my poems

Η πριγκίπισσα του κάστρου

Τυραννιέμαι μακριά σου,
δεν αντέχω αν δε σε δω,
δώσε μου από τα φιλιά σου
την αγάπη που ζήτω.
Δέσμιος από τις σκέψεις
άπ' τις σκέψεις του μυαλού,
με πονάνε τόσο οι λέξεις
κι εσύ που είσαι αλλού. 
Ταπεινό μου λουλουδάκι
κοίτα με που σε κοιτώ,
νιώσε το γλυκό αεράκι
που φωνάζει "σε αγαπώ"!
Αχ, μικρή μου πριγκηπέσσα
σε ένα πύργο σκοτεινό, 
εκεί σε έχουν κλείσει μέσα
κι έχασα ότι αγαπώ .
Θα έρθω να σε ελευθερώσω,
θα έρθω αμέσως να σε βρω,
θέλω τόσο να ανταμώσω
τα δυο χείλη που ποθώ!