Reality Shit

Chapter 12

Hance POV

Akala ko katapusan ko na ng maramdaman kong bumagsak ako, ilang segundo din akong nawalan ng malay ng mga sandaling iyon, nang nag kamalay ako pinilit kong tumayo nakita ko na nag kaka gulo na ang lahat at nag papalitan na sila ng kanya kanyang putok ng baril.

Agad kong nakita si Miracle at nilapitan sya habang pilit kong tinatakpan ang balikat ko na tinamaan ng bala.

" kailangan mo ng umalis dito Miracle "

" baliw kana ba? gusto mo bang mamatay?"
sigaw nya na sakin, kitang kita ko sa kanya ang pag aalala sakin, gusto ko pa sana syang yakapin pero hindi nya na kailangan mag tagal pa sa lugar na ito

" Kuhanin nyo na sya, dalin nyo sya sa ligtas na lugar "
utos ko sa kanila, nag pupumiglas sya sa mga taong nakahawak sa kanya habang sinisigaw ang pangalan ko na syang lalong nag pasikip ng nararamdaman ko

alam ko na sa mga oras na ito ay hindi ako ligtas pero may mga taong kailngan ng tulong ko, hindi ko ininda ang sugat ko sa balikat. nag hiwalay kami ng lugar ni alex para tukuyin kung san nang gagaling ang pamamaril.

hanggang sa makarating ako sa likod ng lugar na iyon

" Lucas, i-ikaw ang may pakana ng lahat ng to?"

" Long time no see Ethan, hindi ka ba natutuwa ng makita mo kong muli?"
naka ngiti nyang sabi

" Anong kailangan mo?"

" Ang ebidensya, nasan ang ebidensya "
napa ngisi naman ako

" Wala kang mapapala sakin, Dahil kahit patayin mo pa ako ngayon hindi mo makukuha ang ebidensya sakin "
Halatang naapektuhan sya sa sinabi ko

" Kahit na sabihin ko sayo ang sekreto ng pamilya mo?",

" A-anong ibig mong sabihin? "

" mahina ka pa Ethan,mahinang mahina ka pa kagaya ng ama mo "

" hayop ka, hayoooop ka lucas "
Babarilin ko na sana sya ng maramdaman ko ang panghihina at sakit sa bandang likuran ko, Dire-diretso akong napahiga sa lupa at ramdam ang sakit na tumama sa likod ko.

" Hindi nyo ako matatalo Ethan, Ibaon mo nasa lupa kasama mo ang ebidensya " tsaka na sya umalis, Halos habulin ko nalang ang hinanga ko, ramdam ko na marami ng dugo ang nawawala sakin, hinang hina na ako at halos nan didilim na din ang paningin ko. narinig kong may tumawag sa pangalan ko tsaka nako tuluyan nawalan ng malay.

.......
JEWEL'S POV

Nag mamadali na kaming pumunta sa ospital ng mabalitaan naming sinugod nasi Hance doon, halos mawalan ako ng balanse kalatakbo makapunta lang sa lugar kung nasan si Hance.

nadatnan kong maraming taong nag aabang sa labas, ngayon ko lang napansin na nandun si Jin katabi ni alex. sakin napunta lahat ng atensyon ng maka lapit ako sa kanila

" Nasan si Hance?"
tanong ko sa kanila

" Nasa loob pa sya, nag aagaw buhay "
Halos manghina ako sa sinabi ni Jin, tuloy tuloy ang bagsak ng mga luha ko

" M-makaka ligtas sya d-diba?"
nanginginig kong tanong sa kanya, kailangan kong maniwala na malalagpasan nya ito, kailangan kong magtiwala kay hance na kaya nya.

sabay sabay kaming napalingon ng may doctor ng lumabas,agad agad kong nilapitan ang doctor

" Si Hance, L-ligtas s-sya hindi ba?"
lahat kami naka abang at umaasa sa magandang balitang sasabihin ng doctor samin

" I'm sorry, Ginawa na namin lahat ng makakaya namin pero sya na mismo ang sumuko "
Mahinang sabi ng doctor

" H-hindi totoo yan, Doctor ka diba? ibalik mo sakin si hance, ibalik mo sya sakin "
halos mag mawala na ako sa harap ng doctor, inaalalayan nalang ako ni Jin dahil anytime pwede na akong matumba sa pang hihina

" Bilang doctor ginawa na namin ang lahat, maraming dugo ang nawala sa kanya, I'm sorry "
Umalis na yung doctor, Hanggang sa tuluyan ng nanghina ang mga paa ko,wala nakong lakas para tumayo.

" Hindi,hindi nya ako iiwan ( pailing iling kong sabi ) nag promise si hance sakin na hindi nya ako iiwan at naniniwala ako dun.
Sabihin nyo saking hindi to totoo, mahilig magbiro si Hance, alam kong niloloko nya lang ako gus----"

" Patay na sya "
Mahinang sabi ni Jin sakin, hanggang sa tuluyan na akong humagulhol sa pag iyak

Bakit si hance pa, masyado pa syang bata para mawala, marami pa kaming pangarap sa isa't isa, nangako syang hindi nya iiwan pero bakit ganito kabilis ang pangyayari.

masaya pa kami kanina eh, hindi pa ako nag papasalamat sa ginawa nya sakin kanina, hindi ko pa nasasabi sa kanya na napaka swerte ko sa kanya at na mahal na mahal ko sya.
Hindi sumagi sa isip ko na iiyak ako sa pagkamatay nya,hindi ko aakalaing iiwan nya ako sa ganitong paraan.
...
Halos ilang minuto lang akong nakatulala sa kawalan habang sunod sunod pa din ang bagsak ng mga luha ko.
Hanggang ngayon hindi pa din ako makapaniwalang wala nasi hance
Hindi ko na sya muling mayayakap, wala na yung taong mang aasar sakin araw araw, wala na yung taong mahal ko.

Natauhan lang ako ng makabalik na sila alex at jin, halata sa lahat ang kalungkutan sa pagkawala ni Hance.

" G-gusto k-ko makita si Hance "
sabi ko sa kanila

" Iwan nyo muna kami ( sabi ni jin sa mga kasama nya,sumunod naman sila at naiwan kaming tatlo, ilang segundo ding bumalot ang katahimik sa pagitan naming tatlo)

" Bakit ba nandito pa yang babaeng yan "
pasigaw na sabi ni alex

" Kailangan natin syang protektahan laban kay lucas "
sabi ni jin

" Protektahan? Hindi to mangyayari kung wala yang babaeng yan,
( sabay lingon nya sakin) Sana dati palang ikaw na mismo ang lumayo kay Ethan para hindi nangyari to "

" alex shut up "
sigaw na sabi na ni Jin

" I-Im sorry, I'm sorry
I'm sorry Hance "
napahagulhol na naman ako sa pag kaka iyak, baka nga tama si alex kung alam ko lang na ganito ang mangyayari sana ako na mismo ang lumayo, sana hindi ko nalang sya pinigilang umalis,hindi sana mangyayari ito.

" Hindi mo na makikita si Ethan "
Muling sabi ni jin

" Bakit? gusto ko syang mayakap sa huling pagkakataon, gusto ko syang makita please "

" Dadalin na ngayon ang bangkay nya sa america para doon na ilibing, yun ang utos ng daddy nya "
Muli akong nanghina sa narinig ko
tuluyan ko na ngang hindi makikita si Hance, tuluyan na nga nya akong iniwan

" Nakita namin ito sa bulsa nya ( sabay abot sakin nung maliit na box ) ibibigay nya siguro yan kung hindi nangyari to "

tinanggap ko yung maliit na box tsaka binuksan, Halos manghina ang mga paa ko ng makita ko ang laman ng box

FLASHBACK

Hindi mo kasi ako katulad, buti pa yung ibang mag couple dyan, nag sasabihan ng I love you. may mga couple rings pa sila samantalang tayo wala

End

muling bumuhos ang mga luha ko ng makita ko ang dalawang singsing na laman ng maliit na Box at maalala yung sinabi ko sa kanya noon.

" Hindi mo na makikita ang bangkay ni Ethan "
Nabigla ako sa sinabi ni Jin

" B-bakit?"

" Sa ngayon binabiyahe na sya papuntang airport"

Halos hawakan ko ang dibdib ko sa sakit ng nararamdaman ko,mas lalong hindi ko matanggap na hindi ko man lang sya makita sa huling pagkakataon.

" I'm sorry, I'm really really sorry
Hance Sorry "
Yan nalang ang tanging nasabi ko sa sarili ko, nung magkasama pa kami ni hance never pa akong nakapag sorry sa kanya, yun ang gusto kong sabihin sa kanya ngayon

" Kailangan na natin umalis, naghihintay na ang mommy mo sa labas, ihahatid ka ng ibang kasamahan namin para na rin sa kaligtasan mo, Jewel "
Nag taas tingin ako kay Jin

" Alam kong masakit to para sayo, pati din saming mga kasamahan nya.
pero kailangan na natin tanggapin na wala na talaga sya ( tumango lang ako) At sana ito na din ang huli nating pagkikita. kalimutan mo kami,kalimutan mo na ang lahat tungkol sa nangyari at sa amin "