Barmaid || z.m

looking for Alaska

Ertesi gün, bara giderken bunun sadece içmek için olmadığını biliyordu. Bugün annesinin yanına uğradığında bir kamyon dolusu azar işitmişti. İçki içmenin, kanser hücrelerinin daha hızlı bölünmesine sebep olduğunu oda biliyordu ancak umurunda bile değildi.

Tedavi istemiyordu.

Şimdi evden çıkmış bara doğru yeniden gidiyorken annesine içmeyeceğine dair söz vermişti ancak sözlerini ne kadar tuttuğuna geldiğimizde orası meçhuldü. Arabasından inip bara girdiğinde vücudu heyecanla gerildi ancak barmen kızın orada olmadığını gördüğünde ki hayal kırıklığı çabucak heyecanının yerini aldı.

Her zaman ki aynı boş tabureye oturdu ve doğru saatte geldiğinden emin oldu.

İyi ama, barmen kız neredeydi? Çoktan gelip tezgahın arkasında ki yerini alması ve Zayn'le ilgilenmesi gerekiyordu ancak yarım saat geçtiğinde bile hala olması gereken yerde yoktu.

Üçüncü kez ona bir şey içmek isteyip istemediğini soran barmen çocuğa baktı ve ardından konuşacakken kızın ismini bilmediğini hatırladı. Ne diyecekti ki? Her zaman ki barmen kız nerede mi? Oflayıp barmen çocuktan bir bira istedi. Kızın geleceğini umuyordu çünkü bu onların olayıydı. Barmen kız hep burada olurdu, Zayn gelirdi ve barmen kız müşterilerle ilgilenirken bir yandan da onu dinlerdi.

Dün gece Zayn'in evinde çıktığında saat gece üçtü. O saatte başına bir şey gelmiş olabilir mi diye düşünürken içinin burkulduğunu hissetti. Bradford hiçbir zaman için tekin bir yer olmamıştı ve her ihtimalin gerçek olabilecek olması Zayn'i geriyordu. Bardağını daha bitiremeden parasını bıraktı ve tabureden kalkıp hızla bardan çıktı.

Oysa ki, Zayn asla içkisini yarım bırakmazdı.

Araba yolculukları kızı tedirgin ettiği için hep yürüdükleri yoldan yürüyerek kıza bakınmayı düşündü. Birlikte eve gittikleri yoldan ilerlerken bir yandan da etrafa bakıyordu. Kızın evi buralarda mıydı onu bile bilmiyordu. Yada kızın bir evi var mıydı? Zayn'in evinden çıktıktan sonra barmen kız nereye gidiyordu hiç bir fikri yoktu.

Zayn bütün gece, bilmediği sokaklarda bile barmen kızı aradı. Çıldıracak gibi hissediyordu. Neden numarasını bile almadığını düşünürken kendine kızıyordu. Gün ışıkları yüzüne vurmaya başladığında pes ederek başladığı noktaya geri döndü arabasını almak için.

Sonunda eve vardığında saat sabah yediydi. Üzerindekileri çıkarıp kendini yatağa bıraktı ve akşam uyanıp bara gidebilmek için saat sekize alarm kurdu.

Ancak uyuyamadı bile. Akşama kadar yatağından çıkmadı ve yatağında dönüp durdu. Uykusu varmış gibi hissetmiyordu. Ama yatağından çıkabilecek gibi de hissetmiyordu . Birden bire barmen kızı onun için bu kadar değerli kılan neydi bilmiyordu ancak ona haksızlık ettiğini biliyordu.

O gece zahmet edip adını bile sormamışken şimdi niye buradan gittikten sonra başına bir şey gelmiş olma düşüncesinin onu uyutmadığını bilmiyordu. Gözlerini bir süreliğine kapatıp uykuya dalmaya çalıştı ama tekrar başarısız olunca oflayarak yataktan kalktı. 

Gidip kendine gelebilmek adına duşa girdi ve ardından üzerini giyinip tekrar bara gitti. Arabasını evin önünde bırakmıştı çünkü yolda kızı görmeyi umuyordu.

Geçtiği uzun koridordan sonra bara açılan tahta kapıyı eliyle ittirdiğinde gözlerini kapattı. İçeri girdiğinde barmen kızın orada olması için Tanrı'ya dua etti ancak gözlerini açtığında barmen kız yine orada yoktu. 

Bu sefer önünden geçen barmen çocuğu durdurdu ve bir şekilde barmen kızı ona anlatmayı denedi. "Aaa, şey burada barmen bir kız çalışıyordu, ismini bilmiyorum ancak, kumral ve yeşil gözlü 1.65 boylarında, zayıf ve genellikle akşamları çalışıyor, iki gündür gelmiyor, sebebini biliyor musun?"  barmen çocuk kaşlarını çatıp düşünmeye başladığında Zayn sabırsızdı.  Sonunda çocuğun yüzü aydınlandığında çabucak konuştu. "Onu patron kovdu. Nerede olduğunu bilmiyorum, adamım." çocuk yanından geçip gittiğinde  bir kez daha yolunu kesti.