Mijn dood.

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7

De volgende dag besloten we eerst naar zijn vriend te gaan en daarna naar Lindsey. ‘Moet ik op je wachten of mag ik mee?’ Vroeg ik aan hem. ‘Je mag wel mee. Ik ga hem over jou vertellen’ Zei hij met een glimlach. Ik pakte zijn hand en samen reisde we weer door de tunnel. We kwamen terecht in de kamer van zijn vriend. Zijn vriend lag op bed met zijn laptop. Sem liep naar het lichtknop en drukte er een paar keer op. Zijn vriend kwam direct overeind en schoof zijn laptop opzij. Hij stond op en liep naar zijn bureau. Ook Sem liep er naar toe. Zijn vriend zocht in een laatje en legde toen het papiertje op tafel. Sem pakte hem op en begon te lezen. ‘Hoe heet je vriend’ Vroeg ik. Terwijl ik naast zijn vriend op bed ging zitten. ‘Ty’ Antwoordde Sem afwezig. Ik knikte ook al zag Sem het niet. Ty zat geduldig op bed te wachten tot Sem uit gelezen was. Sem schoof de stoel achter uit en ging aan het bureau zitten. Ty legde gauw een kladblok en een pen neer.

Sem schreef een iets kort op en hield het voor Ty’s gezicht.‘Waar? Hier?’ Hoorde ik hem zeggen. Weer schreef Sem gauw wat op. Ty keek mijn richting op. Ik wou bijna gaan zwaaien maar wist dat, dat geen zin had. ‘Laat haar ook wat schrijven.’ Antwoordde Ty nu met een glimlach. Ik kreeg het kladblok in me handen gedrukt van Sem. Ik zag dat de ogen van Ty steeds groter werden. Onder het kriebelige handschrift van Sem schreef ik netjes wie ik was. Ty knikte en vertelde ook wie hij precies was. Ty pakte de kladblok en pen uit mijn handen en schreef er iets al lachend op. Ik was nieuwsgierig maar ik besloot om niet te kijken dat zou gemeen zijn. ‘Sem waar ben je? Pak even het kladblok van me aan’ Zei Ty serieus. Sem liep naar hem toe en pakte het kladblok van Ty over en begon het te lezen. Ook hij moest lachen. ‘Wat?’ Zei ik nu nieuwsgierig. Ik kon het niet laten. ‘Hij is ontzettend nieuwsgierig naar je. Hij wil weten hoe je er uit ziet’ Zei Sem lachend. Ik begon te blozen. ‘Dan krijgt hij een hartverzakking’ Zei ik grijnzend. ‘Helemaal niet.’Sem liep naar me toe en Ty volgde het kladblok.

Voor me bleef Sem staan en Ty had het door. ‘Niet flikflooien in mij kamer’ Zei hij op goede gok. Ik kan het niet laten schreef Sem op het kladblok en duwde het in Ty’s handen. ‘Ik ben blij dat ik het niet kan zien’ Zei Ty grijnzend. ‘En nu op rotten me ouders komen zo thuis’ Zei hij lachend. Sem en ik schreven nog even een groet op het kladblok en we liepen door de voordeur uit huis. ‘Ik vind het zo tof’ Riep ik uitgelaten toen ik de deur zachtjes achter me sloot. Sem grijnzende. ‘Zo moeten we het ook voor elkaar krijgen met je vriendin. Dat zou echt super zijn als dat ons lukte’ zei Sem. Ik knikte enthousiast. ‘Zullen we morgen maar naar je vriendin gaan. ’S Avonds zou ze alleen maar bang worden. Je kunt het beter op een middag doen.’Ik knikte. ‘Dat lijkt me slim’ Het viel me op naarmate ik langer een geest was. Kon ik soms ook gewoon slapen. We hadden een vaste plek in het park. Waar we samen zaten. Soms viel ik dan in slaap. Ik vond het fijn om weer een klein beetje te kunnen slapen.

‘Kan jij alweer normaal slapen?’ Vroeg ik nieuwsgierig.‘Nee, net zo als jou, maar zelden en voor een klein tijdje. Ik mis het wel hoor dat uitslapen’ Zei hij lachend. ‘Waarom heb ik jou nooit gezien in het echt toen we nog leefde bedoel ik’ Vroeg ik bedenkelijk. Sem haalde zijn schouders op. ‘Geen idee, Het lot?’ Zei hij lachend. ‘Nou slechte lot dan’ zei ik met een glimlach. ‘Waar woonde je dan?’ Vroeg ik nieuwsgierig. ‘Dat laat ik je wel een keer zien’ ‘Ga je nog vaak naar je ouders?’ Sem knikte ‘Soms ga ik nog wel naar ze toe, ja’’Hoe gaat het nu met ze?’ Vroeg ik zachtjes. ‘Wel goed op dit moment dan. Het is slechter geweest. Ik ben blij dat het beter met ze gaan’ Zei Sem tevreden. Ik knikte. ‘Ik denk dat ik zo even bij me gezin langs ga. Even alleen als je het niet erg vind’ Ik keek hem vragend aan. Sem schudde zijn hoofd. ‘Ga maar lekker. Ik wacht wel. Wel zorgen dat je begin de middag weer terug bent hé?’ Hij gaf een knipoog. Ik knikte en gaf hem een kus. ‘Tot straks’ Fluisterde ik. Ik concentreerde me en belandde vluchtig in de tunnel. Het ging me steeds sneller en beter af. Ik zorgde dat ik in me kamer terecht kwam en dat gebeurde ook.

‘Mm, door de deur. Hoe ga ik dat doen’ Zei ik tegen me zelf. Ik concentreerde me heel diep, maar ik liep er gewoon hard tegen aan. ‘Nee, dat word hem zo niet. Nog een keer’ Nog beter deed ik me best om door de deur te komen. Met veel moeite wrong ik me door de deur heen. ‘Jemig, dan kun je hem beter nog open maken.’ Me hele lichaam voelde vreemd. Ik ging eerst naar de kamer van me zusje. Ja, dóór de deur. Het was al laat en me zusje van 12 lag heerlijk te slapen. Ik zakte naast haar bed neer. Even streek ik over haar bovenarm. Ze reageerde er op en ze draaide zich om naar mijn kant. Ze had gehuild. Dat zag ik meteen. ‘Arme schat’ Mompelde ik zachtjes terwijl ik over haar wangen streek. Opeens zag ik haar arm een stukje was ontblóót een paar sierlijke krassen versierde haar arm. Verbaasd deed ik haar shirt nog wat omlaag en keek er na. ‘Oh my gosh’ Op haar arm stond met rode strepen mijn naam.

Ik voelde me ontzettend schuldig. Ik wist niet dat ik haar zoveel pijn deed. ‘Niet meer doen’ Mompelde ik een stuk of 10 keer achter elkaar. Toen ik nog eens goed naar Sara keek merkte ik ook dat ze dunner was geworden. Ze zag er nog kleiner uit dan dat ze al was. ‘Het spijt me zo, Sara’Zei ik nu zachtjes. Ik moest gewoon uit haar kamer. Iets zei dat ik gewoon weg moest. Nog nooit was ik zo snel door een deur gekropen al was het de derde keer. Verbaasd keek ik naar me resultaat. ‘Fijn, dit begint er op te lijken’ Nog snel keek ik bij me broer. Gelukkig keek hij alleen wat bedroefd uit zijn ogen verder was er naar mijn idee niks aan de hand. Totdat ik achter zijn rug mee ging kijken op de laptop. Hij was wat aan het typen. Ik begon mee te lezen naarmate ik mee las naarmate mijn mond ook verder open zakte. ‘Verdomme, het spijt me iedereen!’ Gilde ik nu door de kamer van mijn broer. Mijn broer was een soort dagboek aan het typen en het grootste gedeelte ging over mij en over hoe hij zich voelde. Ellendig dus.

Weer dook ik gauw door de deur. Nu wist ik ook waarom ik niet zo vaak naar me familie ging. Mijn ouders lagen in een rusteloze slaap. Ik liep weer naar mijn kamer. Waar ik gewoon simpel de deur open en dicht deed. Ik keek me kamer goed rond. Het lag nog precies zoals de dag dat ik mijn kamer verlaten had. Mijn kleren lagen nog slordig op de grond. Me hele bureau lag vol met spullen en me bed was niet opgemaakt. Ik pakte een fotootje van mezelf en stopte het fotootje in me zak. Dan kon Ty zien hoe ik eruit zag. Dacht ik lachend. Als ik er nog steeds zo uit zou zien. Ik liep door de voordeur uit huis. Ik had geen zin in verplaatsen en liep dus gewoon naar Sem in het park. Toen ik bij Sem kwam lag hij te slapen. Stilletjes ging ik naast hem liggen en deed ik ook nog even mijn ogen dicht. Voordat we naar Lindsey zouden gaan. Ik vond het zo spannend en was zo benieuwd of ze mij ging accepteren, maar dat zou ze natuurlijk niet meteen in één dag doen.