Ήσυχο απόγευμα
στη σκοτεινή μου πόλη
βρέχει και σήμερα,
στο σπίτι είναι όλοι.
Μα εγώ μονάχη μου
μες στο μουντό μου σπίτι,
πίνω δακρύζοντας
των σύννεφων τη λύπη.
Τα μαραμένα άνθη μου
πεθάναν σαν κι εμένα,
στου παραθύρου τη γωνιά
στέκονται λυπημένα.
Κι εγώ μονάχη στέκομαι
μες στη μουντή φωλιά μου
και σιγολιώνω σιωπηλά
σφίγγοντας τη θηλιά μου.
