Κι αν χτυπάει η καρδιά μου
πια εσύ δεν την ακούς,
τα μικρά τα βάσανα μου,
τους δικούς μου εγωισμούς.
Δεν σε νοιάζει αν πεθαίνω,
δεν σε νοιάζει και αν ζω
ότι εγώ κι αν παθαίνω
μοναχή μου το περνώ.
Πρέπει πια να σε ξεχάσω,
πρέπει πια να μην πονώ,
όπως 'συ με έχεις ξεχάσει ,
έτσι θα σε απαρνηθώ.
Πρέπει μόνη μου να αντέχω,
να γελάω μοναχή,
να μην κλαίω που δεν σε έχω
να αποκτήσω αντοχή.
Είναι δύσκολο ,μα πρέπει
να γελάσω απ΄την αρχή,
η ζωή δεν το επιτρέπει
να πονάει η ψυχή.
