Chapter 36
Klien's (POV)
There's this unusual feeling again when I woke up this morning. Pero parang wala naman! Is this me? Bakit ko kaya ito nararamdaman? I went home from the Phil. A week ago. I was at my morning run. Thinking ways of how to avoid my friends, all of them actually. Hindi ko nga alam kung bakit ko ito ginagawa eh! Feeling ko kasi na isa silang malaking distraction towards my priorities. Na hindi naman dapat kasi mga kaibigan ko sila, mga kababata at may pinagsamahan kami ng mga ito! Pero ba't ganito ang nararamdaman ko? I miss them and that's for sure! Ewan ko nga kung anong nangyari after I left all of them. I'm sure I miss out a lot and yet I'm still avoiding them. Kating kati na nga ako na malaman ang mga nangyari sa panahong absent ako sa buhay nila, pero bakit ganito ang feeling ko na gusto kong umiwas sa kanila kahit na miss ko na talaga sila? I met the sisters, actually sila ang sumundo sakin sa airport noon nakatakdang pag uwe ko kasama ko pa nga si Theodore my personal assistant. I choose to be silent not speaking to them since a week ago after I've arrived.
I know they were freaking mad yung mga friends ko sa nangyari two days ago sa F.U. Hindi ko naman kasi inaakala na mangyayari iyon; na alisto ang mga bodyguard na under ni Theo na bantay sarado saken noong araw na iyon. Gustuhin ko man magsorry hindi naman pwede, actually pwede na hindi. Haist ang gulo. Bilin kasi saken ni Theo wag daw ako mag apologised sa mga di ko naman ginawang mali or mali ng iba. May point naman sya doon. He said I should not bow down to anybody. Well dala ko nga naman ang pangalan ni daddy. Punto nito. Kailangan daw ako ang tinitingala because of it. So I been avoiding them since then. Alam ko naman na hindi ko matatagalan ang pag-iwas sa kanila after all they were my best of friends and we been through a lot. Sigh!
I also get to think of my best friend Yoshino while I'm running, I didn't give her a chance for us to talk. I know we have a lot of catching up to do lalo na ngayon malapit-lapit na ang kinatatakutan namin pareho. Di pa nakatulong ang mga lihim kong pagtitig kay the girl who can't be name sa nararamdaman ko. Hahaha! The girl who can't be name ano ba itong iniisip ko? Nababaliw na ako! But I smiled a lot when I get to think of her. Minsan sya ang stress reliever ko. And Mas cute sya ngayon at lalong gumanda. Haist Erase! Erase! Erase. Pangpagulo na naman sya ng nararamdaman ko. Amp! I love Yoshino! I love Yoshino! I love Yoshino. Sinasabi ko na lang sa isip ko para madali kong tanggapin na ikakasal na kami at mapapang-asawa ko na sya. Mind over matter naman ngayon. But I smiled when she get into my mind. Kahit next year pa naman ang kasal namen ni Yoshino I know I have to think of something, kailangan ko ng ma-in love sa kanya is the suggestion sa kabila ng utak ko. Morning run gives me lot of thinking.
Napansin ko na lang na sa aking pagtakbo ay napadpad ako kung saan ako unang na-in love kay Taylor I stop for awhile, then I saw a girl who exactly at her place crying pero she's another person. Parang déjà vu yung nangyayari. Nalaman ko na lang na unti-unti na pala akong lumalapit patungo sa kanya. Ewan ko ba kung weakness ko talaga ang mga babaeng umiiyak? Para akong nahi-hypnotised na awtomatikong hinihila ang katawan ko sa mga damsel in distress na ako ang knight in shining armour nila. Hindi naman ito fairy tale na ganun lang kadali ang lahat maligtas mo lang ang babae kayo na. Magtagpo lang ako mata nyo and sing to each other happily ever after na and yet your wishing to be with someone you want to end up with for the rest of your life. Putsa! The one your are in love with for that matter like a fairy tale. Hayop nakakabakla ang isip ko. Hehe but I admit when I was young I'm a fairy tale believer. Then i get to think Lahat kasi may struggle, may hardship and dapat mutual ang feeling nyo. Paano paghindi ganun? Alam ko na di naman kasi ganun kadali ang lahat. Iba kasi sa totoong buhay, sa karamihan madali ang lahat pagmatapang ka at handa. Yung mga duwag na tao ang laging talo at naabuso. Even if you love at the end hindi na yun ang umiikot may mga ibang bagay na humahadlang sa dapat na kaligayahan mo.
BINABASA MO ANG
The Rebound Guy
Romance"Miss here take this..." Lahad ko ng akin panyo sa babaing nakita kong umiiyak. I don't know why pero my soft side talaga ako sa mga babaing umiiyak sa harapan ko. Like I was there knight in shining armor or there prince charming na handa silang ili...