Δώδεκα η ώρα και ο ύπνος δεν κολλάει,
είσαι μακριά μου και η καρδιά πονάει,
η γνωστή εικόνα,μόνη στο σκοτάδι,
άδειο το δωμάτιο όπως κάθε βράδυ.
Μόνιμη παρέα,τσιγάρο και ποτό,
πόσο σ'έχω ανάγκη,μωρό μου σ'αγαπώ.
Τα δάκρυα ποτάμι απ'τα δυο μου μάτια,
είσαι μακριά μου και γίνομαι κομμάτια.
Μέσα στο δωμάτιο,σε ψάχνω ,σε ζητώ,
αχ πόσο θα ήθελα να ήσουνα εδώ.
Κάθε μας εικόνα,κάθε μας στιγμή,
μέσα στο μυαλό μου πάντα κυριαρχεί.
Τα τελευταία λόγια σου σαν σφαίρα στη καρδιά,
πεθαίνω,σιγολιώνω όσο είσαι μακριά..
