ၾကည္လင္သည့္
ေကာင္းကင္ျပင္က..
ျဖဴလြလြတိမ္တို႔ျဖင့္..ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္လို..ႀကီးမားသည့္..အျဖဴေရာင္စံအိမ္က..
တိမ္စုပ္တိမ္ခဲတို႔ႏွင့္အၿပိဳင္
ခပ္လြင္လြင္ေနေရာင္ေအာက္တြင္..
ခမ္းနားေနသည္..ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္..
က်ေနာထိုေနရာတြင္..
ေရာက္ေနရသည္ကို..
နားမလည္ႏိုင္သည္မို႔..
ဟိုဒီစဥ္းစားရင္း..လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနစဥ္** မိေအာင္ဖမ္းေနာ.. ေမေမ **
ဆံပင္နက္နက္အိအိေလးေတကို
လႈပ္ခါေအာင္..
ေျပးေနသည့္...ကေလးငယ္က..
ရီေမာရင္း..အိမ္ထဲမွ..ေျပးထြက္လာေလသည္..မ်က္လံုးေလးႏွဖက္.ပိတ္က်သြားေအာင္..
ျပံဳးရီေနသည့္..
ကေလးငယ္မ်က္ႏွာဟာ..
ငယ္ရြယ္လြန္းေနသည့္တိုင္
တိက်ေသာ ေမး႐ိုးေတက..
ထင္းလင္းစြာ ေပၚေနပီး
ျဖဴဥေသာ အသားေလးက..ေက်ာင္းအက်ီ
အျဖဴေရာင္ႏွင့္..ပနံရလို႔..~~ဟင္
မယံုႏိုင္သလိုက်ေနာ
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ေယာင္ဝါးဝါး
စမ္းကိုင္ၾကည့္မိသည္..** မေျပးနဲ႔ေတာ့ဆို..သားေလး....ေမေမေမာေနပီ**
ကေလးငယ္ေနာက္မွ ရီေမာကာ
အိမ္ထဲမွ .ထပ္ထြက္လာသည့္
အမ်ိဳးသမီး...~~ေမေမ ?
ပန္းႏုေရာင္ဂါဝန္႐ွည္ႏွင့္
ေမေမက..
အသက္၁၆ႏွစ္ေလာက္
ႏုပ်ိဳေနသလိုပင္.~~ဘာ ေတ...
** Hunnie.. ေက်ာင္းသြားရေတာ့မယ္ဆို.. ေျပးမေနနဲ႔ေတာ့ ...ေမေမစိတ္ဆိုးေတာ့မယ္ေနာ**
ကေလးငယ္အား
ခါးေထာက္ကာ..
ခပ္က်ယ္က်ယ္ေျပာလိုက္သည့္
ေမေမ့စကားအဆံုးတြင္~~ ဘ..ဘလို..
** ဟင့္... သိပါပီ..ေမေမကလဲ**ႏႈတ္ခမ္းေလးေ႐ွ႕ကို
စူကာ.. မ်က္ႏွာေလး႐ႈံ့မဲ့သြားသည့္..
ကေလးငယ္က..
ေမေမ့ဆီလႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္ႏွင့္
ျပန္ေလွ်ာက္သြားသည္..

YOU ARE READING
Sorest [ HunHan ]
Fanfictionအရာအားလံုးက.. အခ်ိန္တန္လို႔ ျဖစ္ရတာခ်ည္းပဲ.... ျဖစ္ရပ္တိုင္းမွာ..ကိုယ္က အနာက်င္ဆံုးျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္.. ဘုရားသခင္ေပးတဲ့.. အျပစ္ဒဏ္လို႔သာသတ္မွတ္လိုက္... တျဖည္းျဖည္းနဲ႔. အဲ့ဒီ့အျပစ္ဒဏ္က.... မင္းနဲ႔အသားက်လာလိမ့္မယ္...