Ένα φιλί

Κεφάλαιο 2

Η ύπουλη σκύλα. Γιατί ρε Τζένυ γαμώτο?

"Μασκότ εγώ?" δεν υπάρχει περίπτωση. Κοίταξα τον Χάρη που με κοιτούσε με παρακλητικό ύφος.

"Σε παρακαλώ και θα κάνω ότι μου ζητήσεις. Βοήθησε με. Σε παρακαλώ" μου είπε με κουταβίσιο βλέμμα.

Δεν είναι ότι φοβάμαι ή κάτι τέτοιο, έχω εμπιστοσύνη στην ομάδα μας. Ξέρω πως θα κερδίσουν, αλλά και πάλι. Γκρρρ.

"ΟΚ. Εντάξει. Αλλά δεν πρόκειται να φορέσω αυτή την στολή της τίγρης". Απαίτησα.

"Μόνο τα παπούτσια και τα αυτάκια? Σε παρακαλώ...."

"Μόνο τα αυτάκια και δεν δέχομαι παζάρεμα".

"Σε ευχαριστώ τόσο πολύ Δήμητρα... στο χρωστάω... ορίστε φόρεσε τα και βγες στο γήπεδο" μου είπε πετώντας μου ένα ζευγάρι αυτάκια φεύγοντας.

Πληκτρολόγησα γρήγορα τον αριθμό της Λένας. Μετά από μερικούς χτύπους το σήκωσε.

"Δήμητρα που είσαι? Γιατί άργησες?" φώναξε λόγο του θορύβου που υπήρχε στον χώρο.

Της είπα όλα όσα είχαν συμβεί.

Μετά από μερικά λεπτά σιγής άρχισε να γελά δυνατά.

"Σταμάτα να γελάς" της είπα θυμωμένα.

"Εντάξει, εντάξει. Θα σε δω στο γήπεδο".

Κλείσαμε το τηλέφωνο και μη έχοντας άλλη επιλογή κατευθύνθηκα προς το γήπεδο φορώντας τα αυτάκια. Έλεος... Μετά απο μερικά λεπτά η ομάδα μας μπήκε στο γήπεδο ακολουθώντας τον Νίκο ο οποίος ήταν και ο αρχηγός. Μόλις ο Πέτρος εντώπισε την Λένα στις κερκίδες της έστειλε ένα φιλί το οποιό η Λένα έκανε πως έπιανε στον αέρα. 

Η Λένα έδειξε στους τρεις κολλητούς μας με το δάκτυλο της εμένα οι οποίοι γύρισαν προς το μέρος μου και με ένα νεύμα του κεφαλιού με χαιρέτησαν. Τους χαιρέτισα και εγώ με τον ίδιο τρόπο. 

Η Λένα με πήρε τηλέφωνο. "Μην ανησυχείς θα νικήσουμε".

"Σωστά" της είπα "Θα τα πούμε μετά τον αγώνα'.

Δεν ήθελα να φαίνομαι ιδιαίτερα και έτσι προτίμησα να μείνω στην γωνιά του γηπέδου μέχρι που ο προπονητής σφύριξε και τότε η αντίπαλη ομάδα κατευθύνθηκε προς το γήπεδο και εγώ έμεινα να κοιτάζω τον αρχηγό τους.

Όσο και αν ήθελα να κοιτάξω αλλού δεν μπορούσα και πραγματικά ήταν κούκλος ο άτιμος.

Αμέσως κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας να διώξω όλες τις ανεπιθύμητες σκέψεις και να πάρω ένα συνοφρυωμένο υφάκι.