The Campus Nerd

Chapter 17

CHAPTER # 17

She is staring at Kate and me, and I can see that she is becoming increasingly tense.

Nag tatakhang napatingin siya sa amin na hindi malaman kung ano ang gagawin.

Nakita ko namang bumukas ang pintuan at pumasok si Kean. “I’m home… “ anito at pumunta sa side namin bago kami hinalikan ni Kate sa nuo. “How are you ladies?” anito saka bumaling sa akin “How do you feel Kayla?” nakangiting ani nito at kahit nahihiya man tumango lang ako sa kanya at ngumiti ng maliit.

Sa lahat dito, kay Kean ako na iintimidate.

“We have a surprise for you princess Akira. Wait, what happened to you, Kayla? Bakit basa iyang damit mo?” nakaturo ito sa damit ko na binuhusan ng kape ni miss secretary.

“Ahhh… Ehhh—”

“Tinapunan siya ni Jenna ng coffee” sabat ni Kate nito habang naka taas pa ang gilid ng kanyang labi.

You’re dead now, you’re so dead!

“Why? What happened, Jenna? It’s my sister“  mahinahong anito. Tinignan ako nito bago ibinalik ang paningin kay Jenna.

“Ahh s-sir I don’t know that she’s your sister ”

“So? If it’s not my sister, do you have the right to hurt her? You have no right to just hurt someone, especially my family, miss Jenna. Let’s talk in the office.” 

“Ahh Kean, kasalanan ko rin naman kasi, nag aasaran lang naman kami” ani ko dito “malay ko ba namang asar talo siya” Bulong ko. Nakita kong tumingin sakin si Kean ng masama kay napatungo nalang ako

“Go to your rooms, the two of you.” Anito samin

Paakyat na kami ng hagdan ni Miyumi ng bumukas ang pintuan at ang mga maid na naka paligid sa amin ay agad na lumapit dito at nag hilera na parang may importanteng tao nanpapasok.

“Anong nangyayari?” bulong ko habang tinatanaw ang pintuan

“Their here” aniya at bumaba ulit, kaya’t sumunod ako dito

Sino naman kaya yung dumating? Dala ng pag ka- curious ko dali-dali akong pumunta sa pinto at sa hindi ko mawari kung bakit ako kinakabahan ng ganito, pero yung pakiramdam na habang tumatagal ng tumatagal nagiging malakas yung tibok ng puso ko, bakit ba’ko kinakabahan ng ganito? Sa hindi malamang dahilan napakapit ako sa braso ni Kate, tumingin  siya saglit sakin bago binalik ang tingin sa pintuan ng mansion.

“welcome home, Ate.” Matamis nanngiti ang iginawad nito sa akin, at sa hindi malamang rason, ramdam na ramdam ko ‘yung mahiwagang ngiti niya sakin.

“Ohayōgozaimasu, heika (Good morning Your Majesty) “ sabay-sabay na sabi nang mga maids bago yumuko sa lalaking may katandaan na, papasok sa loob ng mansion.

Sino naman kaya to??

Tapos may naka sunod sa kanyang babae, babaeng kilalang kilala ko.

Di maaari to!

Sa hindi ko malamang dahilan pinagpapawisan ako kahit balot na balot ‘yung buong bahay ng air-con, siguro nga ata pag nkaharap ako sa salamin ngayon makikita ko kung gaano kaputla ang mukha ko, ngayon di ko alam kung nananaginip lang ba ako o ano, kaya pa-simple kong kinurot ‘yung likod ng palad ko kung totoo ba ito o haka-haka ko lang dahil stress ako sa school.

Pero lahat ng ‘yun, nawala ng makaramdam ako ng sakit dahil sa sakit na dulot ng pagkurot ko sa sarili.

Naramdaman ko nalang ang pag agos ng mga luha ko ng makita ang babaeng kasunod nung lalaki.

“Kayla.. Anak”

“Ma-mama… “

‘Di ko akalain ang lahat ng to.

A-akala ko wala na si mama.

Pero bakit ganun?

Bakit nakikita ko siya sa harap ko ngayon?

Totoo ba ang lahat ng ‘to?

Kung panaginip lang to, ayaw ko ng magising pa.

Sunod-sunod ang tanong ko sa sarili na hindi mawari kung ano ang unang sasagutan, totoo nga siya. Naramdaman ko nalang ang pagyakap niya sakin ilang minuto rin ang tinagal nun ng tugunin ko rin ang yakap ng isang ina. Nangungulila, kasiyahan at katahimikan ang namayani sa loob ng mansyon na yon bago kami humiwalay sa yakap ni mama sa isa’t-isa.

Ito ang pangarap na hinahangad ng bawat tao sa mundo

Wala mang pera

Wala mang kayamanan

Wala mang bahay

Basta kumpleto ang pamilya

At masaya sa hapag kainan

Saan kapa diba?

May hihilingin kapa ba??

Sapat na ang pag mamahal ng pamilya ko sakin.

“M-MAMA!!  T-totoo ba to?  panaginip ba to? K-ku-kung pa-panaginip man to ayaw ko ng magising pa mama. Wag niyo na po akong iwan. ‘di ko na po kaya pag wala po kayo mama ‘di ko na kakayanin pag nawala po kayo”

Si mama…

Si mama na akala kong iniwan na ko

Si mama na palaging nandiyan para sakin

Si mama na gumagabay sakin

Si mama na akala ko wala na

Pero di ko inaasahan na andito siya sa harap ko ngayon.

‘di ko inaasagan na magkikita pa kami

“Shh. Ang baby Akira ko tama na. Tahan kana. Andito na si mama ‘di ko na kayo iiwan pa. “ sabi niya sabay yakap ng mahigpit sakin..

Naramdaman ko namang may iba pang yumakap samin kaya tinignan ko ito.

Si Kate, si Kean,  si papa. Kumpleto kami.

Wala na akong may mahihiling pa

Ang makasama ang buo kong pamilya ay ‘yun ang tunay na makapag paligaya sakin.

“Hahaha “ tawa nilang lahat.

May problema ba?

“thi is our surprise for you Princess Akira. Happy birthday to the three of you” ani ng aking ama habang tinitignan kami isa isa.

Hmmp agad akong humiwalay sa yakap nila

*pout*

“Hindi niyo man lang ako hinanap” sabi ko, naka pout pa

“Ang princess namin. Nagtatampo” mama habang sinusuklay amg buhok ko.

“Hahahahaha Akira-nee ‘di bagay sayo hahaahhha” sabi ni Kate

Kaya pinalo ko ito ng mahina sa balikat niya

Ang saya naman nito

Kasama ko ang buo kong pamilya

Hays

May maihihiling paba ako?

****************
:)