Ik wist het niet. Ik hoorde gerommel om me heen. Ik opende me ogen. Niks om me heen. Ik keek nog eens goed, daar in de verte zat iemand. Je bent een mislukkeling Boo! Wat heb ik gedaan? riep ik maar het leek alsof er geen geluid uit me mond kwam. Je word ervoor gestraft. *Boem, knal* Alles werd zwart.
Ik schrok wakker. Phoe gelukkig was het een droom. Ik liep me kamer uit, ik hoopte dat Nick er niet zou zijn. Maar pech had ik. Hij zat beneden op de bank met een meisje. Ze zag er apart uit. Ik kon merken aan Nick dat hij dronken was hij reageerde niet aardig tegen het meisje. 'NEE IK WIL NIET LAAT ME LOS! riep ze. JIJ WILDE MEE NU LUISTER JE OOK! riep hij naar haar. Hij duwde haar tegen de muur aan. Hoe kon hij dit nou doen. Na vijf minuten te hebben gekeken kon ik dit niet aan zien, ik moest haar helpen. Boos liep ik naar hun toe. Bang was is ook want Nick is in alle staten. NICK LAAT HAAR LOS! schreeuwde ik. Ik duwde Nick van het meisje af. GA! riep ik naar haar. Ze nam een sprint en was nergens meer te bekennen. Niels lag op de grond, hij was met zijn hoofd tegen de muur aan geknald. Ik liep met angst naar achteren. Me lichaam stond verstijfd. Hij stond op met zijn handen tegen de muur. Hij keek om. Hij had woede in zijn ogen. STOMME TRUT! Riep hij. Hij kwam boos naar me toe gelopen. Alsjeblieft doe me niks, zei ik voorzichtig. Hij duwde me tegen de muur aan. Em begon me nek te kussen. Ik kreeg tranen in me ogen. Alsjeblieft Nick doe het niet, smeekte ik zachtjes tegen hem. Zijn handen gingen verder. Ik heb toch iemand nodig he zei hij. Me tranen werden erger. *TATS* Nick viel voor me gezicht naar beneden. Ik keek naar onder en daarna naar voren. Daar stond het meisje waar Nick het had willen proberen. Ze stond ook met tranen in haar ogen en een koekenpan in haar handen. B..Bedankt bracht ik voorzichtig uit me mond. Geen dank zei ze. En gaf me een knuffel. Waarom deed je dat? vroeg ik. Hallo, ik kan je toch niet zo laten staan tegen de muur aangedrukt?! zei ze. Jij hebt mij geholpen dus ik help jouw zei ze met een glimlach. Wat doen we nu? vroeg ik. De politie bellen. Ik pakte de telefoon. Ik stond nog te trillen, ik twijfelde. Wat is er ? vroeg het meisje. Ik weet het niet moet ik dit doen, het is me broer zei ik. Ow dat wist ik niet het spijt me, zei ze. Ach jij kunt er ook niks aan doen zei ik en geef haar de telefoon. Sorry als ik dit zeg of als het hard aan komt maar hiermee ga ik wel naar de politie en het is voor jouw ook beter om wel de politie te bellen, zei ze. Ja je hebt gelijk zei ik en pakte de telefoon en toetste het nummer in.
De politie was er binnen 10 minuten. Ik en Lieke zaten op de bank. We hadden ons even omgekleed omdat we allebei in een hemdje en broek stonden. Ze had me ook haar naam gezegd. We opende de deur. Er kwamen meteen 5 politie agenten binnen. Lieke wees naar Nick. Ze pakte hem vast. Hij was nog steeds bewusteloos. Ik stond bij de deur samen met een politie agent. Ze kwamen voorbij lopen met Nick. Het spijt me zei ik zacht toen ze voorbij liepen. De 3 mannen vertrokken 2 bleven er nog. Mogen we jullie vragen stellen dames? vroeg een van de agenten. We werden allebei apart genomen ze vroegen wat er was gebeurd. Is het ook een bekende van u die u heeft aangerand, vroeg Dirk de politie agent. Uhm ja het is me broer zei ik. Me hoofd zakte weg. Nadat we klaar waren moest ik nog een ding weten. Wat gaat er nu met hem gebeuren? vroeg ik. Hij word verhoord en blijft voorlopig even in de cel en we hebben wel genoeg bewijs van jullie twee alleen dan heb ik nog een vraag. Mag ik de kleding die jullie aanhadden toen het gebeurde? Ja dat is goed. Ik liep naar boven en pakte onze kleding. Ik deed de kleding in een zak van de politie. Het is nu belangrijk dat jullie je ook eerst even tot rust komen. Er zal jullie niks overkomen nu. Ze gaven ons een hand en sloten de deur achter zich. Ik zat nog stil vooruit te kijken. Boo? Misschien is het handig als we iemand bellen die we in vertrouwen kunnen nemen. Ja je hebt gelijk zei ik en pakte me telefoon. Ik belde Bart op. Yo met Bart hoorde ik. He met Boo ik heb je nodig kom alsjeblieft langs het is dringend. Ik kom meteen schat! riep hij en hing op. 10 Minuten later ging de bel. Ik deed open, het was Bart ik vloog hem meteen om de hals. Hij tilde me op en droeg me naar binnen. Ik hing huilend bij hem aan zijn zij. Lieke zat op een stoel met tranen in haar ogen. Lieke wil je ons even alleen laten? vroeg ik. Ow uh ja tuurlijk. Ze stond op maar even later viel ze neer. Ik rende naar haar toe. Lieke! Ik ging naast haar zitten. Wat is er ?! vroeg ik angstig. Ik heb pijn ik voel niks. Bel snel een ambulance riep ik naar Bart. De ambulance was er zo. Ik moest alles weer aan de ambulance uitleggen over wat er vannacht was gebeurd. Lieke werd aan het zuurstof gelegd. Ik bleef bij Bart en de ambulance reed weg. Liefje leg me het is even uit zei Bart. Ik legde het Bart uit. Dat was vannacht al de 3e keer dat ik het moest uitleggen. Hij schrok en gaf me een knuffel en een kus. Hij trok me dicht tegen zich aan. Ik ben bij je er gebeurd niks , zei hij. Het is belangrijk dat je nu rust neemt. Bart en ik liepen naar boven. Ik wil dat je blijft zei ik. Tuurlijk blijf ik, ik laat je hier niet zomaar achter. Ik ging op bed zitten. Bart trok zijn shirt uit en gaf het aan mij. Hier zo weet je dat je veilig bent zei hij en gaf me een kusje. Ik deed zijn shirt aan. Hij liep vanuit de badkamer naar mij toe. Omg wat een goddelijk lichaam had hij toch. Zijn armen zagen er super sterk uit en zijn sixpack wow niemand kan daar tegen op. Ik hield van hem, meer dan van wie ik ooit zal houden. Hij kwam naast me liggen. Hij sloeg zijn gespierde armen om me heen en trok me dicht tegen zich aan. Ik vind het fijn dat je er bent zei ik en gaf hem een kusje op zijn arm. Het komt goed zei hij en legde wat meer deken over me heen. Zo vielen we samen in slaap.
