Akin Ka

Kabanata 27

Kabanata 27

"Anyway, nakarating ka na ba?" Kausap ko mula sa aking Cellphone si Xander kung saan hindi ako mapakali at siya ang napili kong istorbohin.

"Hmm, yes. Kadarating ko lang actually sa bahay." He said. "Bakit nag-aalala ka ba?"

Natawa ako ng mahina. "Hindi, sira 'to? Kung anu-ano ang pinagsasasabi. Matulog ka na nga at kung anu-ano pang lumalabas na kalokahan mo."

He chuckled. "Wow. How sweet of yours, Anya..."

Natawa na lang ako kasi sa nabigyan ako ng isang tao na handang damayan ako sa kabila ng kaliwa't kanang pagsubok ko sa buhay.

"Sira. Matulog ka na nga... Doc, alam ko pagod ka din. Ang galaw mo pala na magdrive ng motor. Nakakatakot."

He tsk. "Tse, hindi mo alam ang totoong quality ng totoong skilled driver." Aniya.

Umingos naman ako. "Skilled? Baka pamatay naman."

At humalakhak ito mula sa kabilang linya, napangiti naman ako mula dito sa labas ng aking terasa dito sa aking inuukupahang kwarto dito sa Mansyon ng mga Fontallero. It's been late 9 but I don't think I can sleep early base na din sa oras. Na-check ko na din pala si Mamita nang binisita ko ito sa kanyang kwarto kung saan nag-usap lang kami sandali at nagkamustahan kung ano ang nangyari sa araw ko at ayon na nga...binalita ko na lang din sa kanya ang nangyaring tagpo sa pagitan namin ni Kuya Ethan at ni Xander na kung kanina ay humahahikgik ito ngayon naman ay napalitan ng kaseryosohan ang kanyang aura.

I held Mamita's porcelain hand and I massage it gently. She looks so fond of what I am doing to her right now and maybe to help ease her tensions to the news I've got for her.

"Mamita, I'm sorry..." Umpisa ko habang hindi ako nakatingin sa kanyang mga mata. "I'm sorry, I'm so sorry. Sorry po, sorry po. Sorry po talaga..." Paulit-ulit ko iyon isinatinig until she hush me. Nag-umpisa dumaloy ang masaganang luha sa aking mga mata. "Sorry po kung sakaling hindi ko po matapos at makita ang inyong paggaling kasi po...kasi po...k-kasi po..."

Tinuyo niya gamit ang kanyang libreng kamay ang mga nagmamalabis kong luha na hindi ko alam kung kailan ito titigil at kung titigil pa ba?

Inangat niya ang aking ulo gamit ang aking baba at pilit na hinuli nito ang aking mga mata na sana'y na hindi makatingin sa kanya sa mga oras na nadi-disappoint ko ito but she was always understand me and believing me on what I capable off. She always cheers me up and when my world tumbling down, she was with me all the time so I'm so glad and greatful because she is not just my Mamita but also my Everything...

My everything that I could wished for, she is truly...

"Huwag kang panghinaan ng loob, Apo. May awa ang Diyos pasasaan at pasasaan pa at giginhawa din ang buhay mo. Apo, huwag kang bibitaw sa buhay kasi ang buhay natin ay iisa lamang at matuto tayong ipagpasalamat ito sa gitna ng delubyo sa ating buhay baka bukas kamo ay sisikat din ang araw na para sa iyo lamang..." Makahulugan nitong sinabi habang abala ito sa pagtuyo ng aking mga luha sa mata. "Kung ano man ang ikakagaan ng loob mo ay nandito lang akong nakaagapay sa'yo. Po-protektahan kita laban sa mga nang-aapi sa'yo..."