Αγάπησα Τον Εχθρό Μου(2ο Βιβλίο)

Κεφάλαιο 21

"Αυτο που λες δεν γίνεται" του ειπε και τον εσπρωχνε προς την πόρτα.
"Και γιατι παρακαλώ;" την ρώτησε με εκείνο το πονηρό του χαμόγελο
"Ετσιι. Φυγε τωρα μην σε δει κανένας"
Την πηρε σε στυλ νυφης και την πηγε στο δωμάτιο της.
"Οσο και να με χτυπάς δεν φεύγω" της ειπε γελώντας.
"ετσι και σε δει κανενας ρε Άρη.." του ειπε και σταυρωσε τα χερια της λιγο πιο κατω απο το στήθος.
"ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΣ ΕΚΕΙ" του είπε.
Αυτος χαμογελασε και πηγε απο πάνω της. Ενα χερι το ειχε δεξια της και το αλλο αριστερα της.
Στηρίχθηκε στους αγκώνες του και εφερε το κεφάλι του κοντα με το δικό της
Τα χείλη τους ήταν σε αποσταση αναπνοής.
"Και τώρα δεν εχεις που να πας μωρο μου."
"Μου την σπας" του ειπε και γυρισε το κεφάλι της.
Της δαγκωσε τον λοβο και την ειδε να ανατριχιαζει.
"Εεε ρε ξύλο που θες." της ειπε και της αφησε ενα φιλί στον λαιμό.
Γυρισε ξανα το κεφάλι της ώστε να τον κοιταει στα μάτια.
Του χαμογελασε όλο νοημα για το ξυλο που της είπε και τυλιξε τα χερια της γυρω απο το σβερκο του.

~Μερια Ευας~
Ημασταν πλέον μόνο με τα εσώρουχα.
Με βασανίζει ο βλάκας.
"Ρε Άρη" γκρινιαξα. Εμα δεν αντεχω.
"Τι θες Εύα;"
"Ξερεις τι θέλω τελείωνε αντε"
Εμ δεν φταιω ντε αν εχεις και  τον Άρη με αυτο το βλέμμα να σε κοιτάει και με αυτα τα χερια να σε χαϊδεύει..Οχι ρε κορίτσια πείτε μου φταιω; Δεν φταιω.
Γιατί δεν μου λέτε εε;
"Δεν καταλαβαίνω ρε Εύα" Αν τον κανω εγω να θέλει να..και μετά να τον αφησω ετσι θα του πω εγώ.
"Τιποτα αστο ξενερωσα." τωρα να δω τι θα κάνεις Σωτηρίου.
"Εεε"
"Τι ειναι Άρη;"
"Τι θες Εύα;"
"Το ξύλο που ελεγες πριν" του ειπα αυτήν την φορά ναζιαρικα.
Αφερεσε ο ίδιος τα εσώρουχα μας.
~Τελος Μεριά Εύας ~

"Θελω να κάνεις ησυχία ο μικρός δίπλα κοιμάται" της ειπε και εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
Μπηκε μεσα της, αν τους έβλεπε κάνεις θα έλεγε πως αυτοι κουμπωνουν τελεια, πως αυτοί οι δυο ειναι φτιαγμένοι ο ενας για τον άλλον.
Ηταν λες και χόρευαν. Ναι χόρευαν το χορό του ερωτα, του παθους της αγάπης. Της δικιάς τους αγάπης, του δικού τους έρωτα.
Εκεί μόνο τα σώματα μιλούσαν.
Εκείνη οπως το είπε έκανε ησυχία.
Το δωμάτιο γέμισε μόνα με λιγα μουγκρητά.
Οταν τελείωσαν και οι δύο ο Άρης ξαπλωσε δίπλα της.
Εκείνη εβαλε το κεφάλι της πάνω στο στέρνο του.

"Πρέπει να φυγω σε λιγο" ακουστικε η φωνή του.
"Ναι..μην σε δει κανείς" συμφώνησε η Εύα.
"Κανείς δεν πρέπει να καταλάβει το σχέδιο."

*flashback*
"Λοιπον Λυδία ποιο ειναι το σχέδιο;" την ρωτησε καπως νευριασμενα ο Άρης.
"Εσεις οι δυο μιας που ειστε μαζί επιτέλους ,θα  κάνετε πως ειστε χωρισμένοι, θα φωναζετε ο ενας στον αλλον οταν βλέπετε εναν απο αυτούς. Ειδικά μπροστά στην Ινα και την Ανθή. Στον Κώστα θα τα πω εγω ολα. Και θα κανω ενα μικρό ταξιδακι στην Γαλλία στον αγαπημενο μου μπαμπα.Εσυ Εύα θα κλαις και θα λες στην Ινα να έρχεται γιατί δεν εισαι καλα με τον χωρισμό σας. Εσυ Άρη θα καλο και τον γλυκό με  την Ανθή."
Και οι τρεις χαμογελασαν. Χαμογελασαν επειδή ηξεραν πως θα πετύχει αυτο το σχέδιο.
*End flashback*