Market · Chanbaek

»11

"N-ne?" Gözlerimin dolduğunu hissediyorum zar zor sadece bunu söyleyebilmiştim.

Bu benim için zordu çünkü eğer giderse nereye? Neden? Diye soracak sıfatı kendimde göremiyorum çünkü ben neyiydim ki? Arkadaşı? O bile meçhul...

Ama korucu meleği olduğum gerçeği vardı!

"Ayrılmayı düşünüyorum Baekhyun zaten her girdiğim yerde işim kısa sürüyordu, bu en uzun işim oldu heralde..." deyip yüzüne yapmacık bir gülümseme koydu.

"Özel değilse eğer neden?" Sormuştum evet çünkü gitmesini istemiyorum. Nasıl isterim giderse bir daha nasıl görecegim onu?

"Sen yabancı degilsin sormanda bir şey yok, babam onun yanında olmamı istiyor. Girdiğim işlerde beni bulup patronuna veriyor çıkartması için. Şimdide öyle olacağını düşünüyorum ama şimdi o beni çıkarttırmadan önce ben çıkmayı planlıyorum." Chanyeol ile marketin önünde ki masalara oturmuş konuşuyorduk saat 12.25 di sanırım onun öğle arasıydı zaten.

"Baban neden onunla olmanı istiyor?"

"Klasik şeyler, tek erkek çocuğu benim ve şirketin başına beni geçirmek istiyor." Gözlerime bakarak anlattı sonunda omuz silkip avucunda leke varmış gibi orayı ovmaya başladı. Sanırım bu konular canını sıkıyordu o da ilgisini başka şeylere vermek istiyor olabilir.

"Gidiyorsun yani?" dedim gözlerine bakarak sadece başını salladı ve kafasını eğdi.

"P-peki." dedim çok kısık bir şekilde duyduğuna emin bile değilim şuan dokunsalar ağlıyacaktım.

"Buna devam edemem. Ne kadar istemesemde yaşlandı. Annem hergün arayıp babamın yorulduğundan bahsediyor istemesemde bu işe başlamak zorundayım. O yüzden buradan çıkmam gerek." dediğinde ben sonunda ağlamaya başlamıştım.

"Hey Baek dur niye ağlıyorsun? Ne oldu? Canın mı acıyor?" Chanyeol böyle yapınca ağlamam dahada şiddetlenmişti. Yanımızdan geçenler bize bakıyordu ama umrumda değil.

Ben bu adamı çok seviyordum.

"Baek ne oldu?" Elini omzuma koymuş dikkatli bir şekilde bana bakıyordu. Ne diyecektim ben şimdi?

"C-chanyeol be-benim boyum n-neden kısa?" Ağlarken bir yandan da bir şeyler söylemeye çalışınca saçma sapan bir şey çıkmıştı ağzımdan...

"Baek..." gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.

"C-chanyeol!" dedim ağlıyordum dışarıdan bakılınca biri ölmüşte ona ağlıyorum diye düşünüyolardır. Cidden ben bile kendime ne desem bilemiyorum ama ağlamam normaldi. Neden? Birinin ölmesi mi gerekiyor ağlamam için, Chanyeol'ün buradan ayrılması yetmez mi?

"Buraya gel." deyip kollarını bana sarmıştı sırtımı sıvazlarken bir şeyler mırıldanıyordu. Kulağıma ağlama diyerek sessizce... Sonra uzaklaşıp gözlerimin içine bakmaya başladı. Ben gözlerine bakamıyordum.

"Baek yine görüşeceğiz hem benim arkadaşım değil misin? Beni hergün görmeye gelirsin diye düşünüyordum..." dedi bana bakarak kırılmış bir ifadeyle.

"B-bana orada bir iş verirsen hiç ayrılmam y-yanından, senin koruyuncundum hani beni yanında götürmeyecek misin?" daha yeni yeni kendime geliyordum ve utanmazca beni de beraberinde götürsün istiyordum. Neresi olursa olsun.

Umarım Japonya değildir. O zaman anneme uzun bir hesap vermem gerekiyor. Tanrım!

"Okul?" Okul mu kalmıştı 2 gün sonra kapanacaktı ve artık üniversiteli olmuştum ki- Chanyeol'ün yanında olursam okula gideceğimi düşünmüyorum, okulu donduracaktım sanırım.

"Bu sene gitmem onun yerine yanında çalışmak istiyorum, Chanyeol lütfen." üzgün bir şekilde söyledim kabul etmeme ihtimali yoktu.

"Olmaz Baek okul daha önde gelir, okuluna başlaman gerek." dedi başını olumsuz anlamda sallayarak.

"Sen şuna işe almıyorum demede okulu bahane et! İyi git ne yapıyorsan yap!" Birden ayağa kalkıp sinirle söyledim ve tam dönüp gidecekken Chanyeol bileğimden tuttu.

"Gitme..." dedi ona döndüm. "Peki madem benimle çalışmaya bu kadar istiyorsun haftaya pazartesi sıkı bir iş seni bekliyor ama uyarıyorum yorulacaksın-"

"Sorun değil!" Heyecanla birden bağırarak söyledim güldü.

"Fazla parada vermem." dedi.

"Hiç başlamayım o zaman..." Blöf yapıyordum tabiki hiç para vermese bile çalışırdım onu görecek olmam yeter benim için!

"Sen bilirsin." dedi ve yerine oturdu.

"Madem ısrar ediyorsun işe gidiyorum ama para kısmını sonra anlaşırız." deyip bende oturdum tekrar güldü ve bana baktı.

"Öyleyse haftaya pazartesi?"

"Haftaya pazartesi." diyerek cevap verdim.

"Şimdi gitmem gerek sonra konuşuruz tekrar." deyip kalktı bende hemen kalkıp başımla onayladım.

"Görüşürüz o zaman. Sana kolay gelsin. Ben gidip anneme haber veriyim, nasıl sevinecek kim bilir. Okul biter bitmez işe girmeme, şaşıracaktır büyük ihtimalle." Güldüm sonunda annem cidden şaşıracaktı. Gerçekten benden yatmak dışında bir şey beklemediği için işe girmeme nasıl tepki verecekti kim bilir.

"Pekala hoşçakal o zaman." gülümsedi ve elini sıktı.

"Hoşçakal Chanyeol." bende gülümsedim. Elini bırakmak istemesemde bırakıp arkamı döndüm ve ilerlemeye başladım.

Normalde bu kadar uzun olmuyor kısa kısa oluyodu be jndndnd bende sasrdm jdndjdj kaç gün oldu yb atmamisim unuttum nsjsnsjsj kusura bakmayın 💕