King and Queen of Gotham || Jarley

10

Harley Quinn
Uyandığımda kendimi yalnızca iç çamaşırlarım üzerimde olarak bir yatakta buldum. Dudaklarım şişmişti ve sızlıyorlardı. Her yerim el izleriyle doluydu. Etrafa baktım. Yatağın karşısında büyük, eski ahşaptan yapılmış bir gardrop vardı. Biraz düşündükten sonra emin adamlarla gardroba gittim ve üzerime gitmek için bir T-shirt bakmaya başladım. Ama dolap bir erkeğe aitti. Bir sürü takım elbisenin arasından zor da olsa ince bir kazak bulabildim. V yakalıydı ve üzerinde gri beyaz kareler vardı. Biraz bol gelmişti. Olsun. Hiçbir şey olmamasından iyidir. Altıma ne giyeceğimi düşünürken kapı açıldı. İçeri 40 yaşlarında zenci bir adam girdi. Bana alıcı gözlerle bakıyordu.
"Demek uyandın yavrum?"
Sarhoş olduğunu belli eden sesindeki nahoşluk beni korkutmaya başlamıştı. Pudingim neredeydi? Beni kurtarmayacak mıydı? Elim belimdeki tabancaya gitti. Adam bunu görünce ellerini havaya kaldırıp konuşmaya başladı:
"Avv...Beni vuracak mısın yoksa?"
"Gözümü bile kırpmam."
"O halde vur hadi."
Bu adam benim şaka yaptığımı falan mı sanıyordu. Ciddiydim. Onu hemen şuracıkta ölüme terk edebilirdim. Silahı tam kafasına gelecek şekilde doğrulttum. Ve hiç düşünmeden tetiği çekip bom! sesinin gelmesini bekledim. Bekledim! Bekledim! Ama hiçbir ses yoktu. Tabancanın şarjörünü çıkarıp baktığımda bomboş olduğunu gördüm.
Adam o iğrenç sesiyle gülmeye başladığında daha çok sinirlendim. Bu karşımda ki kim oluyordu da bana kafa tutuyordu?
"Hadi bebeğim, fazla uzatmayalım. Geç şu yatağa."
Tiksintiyle ona baktım. Bana sadece Bay J sahip olabilirdi. O da şimdi yoktu ki...Neredesin puddin' im? Sana ihtiyacım var!
Bana birkaç adım daha yaklaşımca geri gitme eğiliminde bulundum. Aramızdaki mesafeler gitgide kapanmak üzereyken telefonu çaldı. Telefonları çok seviyorum!
Oflayarak konuşmak için kapıdan biraz uzaklaştı. Merak edip dinlemeye başladım. Güçte olsa ne dediğini anlayabiliyordum.
"Harley, bende J. Onu almak istiyorsan parayı getir.
"Demek gelmeyeceksin öyle mi? O zaman Harley' in yeni sahibi benim!
Konuşmanın bittiğini anladığımda yere çöküp kısa bir an düşünme yetimi kaybettim. Beni kurtarmak için gelmeyecekti öyle mi? Ama suç bendeydi...Kendimi önemli olarak görmüştüm. Aptal Harley! Aptal! Aptal!
Kapı açıldı ve yeni sahibim olacak adam içeri girdi. Ağlayıp yardım çağırmak istiyordum ama boğazım düğümlenmişti. Hareket edemiyordum. Adam da benim gibi yere eğildi. Son kez gülümsedikten sonra gözlerimi kapattım. Artık olacakları görmek istemiyordum.
Sonunda dişlerin dudağıma geçtiğini hissettim ve acıyla inledim. Diğer el yanağımdan tutuyordu. Gözlerim kapalı kalmak için isyan verse de belki kurtulmak için bir şeyler bulurum umuduyla yavaşça gözlerimi açtım. Açmamla kontrolümü kaybetmem bir oldu.
Az önceki zenci adam yerde kanlar içinde yatıyordu ve daha önemlisi...Dudaklarımda olan kişi o değil Joker'di. Bir süre sonra kendisini geri çekti. İfadesiz gözlerle bana baktı. Sanki biraz önce yaptığı şey onun için hiçbir şey ifade etmemiş gibiydi.
Ayağa kalktı ve torba gibi bir şeyin içinde bana her zamanki giysilerimi verdi. Odadan çıktı. Hemen giyindim ve mutlulukla gülümsedim. Puding'im gelmişti. Beni kurtarmış hatta öpmüştü!
"Acele et Harley."
"Tamam pudingim!"
Yeşil'imin yanına geldiğimde düşünceli yüzü, çimen yeşili saçları, bir gangstere göre fazla resmi gibi görünen havalı uzun gömleği ile beni bekliyordu. Ona sarılmak için koştuğumda bunu anlayıp uzaklaştı.
"Puddin' !"
"Ne?"
"Sen az önce..."
"Bunu isteyerek yapmadım Harley. O seni adamın elinden kurtarayım derken oldu."
"Peki niye beni kurtardın ki?"
"Bir yardımcıya ihtiyacım var."
"Ben senin yardımcın değilim!"
"Ben ne dersem o olursun Harley! Senin sahibin sadece benim!"
"Ama b-"
"Daha fazla konuşma. Yarın önemli bir işimiz var. Şimdi eve gitmeliyiz."
Çaresizce başımı sallayıp gözlerimi beni hem korkutan hem de kendine aşık eden gangster'imin gözlerine diktim...