Ik loop door de school heen. Ik ben eruit gestuurd omdat ik naar buiten keek. Zuchtend ga ik tegen een verwarming aan zitten en pak ik me oortjes. Ik zet me muziek aan en begin zachtjes mee te neuriën. Ik word snel weer verstoord door de bel van de onderbouw. Ik heb geen zin om op te staan dus ik blijf gewoon zitten. Er komen allemaal kleinere leerlingen voorbij, echt super schattig.
Ben je wel naar de balie gegaan? Vraagt Liam als het pauze is. Nee had ik geen zin in, dus ben maar door de school gaan lopen en heb muziek geluisterd, zeg ik vrolijk en loop de trap af. Waar is kikkie eigenlijk, ik heb haar al een paar dagen niet gezien, zeg ik. Uhm ze zei tegen me dat ze ziek was, maar ik denk dat er iets anders aan de hand is, zegt Liam zonder me aan te kijken. Wat is er dan? Vraag ik. Zullen we na school anders even langs gaan bij haar dan kunnen we het vragen, zegt hij vast besloten. Oke is goed, zeg ik en loop de aula in. we lopen door naar de achterkant van de aula.
Daar zie ik de vrienden van Maikel zitten. Hey Lekkertje! Roept er een. Ik kijk hem echt aan met een “ik ben bezet en heb met je beste vriend” blik. Ik ga naast Rex zitten. Hey Rex, zeg ik vrolijk. Hey meis, zegt hij en doet zijn voeten van de stoel zodat ik kan gaan zitten. Ik zie Liam een beetje ongemakkelijk kijken. Ik kijk rond maar er zijn geen stoelen meer over behalve bij Timo die met zijn voeten op een andere stoel ligt. Hier ga maar zitten, en schuif de stoel naar Liam. En jij dan? Zegt hij. Ik zorg wel voor een stoel, zeg ik en leg me tas bij Liam neer. Let even op me tas ben zo terug, zeg ik en loop richting Timo. Ik loop erheen en zie dat hij oortjes in heeft. Zijn vrienden kijken me aan en kijken dan naar Timo. Timo kijkt op van zijn mobiel en draait zich dan naar mij toe. Hey Timo, is deze bezet? Zeg ik en wijs naar de stoel waar zijn voeten op liggen. Ja dat zie je toch, zegt hij bot terug. Ik heb het een keer vriendelijk gevraagd, tweede keer bestaat niet bij mij, dat heb ik je toch al een keer laten merken? De foto bestaat ook nog steeds, zeg ik iets harder zodat zijn vrienden het aan de tafel ook kunnen horen. Bitch, zegt hij en schuift de stoel boos naar me toe. Zijn vrienden beginnen allemaal dingen te vragen maar ik negeer het en loop weg met de stoel.
Ik zet de stoel naast Rex neer en begin vrolijk verder te genieten van me pauze.
Woehooeee! Roept iedereen door de klas. We hebben net te horen gekregen dat we binnenkort op kamp gaan naar België. Toch snap ik niet waarom iedereen blij is dat we naar België gaan maar aan de ene kant begrijp ik het wel want het is leuker als school. De docent onderbreekt ons nog voordat de bel gaat. De groepjes worden binnen kort bekend gemaakt, jullie mogen nu gaan! Roept ze boven ons uit. Iedereen pakt zijn of haar tas en loopt dan vrolijk het lokaal uit.
Ik wacht bij de poort op Liam zodat we zo naar KIkkie kunnen gaan. Liam weet waar ze woont. Ik begroet Liam als hij aan komt lopen. Samen lopen we naar de bus en stappen we in. We zijn niet de enige wat Timo stapt ook in. Als hij ons ziet zitten, gaat hij achter ons zitten. Ik zucht en kijk Liam aan. Liam kijkt me met een blik van “trek je er niks van aan” aan. de bus start en rijd weg.
We willen uitstappen en we zien dat Timo ook uitstapt. Wat moet hij hier nou weer, hij woont hier niet eens, zegt Liam. Misschien woont een van z’n vrienden hier wel , zeg ik en stap samen met Liam uit.
Na een tijdje lopen komen we bij het huis van Kikkie aan. Het is een best groot huis met een zwembad, dat is het enige wat we kunnen zien vanaf de poort.
Oke ik bel wel aan, zegt Liam. Maar net als hij wilt aan bellen, horen we een bekende stem dichterbij komen. Snel trek ik Liam mee naar de boom en verstoppen we ons. Ik kijk langs de boom heen en zie dat het Timo is met een andere jongen. De jongen herkennen we niet maar Timo wel. Wat moet hij hier, fluister Liam in me oor. Geen idee, zeg ik.
Als de jongens naar binnen zijn komen we achter de boom vandaan. Is het wel slim om nu aan te bellen omdat we weten dat Timo hier is, vraagt Liam. Ik denk het niet, bel anders naar Kikkie, zeg ik. Ja is goed, zegt hij en belt naar Kikkie.
Na vijf minuten te hebben gewacht komt Kikkie naar buiten lopen in haar joggingsbroek en hemdje met daarover een adidas vest wat voor de helft open hangt. Wat is er? Vraagt ze. We dachten we komen even langs omdat je al een paar dagen niet meer op school was geweest, zeg ik. Ze doet open en geeft ons een knuffel. Nou je ziet er niet ziek uit, zeg ik. Ze kijkt me een beetje verschrikt aan en begint dan snel ergens anders over. Komen jullie nog? Vraagt ze en loopt door naar binnen. Ik loop samen met Liam naar binnen. We doen onze jassen uit. We lopen de woonkamer in. Het is een mooie witte woonkamer met foto’s van Kikkie, de andere jongen van net en wat ons het meest verbaasd, foto’s van Timo en zijn zusje. Ik kijk naar Liam en dan weer naar de foto’s. Hij haalt zijn schouders op.
Hier hebben we het huiswerk voor van de week, zeg ik en geef een stapel papieren aan Kikkie. Thank you, zegt ze en overhandigt Liam en mij een glas drinken. Mag ik iets vragen? Vraag ik aan Kikkie. Ja tuurlijk, zegt ze vrolijk.
Ik slik een keer. Waarom hangen er foto’s van Timo en zijn zusje hier? Vraag ik. Ze kijkt verschrikt. Uhm dat is niet belangrijk, zegt ze en wil weer over iets anders beginnen. Vertel het gewoon, zeg ik en kijk haar aan. Beloven jullie om het voor je te houden? Zegt ze en kijkt ons streng aan. Ja tuurlijk, zeggen we allebei in koor. We zijn je vrienden, dus we zullen het echt niet door zeggen hoor, zegt Liam. Nou ehm oke, begint ze. Timo en Drisha, zijn dus me broer en me zus, zegt ze met moeite. Drisha heet het meisje dus schijnbaar die me voor jongen aan zag. Ik kijk haar met open mond aan. waarom heb je dit niet eerder vertelt? Vraagt Liam. Omdat ik helemaal niks met Timo en Drisha te maken wil hebben, zegt ze en zucht. Maar je vond me actie toch goed met die tomaten purree of wat het ook was, zeg ik. Ja dat vond ik ook, want Timo is een ongeloofelijke idioot en verdient het ook, zegt ze. Maar jullie lijken helemaal niet op elkaar en jij helemaal niet op Drisha, zeg ik. Ja dat klopt en gelukkig maar, zegt ze met een glimlach. Ik ben blij dat ik anders ben als Drisha, ze is de grootste bitch die ik ken en Timo was ook eerst heel anders dan dat hij nu is, sinds Drisha is veranderd is hij ook gaan veranderen en is mij als een, ja hoe moet ik het zeggen, oude sok gaan behandelen. Ik moet thuis altijd maar het haasje zijn. En me ouders geloven hun ook sneller dan mij, zegt ze. Ben je wel echt ziek? Vraagt Liam aan Kikkie. Ja nu niet meer, maar ik was gevallen en kon dus moeilijk lopen, dus had me moeder gezegd dat ik beter thuis kon blijven, vertelt Kikkie. Hoe ben je gevallen dan? Vraag ik. Timo had me van de trap af geduwt “perongeluk”, zegt ze en knippert met haar vingers. Ik meen het hij moet echt stoppen met jouw zo te mishandelen, als ik het zo mag noemen, zeg ik boos en sta op. Je duwt toch niet iemand voor de grap van de trap af, zeg ik boos. Het maakt niet uit, me ouders geloven hem toch eerder dan mij, zegt Kikkie. Net als ik nog iets wil zeggen gaat de kamer deur van Kikkie open. Kijk is wie we hier hebben, zegt Timo die in de deur opening staat. Ga weg, zegt Kikkie en duwt Timo naar buiten. Ik blijf waar ik wil, zegt hij en gaat op haar bed zitten en kijkt naar me. Ielg, denk ik bij mezelf en er kruipt een rilling over me lijf heen. Timo laat ons met rust, zegt Kikkie bozer. Maar Timo blijft zitten en zet een glimlach op. Nou ik kan hier nog wel van genieten hoor, zegt hij en gaat tegen de muur aan hangen terwijl hij op het bed van KIkkie zit. Ik zucht en pak me telefoon. Timo een keer vragen is geen tweede keer, zeg ik met me nep lach. Hij kijkt me boos aan en komt naar me toe lopen. Hij ziet dat ik zijn foto open heb staan. Het is mijn huis, dus ik doe wat ik wil, zegt hij en ritst me telefoon uit me handen. Hij rent weg. Kleuter! Roep ik hem achterna. Ik ren hem achterna want hij heeft me telefoon en me telefoon is heilig.
Ik ga boven op Timo zitten. Nu me mobiel terug of er zwaait wat, zeg ik en druk zijn handen tegen de grond aan. Wow, voor een meisje ben je nog best sterk, zegt hij en lacht. Ik zei me mobiel terug! Schreeuw ik door zijn kamer. Hij geeft me mobiel terug. Ik kijk erop of hij iets heeft geopend, gelukkig heeft hij geen gesprekken gelezen op whatsapp of me galerij geopent. Thank you, zeg ik en ga weer van hem af. Ahw, kan je niet terug komen zitten, het zat best wel fijn met jouw boven op me, zegt hij met een sip gezicht. Ja dat voelde ik ook al, zeg ik en moet lachen. Ik zie dat hij rood word. Ik wil sorry zeggen van vorige keer op school, zegt hij dan. Ik had nooit verwacht dat je dat ging zeggen, lach ik en zie dat hij nog roder word. Ach joh, het is goed, zeg ik en geef hem een knuffel. Wow, serieus gaf ik de grootste idioot nu een knuffel?! Van mij mag je wel vaker hier komen hoor, zegt hij met een glimach. Je weet nog steeds dat ik bezet ben eh? Zeg ik nu weer serieus. Alsjeblieft dit blijft tussen ons oke? Zegt hij en kijkt me met een rood hoofd aan. Ja hoor maar doe dit niet nog een keer oke? Zeg ik en kijk hem met een fake lach aan. Ik zal het niet meer doen, zegt hij. Ik loop zijn kamer weer uit.
Tot morgen! Roepen Liam en ik nog voordat we de bus instappen. We zwaaien nog een keer en daarna gaan we zitten. Onderweg naar huis praten we nog wat over wat we net hebben meegemaakt.
