King and Queen of Gotham || Jarley

12

Medyanın güzelliği :'(
Joker
Harley henüz uyanmamıştı ve ben de gidip üzerimi değiştirmeye karar verdim. Bugün sevgili Yarasa'ya yapacağım öldürücü şakanın olacağı gündü. Hem de Kraliçe'm ile birlikte!
Üzerimi giymiştim. Bir süre durup Harley'i seyrettim. Onu uyandırsa mıydım? Evet, evet uyandırmalıydım.
"Harley...Hadi kalk artık."
"Ya biraz daha..." dedi gözlerini açmadan. İstemsizce güldüm.
"Unuttun mu bugün B-man'a şaka yapacağız! HAHAHAHAHA!"
Duyduğu sözlerle hemen gözlerini açıp yatakta doğruldu.
"Batsy, Batsy, Batsy!"
Mutlulukla gülüp yataktan kalktı. Ona kıyafetlerini verdim. Kabine doğru ilerlerken arkasını dönüp sordu:
"Pudingim, bana hala nasıl bir şaka yapacağımızı anlatmadın?"
"İlk önce giyin. Her şeyi anlatacağım. Zaten aklın varsa anlarsın."
Dediklerimden hoşnut olmamışçasına yüzünü astı. Kabine girince ben de şaka malzemelerini kontrol etmek için depoya indim. Bu kadar şaka malzemesi depoya nasıl sığmıştı hala anlamıyorum.
Malzemeleri koliler halinde dışarıdaki kamyonlara yükleyip içeri girdim. Harley aşağı inmişti. Kahve makinesinden kahve aldı ve rafın önüne geçip rastgele romantik bir kitap seçti. Koltuğa bağdaş kurup kahvesinden yudumlarken kştabı açıp okumaya başladı.
"Puddin' ! Bu kitap çok güzel!" dedikten sonra gözlerinden birkaç damla yaş düştü.
"Harl...Umarım basit bir kitap için ağlamıyorsundur."
"Ama Puddin' kitaptaki karakterler tıpkı bize benziyorlar. Birbirlerine deli gibi aşıklar."
Son cümlesiyle kontrolümü kaybettim ve bağırmaya başladım:
"BEN SANA AŞIK DEĞİLİM KIZIM ANLADIN MI BENİ!? SEN SADECE BENİM YARDIMCIMSIN! YA DA İKİ GÜN KULLANIP ATACAĞIM BİR BEBEK! VE SEN BEN NE DERSEM YAPMAK ZORUNDASIN! APTAL AŞKLARA VAKTİM YOK SÜRTÜK!"
"Pud-"
"BANA PUDDİN' DEYİP DURMA!"
"Bay J, b-ben b-beennn ben...."
Hıçkırıklarının arasında doğru kelimeyi arıyor gibiydi. Ama sanki bir şey konuşmasını engelliyordu. Başaramayınca ağlamaya devam ederek odaya çıktı.
Harley Quinn
Aptal Harley! Aptal Harley! Nasıl inanmıştım ben ona? Bu hale onun yüzünden gelmiştim ve karşılığında da beni sürekli azarlıyordu.
Bir süre yatakta öylece oturup sakinleşmemi bekledim.
"Quinn! Hadi, vakit geldi!"
"Geliyorum Bay J!"
Korku ve öfke karışık adımlarla Bay J'nin yanına gittim. Beni kocaman bir kamyona bindirdi ve kendisi de sürücü koltuğuna geçti. Arkamızdaki diğer kamyonlara baktığımdaysa J'nin adamlarının süreceğini gördüm.
Umarım işi batırmazdım. Bana daha planı bile söylememişti.
"Bay J, planı bana anlatmadınız. Çuvallamak istemem."
"Çok basit Bayan Quinn. Şaka bombalarını binaya atacaksın hepsi bu. Sen bombacısın."
"Anladım."
En azından en basit görevi almıştım. Beyzbol sopam ve tabancam da yanımdaydı zaten. Bunu başarabilirdim.
Simsiyah, görkemli bir binanın önüne geldiğimizde Joker kamyonu durdurdu. Kapıyı açıp inince ben de onun gibi yapıp indim. Batsy burada olmalıydı.
Joker, burada kalmamı söyleyip adamlarıyla binaya girdiler. Boş durmamak adına bombaların birkaçını koliden çıkarıp ceketimin cebine koydum.
Kahkaha ve silah seslerinin binayı kaplaması uzun sürmemişti. Joker en üst katın penceresinden bana bağırdı:
"Harley şu bombaları hemen at!"
Aceleyle elime gelen tüm bombaları binaya fırlattım. Bombalar patlayınca etrafta pembe bir sis oluşuyordu ve bu sise yakalanırsan hiç durmadan gülüyordun.
Nedense yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu seziyordum. Bombaların daha çok işe yaraması için içeri girmeye karar verdim. En üst kata çıkınca "Bruce Wayne" yazılı odaya girdim. Batsy burada olmalıydı.
"Harleen..."
Arkamdan gelen sesle döndüm ve Batsy olduğunu fark ettim.
"Ah Batsy! Ben Harleen değilim Harley'im!"
Batsy pek ikna olmuş gibi görünmüyordu.
"Harleen, sana yardım edebilirim. Joker için tüm bunlara katlanırken o ne yaptı ha?"
Haklıydı. O ne yapmıştı? Ama yine de Batman benim düşmanımdı. Onu dinlememem gerekiyordu.
"Batsy...Bay J hakkında böyle konuşma."
"O seni kullanıyor. Anla artık Harleen. Eğer sen ve ben takım olursak inan bana o zaman değerini anlarsın. Ben sana değer veriyorum Harleen."
Elimdeki bombaları her an atabileceğimi fark etmesine rağmen saldırmamıştı. Belki de gerçekten onunla takım olmalıydı. Özellikle Joker'in son yaptıklarından sonra gerçek sevgiye ihtiyacım vardı.
Bombaları yavaşça yere bıraktım ve gülümseyerek Batman'a yaklaştım.
"Yeni bir takım arkadaşı fena olmaz ha?"
Söylediklerimin üzerine ufak bir tebessüm etti. Beni kucağına aldı ve kaçmak için cama yöneldi. O sırada kapı yerinden uçmuştu ve Joker içeri girmişti.
"Harl...Neredesin sen?!"
Bizi fark etmesiyle gözleri büyüdü. Öfkelenmiş gibiydi.
"Ne yapıyorsun bu sıçtığımın yarasasının kucağında!"
Cevap vermeye yeltenecektim ki Batman benimle beraber camdan atladı.
Mutluydum...Nihayet bana değer verecek birini bulmuştum.