Mijn dood.

Hoofdstuk 11

Sorry dat ik jullie lang heb laten wachten. Er kwam vanalles tussen door, maar ik zou proberen in vervolg weer wat sneller stukken te plaatsen, Veel lees plezier!

Hoofdstuk 11

-Volgende dag-

Toen het ongeveer 10 uur was ging ik naar het huis van Lindsey. Lindsey was gelukkig in haar kamer. Ik knipperde een paar keer met het licht en Lindsey zat meteen overeind van de spanning. Even bleef ze rond kijken in de hoop waarschijnlijk dat ze wat kon zien, maar dat was niet het geval. Opeens besefte ze dat ik niks hardop kon zeggen en ze pakte gauw een kladblok en een pen. Gauw begon ik rustig te schrijven. Lindsey voordat ik je hele verhalen ga vertellen wie ik eerst weten of je nog vragen hebt. Schreef ik er met sierlijke letters op. Lindsey las het stukje. Ik weet wel één vraag zei Lindsey verlegen. Ze vond het blijkbaar nog moeilijk om zo tegen het niks te praten. ‘Waarom ben je dood, amy? Waarom? Je hebt toch geen..’ Ze zweeg en keek naar haar handen.

Ik pakte het kladblok en de pen weer van tafel en begon weer te schrijven. Nee, dat heb ik niet gedaan. Het is Levi. Hij stalkte me de laatste tijd zoveel ja. En me fiets was niet gestolen. Hij had alles gepland. Hij heeft me in het park me te grazen genomen. Ik weet niet of het de bedoeling was dat ik overleed, maar dat gebeurde er wel. Schreef ik in het kort op. Met grote ogen las Lindsey het uit. Ze begon te ratelen over hoe stom het was en wat voor idioot het was en tot me verbazing keek ze ook nog de goede kant uit van waar ik zat. ‘Wow’ riep ze in één keer. Ik pakte het blok gauw. Wat is er? Schreef ik met vluchtige letters op. ‘Ik zag jou heel eventjes toen ik normaal met je ging praten.’ Zei ze nog met opgezette ogen. ‘Dat was zo gaaf’ Zei ze ongelovig. Even moest ik lachen. Ik vond het fijn dat Lindsey me dan even kon zien. Zo kon ze alles geloven. ‘Je ziet er helemaal niet anders uit. Klopt dat?’Vroeg Lindsey nu nieuwsgierig.

Ik schreef op het blok. Ik ben nog precies het zelfde als toen er voor. Alleen zien de meeste mensen me niet. Sommige voelen me geen eens. Sommige die gevoeliger zijn wel. Misschien jij ook wel. Kunnen we wel een keer proberen, maar ik heb een probleem Lindsey en dat heeft enorme haast. Sorry, alvast voor wat ik nu ga vertellen. Dit is namelijk niet een kleinigheid. Mijn zusje Sara word erg gepest op school en ze snijd zichzelf nu is ze in de handen van Levi gekomen! Hij doet ‘Nep’ aardig tegen haar en ik weet niet wat er gaat gebeuren. Straks gebeurd het precies het zelfde wat met mij is gebeurd!. Schreef ik met grote letters op. Lindsey begon het aandacht te lezen, maar al gauw liepen de tranen over wangen. ‘Amy, zeg dat het een grapje is. Zeg dat je dit niet meent’ Ik knikte. Maar ik besefte dat ze dat natuurlijk niet kon zien.

Ik pakte het blok uit haar handen en schreef op dat ik het meende en dat we er wat aan moesten doen. ‘Maar wat’ Zei ze stilletjes. Ik weet het nog niet, maar mijn vriend (Ja een geest. Ja ik heb met hem) Zijn beste vriend gelooft ook in geesten zeg maar. Die heeft contact met Sem mijn vriend. Sem vertelt het nu aan hem. Hij zou je kunnen helpen met bedenken van iets. Ik gaf het blok netjes weer terug aan Lindsey en die las het met een lach. ‘Je bent dood en gaat nog steeds op jacht naar jongens. Is hij knap?’ Vroeg Lindsey nieuwsgierig. Ik pakte het kladblok weer en schreef er met grote letters ja op en draaide het om naar Lindsey. Lindsey lachte ‘Gaaf, maar oké als die vriend wilt helpen dan zou dat wel handig zijn. Alleen lukt het me vast niet.’ Dat denk ik ook niet. En alleen loop je alleen maar gevaar. Wij zouden een klein beetje kunnen helpen, maar we moeten oppassen dat jullie niet de schuld krijgen voor onze daden. Schreef ik nu op.

Ik kom vanavond terug of morgen dan heb ik Sem gesproken en dan kunnen we kijken wat Ty heeft gezegd. Het is een aardige jongen. Ik heb hem al gezien. Dus hij wil het vast wel doen. Schreef ik nu. Lindsey knikte. ‘Fijn, Dan zie ik je vanavond of morgen?’ Ik schreef ja op het blad en een groet.‘Doei’ zei Lindsey nog en toen verplaatste ik me naar het park. Sem zat er al met een glimlach op zijn gezicht. ‘Ty, wil helpen!’ Riep hij zodra hij me zag. Ik rende naar hem toe en omhelsde hem. ‘Gaaf, ik hoop zo dat alles goed komt’Zei ik met een zucht. Ik voelde dat Sem knikte. Toen het de volgende dag was besloot ik om naar Lindsey te gaan om het goede nieuws te vertellen. Sem zou naar Ty gaan en het adres van Lindsey door geven. Ik zelf had al een klein ideetje in me hoofd hoe we Levi zouden kunnen pakken. Ik verplaatste me naar Lindsey’s kamer. Lindsey zat zoals gewoonlijk achter haar computer.

Ik liep naar het licht en knipperde een paar keer. Lindsey pakte deze keer rustig haar kladblok en een pen. Ze keek goed om zich heen. ‘Ik zie je’ Zei ze met een lach. Ik keek haar ongelovig aan. ‘Ik zie alleen een schim. Je bent nogal misvormd.’ Ik pakte het kladblok van haar af die ze nog altijd in haar handen had zitten. Ik pakte de pen en begon te schrijven. Lach me niet uit! :p. Ik gaf het terug aan haar. ‘Sorry’ Zei ze grinnikend. Ik heb goed nieuws Ty wil helpen. Hij krijgt je adres door en komt dan hier heen ik weet niet waarneer, maar ik hou het in de gaten, zodat Sem en ik bij jullie overleg bij kunnen zijn. Schreef ik nu op. Lindsey werd weer serieus en knikte.‘Dat zou wel handig zijn. Heb je al een idee dan?’ Vroeg ze nieuwsgierig. Ik knikte maar ik besefte dat ze dat natuurlijk niet zag. Weer pakte ik het kladblok en schreef ja, maar dat krijg je nog wel te horen.

Lindsey knikte ‘Oké, We kunnen het beter snel doen. Kun je niet naar Sem en Ty?’ Op het kladblok schreef ik dat ik het meteen zou doen. Dus ik verplaatste me naar de kamer van Ty. Sem zat op het bed met een kladblok daarvoor zat Ty op zijn bureaustoel. ‘Hoi’ Zei ik tegen Sem. Hij keek op. ‘En?’ ‘Lindsey wil zo snel mogelijk dat Ty komt. Ik eigenlijk ook. We willen geen risico nemen dat we als nog te laat zijn’ Sem knikte goed idee. Sem schreef wat op het kladblok en gaf het aan Ty. Ty knikte ‘Ik zou naar haar toe gaan. Ik zie je daar wel denk ik?’ Ik pakte het kladblok aan van Ty. Ons zien gaat een beetje moeilijk, maar we zijn der wel. X Amy. Ik gaf het terug. ‘Oh, jij bent hier ook.’ Zei Ty verward. Hij pakte zijn jas en trok hem aan. ‘Ik zie jullie zomenteen wel.’ En hij liep naar beneden. Sem en ik verplaatste ons naar lindsey. Ik knipperde weer met het licht.

‘Komt hij zo?’ Vroeg Lindsey meteen. Sem pakte het kladblok van het bureau en begon te schrijven. Lindsey concentreerde zich en keek de kamer rond. ‘Jullie zijn met zijn tweeën’ Zei ze blij. Sem schreef wat op haar blok en gaf het terug. Lindsey begon te lachen. Gauw keek ik achter haar mee.‘Sem, eigendunk?’ Zei ik toen ik het las. Schijnheilig keek Sem omhoog. Ik schudde me hoofd en lachte. ‘Gespierd? Aantrekkelijk? Hunk?’ Ik begon te lachen. Sem keek zielig. ‘Je vind me toch wel aantrekkelijk’ Zei hij met een pruillip. Ik lachte. ‘Ja, hoor’ En ik gaf hem een kus. Beneden ging de bel.‘Dat zou Ty wel zijn’ Zei Lindsey. Ze liep naar beneden en deed de deur open. We hoorde wat gemompel en daarna gestommel op de trap. Ty en Lindsey kwam naar binnen gelopen. ‘Oké nu moeten we toch echt een plan gaan bedenken’ Zei Lindsey.

Ik pakte het blok en begon te schrijven. Aangezien ik Levi al een poos ken denk ik dat ik hem aardig goed ken. Hij is trots op zijn daden. Waarschijnlijk. Dat is hij altijd en dan moet hij het aan iedereen vertellen. Dit zou hij niet zo snel vertellen, maar ik denk als je wat door vraagt het er wel uitkomt. Stel je voor Lindsey kent hij je zorgt dat je hem in het park tegen komt en begint over de plek waar ik lag. Het komt er vast wel een keer uit. Je moet dan eigenlijk gewoon een opname tape bij je hebben met dat bandje kunnen we dan naar de politie. We kunnen eventueel ook nog op zijn kamer naar bewijzen zoeken, maar dat zou er wel niet te vinden zijn. Ik stak het blok vooruit. Lindsey pakte het aan en begon te lezen. Ty las over de schouder van Lindsey mee. ‘We kunnen het altijd proberen’ Zei Ty als eerste. Lindsey knikte. Ze keek goed rond waar Sem zat en stak het kladblok zijn richting uit.

‘Wij hebben geloof ik nog wel zo’n recorder’ Zei Lindsey. Ik pakte het blok van Sem aan. We moeten zorgen dat het wel in het park is daar kun je het beste praten. We moeten zorgen dat Sem, Ty en ik daar ook zijn op dat moment als jij er ook bent, maar dat komt wel goed. Schreef ik op en gaf het blok aan Lindsey. Lindsey knikte. ‘Weet je waarneer hij door het park komt.?’ Vroeg Ty. Ik pakte het blok. Waarschijnlijk elke dag wel, maar hij gaat zeker overmorgen door het park. Dan gaan hij naar voetbal en dan loopt hij altijd door het park. Ik gaf het kladblok weer terug. ‘Oké, dan gaan we overmorgen er heen. Zo vroeg mogelijk zorgen we dat we er zijn.’ Zei hij. Lindsey knikte. ‘Is goed ik zou de recorder opzoeken en kijken of de recorder het nog doet.’ Ik schreef op het blok afgesproken. Sem en ik verplaatste ons weer naar het park. Waar we op ons plekje plofte.

‘Wat een gedoe allemaal, hé?’ Zei ik zuchtend terwijl ik me achterover liet vallen in het gras. ‘Zeg dat wel’ Zei Sem. ‘En het komt ook allemaal door mij’ Zei ik vermoeid. ‘Dat is niet waar’ Zei Sem. Hij ging naast me liggen en keek me aan. Hij haalde wat plukken haar uit me gezicht. ‘Jij kan er niks aan doen dat Sara met Levi bevriend is geraakt. Je moet blij zijn dat je weet wat voor kwal het is. Je kunt nu Sara redden. Anders was het waarschijnlijk nooit gebeurd’ Zei Sem terwijl hij me bleef aan kijken. ‘Daar heb je ook weer gelijk in’ Zei ik nu. ‘Ik hoop gewoon dat ik haar van Levi kan redden.’ Zei ik gefrustreerd met me handen in me haar. Sem knikte. ‘Ik hoop het ook’ Zei hij zachtjes. Ik drukte me stevig tegen Sem aan. Het gaf me een beschermd gevoel. Dat alles altijd goed zou komen..