Şizofren

3. Yangın

Üzerindeki kıyafet sayesinde kimse Clara'nın bir hasta olduğunu anlamıyordu. Zaten istediği de buydu. Planı harika işliyordu ta ki karşısında Zara'yı görene kadar. Neden burada olduğunu anlamadan acele içinde tuvalete koştu. Kendini bir kabine kilitleyip saçını çekmeye başladı. Kapıya yaslanarak başı dizlerinin arasına gelecek biçimde tuvaletin karşında oturarak ağlamaya başladı. Tam sakinleşip başını kaldıracaktı ki karşısında duran tuvaletin üzerinde onu gördü. TAVŞAN ! Çığlıklar atarak yerinde zıplamaya başladı. Kendi bulunduğu kabinin kapı kolunu kırdı. Yani kendisini içeri kilitlemişti. Bunun sonradan farkına vardığında kendini dövmeye saçlarını çekiştirmeye başladı. Sadece tek bir yol vardı kapının altındaki boşluktan geçmek. Ama o da bir insanın geçemeyeceği kadar dardı. Yine de kendini ufacık bir tuvalet kabinine kilitleyen bir psikopattan her şey beklenir. Hızlı bir şekilde eğildi. Tavşana baktı. Ama tabi ki de orada değildi. Sırtını kapıya sürterek çıktı. Neredeyse boş yer kalmayacak kadar yara oluştu. Gülerek hastanenin kapısından çıktı.

Clara eve geldi. Bomboş ve dağınık olan apartmanda yaşayan tek kişi kalmıştı. Koltuğa uzandığı gibi yere çöküldü. Masa sökülüyordu. Yürünecek yer yoktu. Yemek de yoktu.
Yere oturdu ve televizyonu açtı. Gördüklerinden sonra her şey yerine oturmaya başladı.
Az önce kaçtığı hastaneden bir haberdi bu. Büyük bir yangın çıkmış. Ölü ve yaralıların sayısı sayılamayacak kadar fazlaymış. Clara ilk defa beynini kullanıp düşünmeye başladı.

"İlk yangın apartmanda olmuştu. Ben eve geri döndüğümde bodrumdan çıkan alevler herkesi korkutmuştu. İkinci yangın tumarhanede oldu. Sakatlandığımdan sonra. Ve son yangın da hastanede oldu. Kaçtıktan sonra. Hepsinde önce gerçekleşen tek bir ortak yön vardı. Bu da ... TAVŞANDI !! Tabi ya ben bu ortamlardan çıkmadan önce onu gördüm. Ama ufak bir ayrıntıyı da unutmayalım. Onu gördükten sonra kaçarken 3 seferde de vücudumda ağır yaralar açtım. Bu durumda yangınların 2 ortak özelliği var. Yani tavşanı gördüğümde yangın çıkıyor. Ama ölmemem için yaralanmam gerkiyor."

Evet doğru. Clara ilk defa akıllıca konuşmuştu. Belki de daha fazla düşünmeliydi bundan sonra. Mutlu bir şekilde kahkaha atarken kapı çaldı.

Kapıyı açtı. Karşısında bir grup polis vardı.

Polis : Clara Swift
Clara : Benim
Polis : Bizimle karakola gelmeniz gerek bayan. Ayrıca evinize el koyulmuştur. Bu apartman yıkılacak ve yerine ağaçlandırma yapılacaktır. Eviniz bugün boşaltılacak.
Clara : Durun gerizekalılar ! Beni böylece çıkaramazsınız. Birkaç gün vermek zorundasısnız. Böyle giderse size dava açma hakkım var.
Polis : Aslında bayan bu apartmandaki yangın günler önce çıktı. Ve biz apartmanda yaşayanları olay olduğu gün çıkmaları gerektiğini belirttik.
Clara : Ama ben tımar...
Polis : Evet. Ne diyorsunuz.
Clara : Tamam ! Bu iğrenç evi alın. Zaten her tarafı kırık dökük. Ama emin olun bunun hesabını çok kötü ödeyeceksiniz. Genç bir kızı evsiz bırakarak ben değil siz hata ettiniz !

Clara evden uzaklaştı. Nerede olduğunu bilmiyordu. Tek bildiği artık bir evi yoktu. Parasızdı. Ona yardım edecek biri de yoktu. Ama onun hikayesi daha yeni başlıyor.
Ne de olsa o bir PSİKOPAT ! Yalnız bir psikopat. Kimsesi yok. Tek nedeni de o. Ama derler ya ... Bazen burnunun ucundakini göremezsin. O , onun farkında değil.

Selam okurlarım. Bir bölüm de bitti. Ama uzun zamandır gelmeyen yeni bölümlerden dolayı eminim bazılarınız meraklanmıştır. Önemli bir şey yok. Yani kaldığımız yerden devam ediyoruz. Aslında bu bölüm yarın yayımlanacaktı ama bu da benden bir sürpriz olsun bir sonraki bölümde görüşürüz.