Wat wil je eten? Vraagt Maikel aan me. Uhm doe maar pannekoeken, zeg ik. Ga je mee helpen dan? Lacht hij. Haha, ja is goed, lach ik. Ik weet al dat dit niet goed gaat komen als hij alleen pannenkoeken moet maken. Pak jij even de spullen die we nodig hebben, zeg ik tegen Maikel terwijl ik ondertussen de pan op het vuur zet.
Na het eten loopt Maikel naar boven om zich te douchen. Hij geeft me een zoen en loopt dan naar boven. Ik ruim onze borden af. We aten vandaag met z’n tweeen. De rest van onze huis genoten heb ik al een tijdje niet meer gezien. Nouja gezien wel maar niet mee gesproken. Niet dat ik graag met hun wil praten. Met de andere jongens praat ik nooit en ik ken ze ook niet echt behalve Lars en Maikel dan. En met Liara praat ik helemaal nooit. Als Maikel daar achter komt, dan heb ik een probleem. Oke hij bepaalt niet met wie ik wel en niet mag praten, maar toch ik wil hem niet kwijt.
Me gedachten worden onderbroken doordat er een deur dicht gaat. Ik loop met een doek naar de tafel en maak hem er schoon mee. Ik moet voor de helft over de tafel bukken omdat Maikel een poedergevecht had begonnen zat het nu aan de andere kant van de tafel. Ik voel dat er iemand achter me staat. Maar ik heb geen zin om om te kijken. Ik voel ineens een warme adem in me nek en een hand op me kont. Je mag van mij wel vaker zo schoon staan te maken als ik sta te kijken, je bent me toch nog wat schuldig, zegt een stem. Ik herken eraan dat het niet de stem is van Maikel. Ik draai om en zie dat het de jongen is waar ik tegen aan ben geknald. Ik duw hem aan de kant. Ach man laat me met rust, je bent me excuses niet eens waard, zeg ik vanuit de keuken. Ik hoor voetstappen naar me toe komen en dan word ik aan me arm getrokken en tegen de muur aan geduwt. Hij komt dicht tegen me aan staan en het voelt niet fijn. Ik geef hem een knietje tegen zijn zaakje aan en hij zakt in, maar zonder me los te laten. Ga weg man, zeg ik en duw hem van me af. Hij gaat weer recht staan en duwt me tegen de kastjes van de keuken aan, je bent nog niet van me af, zolang je dat maar weet, zegt hij en loopt weg. Ieg ik begin hem eng te vinden. Wat was er net hier? Vraagt Maikel en geeft me een kus. Niks, zeg ik en ruim verder op. Jawel schat, zeg het me. Ik zucht en ga zitten. Ik ben een keer tegen een jongen hier uit het huis aangeknald en nu wil die de hele tijd me excuses enzo hebben, maar ik ga me excuses niet aan hem aanbieden, hij is echt een idioot, zeg ik. Wat deed die net dan? Hij duwde me tegen de muur aan en toen gaf ik hem een knietje tussen ze zaakje en toen duwde hij me later nog tegen de kastjes omhoog en zei hij dat ik nog niet van hem af ben zolang ik dat maar weet, vertel ik tegen Maikel. Hij blijft van jouw af, nog een keer en ik zorg dat hij voorlopig niet van mij af is, zegt Maikel boos. Schat maak je geen zorgen, zeg ik en zoen hem. Jawel want je bent van mij en dat blijf je ook, zegt hij en legt zijn handen op me heupen en duwt me dicht tegen hem aan. Ik zoen hem.
Na een tijdje zoenen met hem, moet ik weer gaan opruimen. Schat ik moet weer gaan opruimen, zeg ik en maak me los uit zijn handen. Ahw, schat moet dat echt nu? Zegt hij met een sip gezichtje. Ja schat, dat moet nu, zeg ik en ga weer verder met de borden opruimen.
Wat zullen we vanavond gaan doen? Vraag ik aan Maikel terwijl ik bovenop hem zit. Wat wil je doen? Vraagt hij. Ik moet erom lachen want ik weet wel wat hij wilt. Ik heb echt geen idee, zeg ik en geef hem een kus. Hmm misschien kunnen… Maikels stem word onderbroken door me telefoon die loopt te trillen. Ik zie dat het Lars is. Ik druk weg en focus me weer op Maikel. Maar niet veel later word ik nog een keer gebeld. Ik neem heel even op, zeg ik en stap van Maikel af. Ik neem op:
Ik: Hey Lars, waar heb je me voor nodig?
Lars: Boo, er is iets belangrijks, kun je alsjeblieft alleen naar het cetrum komen?
Ik: Ja tuurlijk kan ik dat.
Lars: Oke, zie ik je over een kwartier?
Ik: Ja is goed
Hij hangt op. Ik gaa even naar het centrum, zeg ik tegen Maikel en loop zijn kamer uit. Als ik beneden ben word ik tegen gehouden dor Maikel. Maikel ik moet echt even weg, zeg ik en wil hem voorbij lopen. Waarom? Vraagt hij en houd me arm vast. Dat weet ik niet maar Lars belde me op, hij vroeg of ik alleen naar het winkel centrum wilde komen, ik kom zo snel mogelijk weer terug schat ik beloof het, zeg ik en geef hem nog een kus. Oke babe, zegt hij en loopt weg. Zo snel als ik kan ga ik naar het centrum toe.
Als ik aan kom kan ik me ogen niet geloven…
