Niall's oorlog. (VOLTOOID)

Hoofdstuk 9

POV: Louis

Ik word wakker met Niall in mijn armen. Ik kijk naar hem, hij ziet wit aan. Voorzichtig trek ik mijn arm onder zijn hoofd vandaan. Ik zie op de klok dat het 8 uur is. Mooie tijd om op te staan, Niall laat ik slapen hij heeft zijn slaap hard nodig. Ik kleed me snel aan en loop dan de trap af naar beneden. Paul en Liam zitten al beneden ze kijken op de laptop. 'Hey, nog nieuws'? Allebei kijken ze me tegelijk aan. Paul schud zijn hoofd en Liam beweegt niet. 'We moeten iets bedenken voor Niall wat hem blij maakt, waardoor hij afleid en wat hij leuk vind'. Ik maak een broodje terwijl ik na denk. 'Maar jongens ik kan wel helpen, ik ken Niall al mijn hele leven'. Ik ga bij Paul en Liam aan tafel zitten. 'Nialls droom is beroemd worden, dus waarom zorgen we niet voor een optreden met de band'? Ik zeg het makkelijker dan dat het is, ik weet het maar dit is wat Niall kan afleiden. Paul krijgt een grote grijns op zijn gezicht, 'maar Louis dat is een super idee'! Ik wil reageren maar Paul zit al weer met zijn neus in de laptop. Ik laat hem maar. Snel eet ik mijn brood verder op. Niet lang daarna komen Zayn en Harry ook naar beneden. 'Hallo'! Zeggen ze tegelijk. Ik schiet in de lach van ze. 'Hoi jongens, ik ga weer naar boven'. Ik loop zachtjes de trap op, ik ben benieuwd of Niall nog slaapt. Als ik de kamer inloop zie ik Niall verdrietig op zijn bed zitten, hij heeft een foto in zijn hand. De tranen stromen over Nialls wangen. Ik loop de deur in, Niall merkt het niet eens. Ik ga naast hem op bed zitten en sla een arm om hem heen. Het liefst wil ik vragen of het met hem gaat, maar dat is een hele domme vraag. Want ik zie al genoeg. 'Je moet het zeggen hoor als ik iets voor je kan doen, ik wou dat ik je kon helpen'. Begin ik zacht. Niall kijkt me met zijn verdrietige ogen aan. 'Sorry Louis, je kan me niet helpen. Alleen als je mijn vader terug kan halen'. Ik schiet in een zenuwachtig lach. Ik kan er niet tegen om mijn neefje zo te zien, het is mijn beste vriend. 'Kom je nog naar beneden'? Niall knikt van ja, maar verder blijft hij roerloos zitten. 'Kleed je maar gauw aan, we hebben een verrassing voor je'. Ik wil opstaan, ik had verwacht dat Niall ook wel zou opstaan maar hij blijft zitten zonder een kik te geven. 'Niall je gaat het leuk vinden, echt waar'.

Een uurtje later ben ik beneden, Niall is gaan douchen. 'Nou jongens, ik heb iets vets geregeld. Vanmiddag met het busje rijden we naar dat zaaltje hier in de buurt. Daar mogen we optreden, met jullie nieuwe nummer'! Ik begin te juichen. 'Jeej, ons eerste optreden'! Paul begint  te lachen. 'Ja maar, laat Niall nog niks weten. Het is een verrassing voor hem'. Ik knik en loop dan naar het voetbalveldje waar ik een potje voetbal ga spelen. 

POV: Niall

'Maar waar gaan we dan heen'? Dit is al de derde keer dat ik het vraag. Ik zit in het busje naast Louis, ineens gingen we ergens heen. Maar ik heb geen idee naar wat, en ze willen het me niet zeggen. 'Oeven maar even het liedje jongens'. Ik kijk niet begrijpend naar Paul. 'Waarom'? Paul begint te grinnikken. 'Nou gewoon zomaar'. Ik haal mijn schouders op en tel af, '3,2,1'! Dan beginnen we te zingen.

You're insecure

Don't know what for

You're turning heads when you walk through the door

Don't need make up

To cover up

Being the way that you are is enough

Everyone else in the room can see it

Everyone else but you

[Chorus]

Baby you light up my world like nobody else

The way that you flip your hair gets me overwhelmed

But when you smile at the ground it ain't hard to tell

You don't know oh oh

You don't know you're beautiful

If only you saw what I can see