa kanya, naglakad papalapit dito at napasandal sa isang dingding.
"Yup pero naisip ko na what's the use of it anyway nakakainggit ka kasi you have a condo to hide in ako itong bahay at ikaw lang ang takbuhan ko. Napaisip ako doon sa kabila ng lahat ng ito ikaw pa rin ang maasahan ko sa lahat. Hindi ganun kadami ang kaibigan ko. In fact naisip ko na ikaw lang ang kaibigan ko, tanging ikaw lang. Mali ata na sinentro ko ang buhay ko kay Kysler. Napinagsisihan ko that I act on impulse sa mga sinabi ko at ginawa ko sa kanya. Sana pala inaya ko na lang sya magtanan hindi yung iniwan ko sya at sinaktan ang mga sarili namin. Mahal ko sya pero wala na eh and now I'm really doom. Napag-isip isip ko na ituloy na lang ang engagement na ito at pakasalan ka." Inabsorb ko ang mga sinabi nito. Nawala na bigla sa isip ko kung bakit ako naandito sa mga sinabi ni Yoshino sa akin.
BINABASA MO ANG
The Rebound Guy
Romance"Miss here take this..." Lahad ko ng akin panyo sa babaing nakita kong umiiyak. I don't know why pero my soft side talaga ako sa mga babaing umiiyak sa harapan ko. Like I was there knight in shining armor or there prince charming na handa silang ili...