Boo ben je al klaar? riep Lars naar boven. Jaja ik moet even me tas nog pakken, riep ik terug. Pff ik was vandaag in een chagrijnige stemming en had geen zin om naar school te gaan. Ik vond het wel leuk dat Lars er was maar eigenlijk wou ik gewoon in me bed blijven liggen en slapen de hele dag door.
Ik liep naar beneden toe, daar stond Lars al te wachten. Waarom kijk je zo? vraagt hij. Ik ben chagrijnig, zeg ik terug en loop naar de deur. Ik pak me fiets en wacht tot Lars ook zijn fiets heeft gepakt. Maar hij gaat tegen een paal staan. Oké Boo vertel me? zegt hij. Wat? zeg ik chagrijnig. Vertel me wat er is? zegt hij. Pak je fiets dan kan ik de deur sluiten, zeg ik. Nee ik ga niet weg voordat jij zegt wat er is en jij zolang ook niet. Hij komt naar me toe lopen en pakt me sleutels. Ik word nog chagrijniger. Er is niks ik ben gewoon moe en wil slapen, ik heb slecht geslapen vannacht oké dat is het, nou wil ik me sleutels terug anders ga ik lopend. Ik kreeg geen reactie terug dus liep maar weg.
Ik zit in de les en kan me hoofd er niet bij houden. Ik wil gewoon naar huis en slapen. Ik krijg een berichtje en kijk op me telefoon.
Lars: Boo zeg nou eens wat er is??
Ik reageer niet en stop me telefoon weer weg. Maar ik krijg weer berichtjes ik kijk naar de deur daar staat Lars. Mevrouw mag ik even naar de toilet? vraag ik aan de docent. Ze knikt en ik loop naar de deur toe. Ik sluit de deur en loop de hoek om. Wat moet je nu? Ik zit net in de les goed op te letten en dan kom jij er weer tussen? Lieg ik. Ik wil nu weten wat er is, heeft het met mij te maken? vraagt hij. Ik krijg tranen en zeg: Nee Lars het heeft niks met jouw te maken. Ik begin te huilen. Boo wat is er? Hij komt dichter bij me staan en geeft me een knuffel. Het heeft met me broer te maken, zeg ik snikkend. Shht, rustig maar, kom we gaan heel even ergens anders heen waar we rustig kunnen praten, zegt hij.
We gaan buiten op een bankje zitten bij school. Oké Boo vertel me. Ik heb gisteren een bericht gekregen van de politie. Het heeft te maken met me broer. H.. Hij heeft zelfmoord gepleegd gisteren de cel. Ik begin weer te huilen. Nu heb ik helemaal niemand meer. Shht, rustig maar ik zal je nooit verlaten, zegt hij en geeft me een kus op me voorhoofd.
Kom we lopen even naar de balie dan geven we aan dat je je niet lekker voelt en dan ga ik gewoon met je mee of ze het nou willen of niet. Dat is lief van je Lars, zeg ik. Samen lopen we weer naar binnen en dan naar de balie.
Nou ga jij maar slapen, zegt Lars eenmaal als we thuis zijn. Ik loop naar me kamer toe en schop me schoenen uit. Ik ga in me bed liggen en val meteen in slaap.
